raman

پارت دوم

برای اخرین بار راه رو هارو بالا رفت سکوت و تاریکی حاکم بر فضابا جیر جیر نسبتا بلند کف پوش ها از بین میرفت
_باید کف پوش هارو عوض کنیم  با صدایه اروم زمزمه کرد
+ سن این عمارت اونقدری نیست که بخوایم بگیم از کهنگی به این روز افتاده.
_۱۸ سال به نظرت   زیاد نیست؟
انگشتشو به نشانه سکوت رویه لب هاش گذاشت و راه افتاد فرد مقابلش هم به تبعیت از اون به راه افتاد.
+اینجا یه خونه معمولی نیست که با ۱۸ سال رو به زوال بره این عمارت یه پرورشگاهه  و ساکنانشم از اروم ترین موجودات رویه زمین به دیوار ها نگاه کن تخت ها در ها  سن این لوازم حتی از کف پوش ها هم بیشتره ولی انگار تولید روز هستن .
دختر جوان چند بار با پاشنه به زمین ضربه وارد کرد و صدایه جیر جیر بلند تر از قبل به گوش رسید ، زن مسن تر به سمتش برگشت،
_انگار از اروم بودن ساکنان ایجا چیزی نسیب کف پوش ها نشده.
به زمین چشم دوخت  ۱۸ سال گذر زمان حسابی گردشو رویه کف پوش ها پهن کرده بود خراش هایه سطحی و عمیق ،چند رنگه بودن و شکستگی نسبتا عمیق نزدیک وردی پله ها . حق با دختر بود انگار از ارامش بچه هاش چیزی نسیب این کف پوش ها نشده بود.
+فردا برایه افزایش بودجه درخواست میدم .
دختر جوان لبخندی زد و پشت ریسش به راه افتاد.
سمت اتاق اصلی که رسیدن زن شروع به صحبت کرد
+اولین روزت چطور بود ؟
_بچه ها بزرگ هستن پس کاری برایه انجام دادن نداشتم صرفا باهاشون وقت گذروندم
+وَ؟
_اونا هیچی از  منطقه 0 نمیدونن.
+چیزی هم بهشون گفتی؟
_نه چیزی نگفتم
زن مسن تر سری به نشانه تایید تکون داد
+به نظرت چرا؟
_ از دلیلش مطعن نیستم
زن مسن تر  سمت صندلیش رفت و پکی به سیگارش زد ،
+اونا یه چیزای میدونن اما نه زیاد، نیازی هم به دونستنش نداشتن البته تا الان، هفته دیگه بهشون میگم و امادشون میکنم
_یه هفته زمان کمی نیست؟
+اگه چیز مهمی بود بله ولی نیست من اونجا رفتم توام رفتی همه رفتیم تمام پک ها هم رفتن  از تمام مناطق این بخشی از تقدیرشونه مثل راه رفتن مگه برایه راه رفتن امادشون کردیم ؟ خودشون درو دیوار و گرفتن مثل جوجه اردک قدم برداشتن، نه اونوموقع نیازی به کمک من بود نه الان  فقط یه اگاهی جزئی بهشون میدم همین.!