The Cold-hearted's First Love (Brilliantes Series #4) (COMPLETED)

CHAPTER 5

Chapter 5: Birthday party

STRAP and backless ang suot kong gown ngayon and emerald green ang kulay nito na mas bumagay sa aking maputing kutis. Si Tita Mommy ang naghanda sa akin nito kasi alam niya na hindi ko rin talaga pinaghahandaan ang birthday ng parents ko kaya expected niya na wala akong bagong dress na susuotin ko mamayang gabi.

Ilang araw lang kaming nanatili sa hotel at tumuloy na kami sa mansion ni Dad. Kung saan ay nakatira rin dito ang bago niyang pamilya. Hindi ako bitter, dahil naiinis lang ako sa daddy ko. Sila ni Mommy. Hanggang ngayon kasi ay sila pa rin ang sinisisi ko. Mabuti na lamang ay mabait at mapagmahal ang tita ko. Kung hindi nga lang kay Tita ay hinding-hindi ko na talaga sila kakausapin pa.

Nalaman din ni Tita ang ginawa ko sa aking ina, alam kong mali ang sagutin ng ganoon si Mommy at nagmura pa ako sa harapan niya pero hindi man lang ako nakaramdam ng guilt. Because I don’t really care about her. Katulad pa rin kung paanong nawalan din siya ng pakialam sa akin. Dapat lang ay maging patas kaming dalawa.

Hahagurin na sana ng mga daliri ko ang aking buhok ng makita ko si Devi na hawak niya ang coat ng lalaking nakilala ko—I mean iyong lalaki nga na kasama kong na-stuck sa elevator.

Hindi ko na kasi nakita pa ang owner ng coat na iyan kahit sinusubukan ko siyang hanapin pero hindi na siya mahagilap pa. Ewan ko kung guni-guni ko lang ang gabing iyon pero hindi rin naman, eh. May ebedensiya pa rin sa akin. Chos.

Hindi ko rin pina-laundry ang coat niya dahil ayokong mawala ang amoy ng perfume niya. Curious nga ako kung ano’ng brand ng perfume ang gamit niya at bakit ang hirap hanapin?

“Don’t touch it, Devi!” sigaw ko sa pinsan ko at napakamot siya sa pisngi niya.

“Noong isang araw pa iyan, coz. Kanino ba iyang coat na ’yan? Don’t tell me may itinatago ka na sa amin ni Mommy na boyfriend mo? Bakit hindi mo ipakilala sa amin ng Mommy natin? Luma-love life ka na, ha,” aniya at inikutan ko siya ng eyeballs.

“Hindi ko siya boyfriend, Devi. Nagkataon lang noong sinumpong ako ng nyctophobia ko ay siya ang nandoon para i-comfort ako,” ani ko at nanlaki ang mga mata niya.

“At nagtiwala ka naman sa kanya?! Ni hindi ka ba natakot?! Gosh! Hindi mo kaya siya kilala!” sigaw niya sa akin at mukhang na-stress agad siya.

“Natakot? Nagmagandang loob lang naman siya na tulungan ako, ’no!” sigaw ko rin sa kanya at inirapan ko siya.

“Isusumbong kita kay Mommy!”

“Sige, isusumbong din kita na nauna kang lumabas mula sa private suite natin after mong sagutin ang tawag sa phone mo!” pananakot ko sa kanya at napanguso siya. Kasi ang reason niya noon ay sabay kaming lumabas at sumama lang din siya para i-meet ko ang mommy ko pero sino nga ba ang pinagloloko nitong si Devi?

Eh, may ka-date siya ng araw na iyon. Hindi ko lang alam kung sino at kung bakit kaya nandoon din sa mga oras na iyon. Na parang alam na alam din nito na nandoon siya.

“Grabe ka naman diyan, Novy!”

“What are you doing? At bakit kayo nagtataasan ng boses sa isa’t isa?” Pareho pa kaming napaigtad sa gulat ng bigla na lang sumulpot si Tita Mommy at agad ko ring naitago sa likuran ko ang coat upang hindi niya makita. Tatadtarin niya rin naman ako ng tanong kung sakali man, eh.

Ayos na ayos na nga rin siya, orange wrap dress lang ang suot niya pero ang elegante na niyang tingnan at parang hindi pa rin talaga siya tumatanda. Kaya marami pa ring nga lalaki ang nagpapalipad ng hangin sa kanya. Hindi niya lamang pinapansin ang mga ito, kahit noong bata pa kami ni Devillaine. Dahil mas gusto niya raw na alagaan na lamang kaming dalawa.