Tussen Beats & Verlangens

| 21 |

Na 10 minuten is Tristan nog steeds niet naar buiten gekomen, dus besluit ik zelf een kijkje te gaan nemen. Ik loop door de lange gang en wacht even bij de kleedkamerdeur. Deze staat op een kiertje, dus besluit ik hem voorzichtig open te duwen.

"Tristan," zeg ik zacht, een beetje bezorgd dat er misschien nog andere spelers in de kleedkamer zijn. Als ik verder de ruimte binnenloop, zie ik dat deze leeg is. Terwijl ik rondkijk, hoor ik water stromen bij de douches. Aarzelend beweeg ik in die richting en hoor ik enkle vreemde en vage geluiden.

Zonder na te denken over het feit dat ik de gemeenschappelijke doucheruimte van een footballteam binnenloop, concentreer ik me op de steeds luider wordende geluiden of zeg maar kreunen. Het lijkt wel op een vrouwenstem denk ik nog.

Als ik de hoek omsla, sta ik perplex van het tafereel dat zich voor me afspeelt. Een van de cheerleaders, die zojuist nog op het veld stond, staat nu naakt met haar gezicht en handen tegen de muur. Tristan staat volledig naakt achter haar. Met één hand op haar heupen en de ander rond haar borst zie ik hoe hij meerdere keren met zijn penis in haar stoot.

Een gil ontsnapt aan mijn lippen, en geschrokken draaien de twee zich om.

"Sophie," zegt Tristan met verbazing en schuld in zijn ogen. "Het is niet wat je denkt, Sophie," hoor ik hem nog zeggen, maar ik ben al aan het rennen.

Dikke tranen rollen over mijn wangen. Het voelt alsof iemand zojuist mijn hart uit mijn borst heeft gerukt. Hoe kon ik hem in godsnaam vertrouwen? Die eikel. En ik wilde nog... Bij die gedachte begin ik nog harder te huilen.

Als ik aan het einde van het veld ben, verzwik ik mijn enkel en val op het gras. Mijn voet doet pijn, maar het is niets in vergelijking met de pijn die ik in mijn borst voel.

"S?" Max komt snel naar me toe gelopen als hij me ziet zitten. Hij buigt zich naast me en tilt mijn kin op. "S, wat is er gebeurd? Heb je pijn?"

Antwoorden lukt niet. Ik adem vluchtig en de tranen blijven nog steeds over mijn gezicht rollen.

"S, gebruik je woorden. Wat is er gebeurd?" Al snikkend probeer ik hem iets te vertellen, maar ik kom niet verder dan "Tristan."

"Heeft hij je pijn gedaan, S?" Hij balt zijn handen tot vuisten, en ik zie hoe zijn knokkels wit worden van de kracht die hij gebruikt.

Ja, hij heeft me pijn gedaan, wil ik zeggen, maar niet op die manier. In plaats daarvan knik ik zachtjes nee, omdat ik zeker weet dat Max Tristan verrot slaat als hij hem ziet als ik ja zeg.

Hij neemt me stevig vast en tilt me dan weer recht. Als ik weer fatsoenlijk op mijn benen sta, zie ik een groep cheerleaders voorbijlopen. Hun outfits herinneren me eraan hoe dom ik was om hem te geloven. En nu sta ik hier in deze belachelijke outfit. Woede overspoelt me.

Zonder er verder bij na te denken, trek ik zijn idiote t-shirt uit en gooi hem in een modderpoel naast me. Gelukkig had ik nog besloten om een bodysuit aan te trekken, dus kon ik nog steeds zonder t-shirt rondlopen.

Liam kijkt me verbaasd aan. "S, wat is er nu gebeurd?" Hij kijkt me bezorgd aan. Ik staar naar de grond, een gevoel van waardeloosheid overweldigt me. Hij, hij heeft me bedrogen. Enkele tranen rollen weer over mijn gezicht.

"Die klootzak, hoe kan hij jou dat nu aandoen," zegt hij nu razend. Hij lijkt weg te willen lopen, waarschijnlijk om Tristan te vinden, maar ik pak snel zijn hand vast. "Wil je alsjeblieft bij me blijven?" Ik kijk hem met trieste ogen aan.

Geschrokken door mijn aanraking knikt hij bevestigend. Als hij me nog eens aankijkt, ziet hij dat ik zachtjes tril. "Heb je het koud?" Ik knik zachtjes. Het was overdag misschien warm geweest, maar 's avonds koelde het toch af, en zonder dat t-shirt was het behoorlijk koud. Zonder dat ik iets hoef te vragen, begint hij zijn witte overhemd los te knopen.