Hayat nasıl bir yerdi? Kazandığımız mı, yoksa yenildiğimiz bir yer miydi? Bu hayata gelerek neler kazanıyor, neler kaybediyorduk?
Hayatta birçok kelime vardı. Acı, mutluluk, heyecan, umut ve daha sayamayacağım birçok kelime...
Şu hayatta dibi gördüğümüz günlerde oluyordu, mutluluktan gökyüzünde yıldızların arasında gibi hissettiğimiz de. Birçok an yaşıyorduk. Hayatımız dibi görmek ve gökyüzünde hissetmek arasında geçiyordu. Bazen mutluluktan gökyüzüne uçuyorduk, bazen de acıdan dibe iniyorduk. Aslında bir kuş gibiydik. Kuşlar kadar özgür, kuşlar kadar tutsaktık.
Şimdi ben en dipteydim. Selin ablanın kucağında mektuba sarılarak dakikalardır ağlıyordum. Selin ablaya sarılarak biraz da olsa anne özlemini giderebiliyordum. Ama kimse annemin yerini tutmuyordu.
Uzun bir süre Selin ablanın kolları arasında kaldıktan sonra biraz da olsa sakinleştiğimi anladığımda yavaşça Selin abladan ayrıldım ve gözyaşlarımı sildim.
"İyi misin kızım?"
"Biraz daha iyiyim Selin abla."
"Dur ben sana su getireyim."
Selin abla mutfağa doğru ilerlerken ben annemin söylediği her bir cümleyi tek tek aklımdan geçiriyordum.
"Sakın ağlama kızım. Çünkü sen ağlamayı değil her zaman gülmeyi hak ediyorsun. Sen benim eşsiz ve benzersiz kar tanem her zaman gül."
"Hep umutlu ol kızım. En çok kendini sev. Çünkü kendini sadece kendin sevebilirsin."
"Sen benim bu hayatta tek umudumsun Berfum. Kendini sakın üzme. Beni de asla unutma."
"Biliyorum bu zamana kadar kimseyle konuşmana, arkadaş olmana izin vermedim. Ama her şey senin iyiliğin içindi güzel kızım. Umarım bir gün beni anlarsın."
"Sana her zaman kötü davranacaklar. Annesi babası yok diyecekler. Sakın onları duyma kızım. Onları duyup kendini üzme. Seni anlayan kişilerle arkadaş ol. Seni anlamayanları duyma. Onların sözleriyle kendini üzme."
"Hep umutlu ol. Annen gibi olma. Kendini sakın ezdirme. Her zaman sesini çıkar. Çıkaramıyorsan bile bunu öğren. Bilmediğin herşeyi öğren. Hayatın karşısında o kadar güçlü dur ki hayat bile bazen şaşırsın seni yıkamadığı için."
Bir söz vardır. "Anneler her zaman gerçekleri görür" diye. O kadar doğru ki... Annem şu an yaşadığım ve yaşayacağım bütün duyguları, insanların söyleyecekleri sözleri ve ne yapmam gerektiğini herşeyi bilmişti.
Annelerimiz gerçekten bizim süper kahramanlarımızdı. Bizi hayatlarının sonuna kadar koruyan bir süper kahraman...
Annem hep güçlü olmamı istemişti ve onun için hep güçlü olacaktım. Bu zamana kadar annem beni korumuştu. Bundan sonra da ben kendimi koruyacaktım ve annemin dediği gibi hep umutlu olacaktım. Annem için...
Selam şu an beni okuyan kişi. Yada kar tanesi. Evet sen. Sen bir kar tanesisin. Kimseye benzemeyen eşsiz ve benzersiz bir kar tanesisin. Şu an nasılsın bilmiyorum. Mutlu musun yoksa üzgün mü? Yada benim hikayemi okudukça sende üzülüyor musun bilmiyorum. Bir gün sende dipteydin. Beni okudukça belki o günlerini hatırladın yada hala diptesin birinin seni gelip dipten çıkarmasını bekliyorsun. Ama birini bekleme çünkü insanlar seni dipten çıkarmak yerine daha kötü bir duruma getirir. O dipten sadece kendin çıkmayı dene. Kendini dip kuyudan yalnız sen çıkarabilirsin. Kendini sen kurtaracaksın. Çünkü sen dipteyken bile umutlusun. Umudunu asla kaybetme kar tanem. Birgün kendini o dipten çıkaracak çok güvendiğin birini bulacaksın yada kendin çıkacaksın. Umudun olursa yapamayacağın hiçbir şey yoktur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüler Arasında: Mafya
Romanceİlk kan...İlk güven...İlk aşk... Berfu çok küçük yaşta tanışmıştı soyadındaki ateşle. İlk anne kanı gördüğü gün, ilk güven duygusunu da tatmıştı. Annesini kaybettiği yetmiyormuş gibi zorlu bir yurt hayatı da yaşamıştı Berfu. Bunca zorluğa rağmen o ç...
