But Not Me (GxG)

BNM-25

Noelle Canarette

It's my first day today, and I am feeling incredibly anxious. To make matters worse, I have no idea what the hell to wear! Walang sinabi si Jumbo kanina nang guluhin niya ako. Plus, parang nasa sistema ko pa ang alak na ininom namin kahapon.

Nagising ako dahil sa malakas na kalabog sa pinto. Still groggy, I turned to my right and buried my face in the pillow, hoping to block out the noise.

"Noelle!"

Nainis akong dumapa nang muli niyang sigawan ako. Naririnig ko na kinakalampag niya ang pinto hanggang sa tumahimik. Akala ko umalis na siya pero mali ako.

"Hoy Neollita, hindi ikaw si Cinderella para halikan kita at magising ka. Bumangon ka na." Hinablot niya ang unan na nakatakip sa akin kaya wala akong nagawa kundi inis ma umupo. "May pasok pa tayo."

Right, I completely forgot.

I sat there, engulfed in a foul mood, my expression clearly reflecting my lack of sleep. I shot him an irritated look. It was far too early for this nonsense.

"You mean snow-white?" Inikutan ko siya ng mata bago tuluyang bumangon sa kama ng sapilitan.

"Si Snow-white ba iyon?" Tanong niya habang kinakamot ang kanyang ulo. "Ah basta, maligo ka na."

And so, here I am now, struggling to choose my outfit. I held the simple white shirt and the fitted black polo shirt in my hands, contemplating which one to wear. Inilapag ko ang dalawang t-shirt na hawak ko sa kama. Abala ako sa pagpapalit-palit ng tingin nang biglang umilaw ang cellphone. Pinapagitnaan kasi ito ng dalawang top na pinagpipilian ko.

Nagkasalubong ang aking mga kilay nang makita ko ang pangalan ni Khloe sa screen na tumatawag. I stared at it intently, wondering why she would be calling at such an ungodly hour hanggang sa mamatay ang call.

Agad kong kinuha ang cellphone nang maisip kong magtanong sa isang tao na unang pumasok sa isip ko. Mabilis na pinindot ang pangalan ni Miss para i-video call. A wide grin spread across my face habang naghihintay na sagutin niya, para bang hindi ako badtrip kani-kanina lang.

"Good morning, Miss ma'am," bati ko nang sagutin niya. To my surprise, she actually picked up the call. I hadn't expected her to be available at this hour.

"H-hello?" Sagot niya, her voice still heavy with the remnants of slumber.

Kalahating mukha lang niya ang nakikita sa screen dahil ang kalahati ay nakalubog sa malambot niyang unan. The lighting was dim, with the glow emanating solely from her phone, casting a gentle glow on her sleepy face.

"What is it?" Nakapikit ang kanyang mga mata at unti-unti siyang nawawala sa screen. Perhaps she was on the verge of dropping the phone dahil sa sobrang antok.

"Miss, I need your help," Kahit na I felt bad dahil naistorbo ko siya, nagtanong pa rin ako. Naabala ko na rin naman siya, kaya itutuloy ko na. Ilang segundo na ang lumipas at tuluyan na ngang nagdilim ang screen.

"Yoohoo! Knock-knock." Sabi ko sabay kinatok ang screen ng cellphone para gisingin siya.

"Goddamit!" Narinig ko ang mahinang pagmura niya kaya natawa ako. Her face reappeared on the screen, her eyes now open, though only one eye was visible na pilit niyang binubuksan. "Damn! It's goddamn 5am! What do you want at this hour?!"