Tussen Beats & Verlangens

| 40 |

Na een lange vlucht in de privéjet zijn we eindelijk thuis. Ik had gehoopt dat alles nu weer normaal zou zijn, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Max is direct aan het werk gegaan, in volle maffia-modus, vastbesloten om af te rekenen met de Silver Serpents.

Onze villa lijkt nu ook meer op een fort, omringd door bewapende bodyguards van de Black Roses, die dag en nacht de wacht houden.

Ik probeer Max te steunen en er voor hem te zijn, maar het voelt alsof ik steeds meer op de achtergrond raak. Ondertussen nemen de spanningen alleen maar toe, waardoor de situatie steeds gevaarlijker wordt.

Max heeft ook overal in huis camera's laten installeren. Geen plek is meer privé zonder dat het wordt gezien.

En alsof dat nog niet genoeg is, mag ik niet meer alleen naar school. Ik moet dit jaar nog afmaken voor mijn diploma, daar is geen discussie over mogelijk. Dus elke dag word ik vergezeld door James, mijn persoonlijke bodyguard.

Max is voortdurend bezig met het plannen van acties tegen de Silver Serpents. Hij is bijna nooit thuis! 's Ochtends als ik wakker word is hij al weg en hij komt pas naast me liggen als ik al in slaap ben gevallen.

pfff, Ik mis de oude Max, degene waar ik op kon bouwen. Maar nu lijkt hij volledig opgeslokt te zijn door zijn werk en de dreiging van de vijand.

Ik mis hem zo hard, maar ik mis ook hoe hij me verwende, hoe hij me uitdaagde, hoe hij me neukte. Het lijkt wel alsof hij me ontwijkt.

En net als alle andere keren moet ik ook deze avond weer optreden in Max's club, iets wat een gewoonte is geworden. Hier heeft Max alles onder controle, vooral mij, en beslist hij wie er binnenkomt. De beveiliging is streng en alles is tot in de puntjes geregeld.

Valerie doet haar best om me gerust te stellen en probeert de optredens leuk te maken, maar ik mis de oude tijden. Ik mis mijn vrijheid!

—-

Vanmorgen heb ik mijn wekker extra vroeg gezet, om 4:45 uur, zodat ik Max kan spreken.

Als mijn wekker afgaat, druk ik snel op de knop zodat Max niet wakker wordt. Nu hoef ik alleen maar te wachten tot hij ontwaakt. Vijftien minuten later gaat zijn wekker, precies zoals ik gehoopt had. Rustig opent hij zijn ogen terwijl ik bovenop hem ga zitten zodat hij niet kan wegkomen.

"Goeiemorgen, knapperd," fluister ik hem toe.

"Goeiemorgen, babe. Wat doe jij zo vroeg op?" vraagt hij verbaasd terwijl hij de slaap uit zijn ogen wrijft.

"Ik wilde graag met je praten," probeer ik, maar voordat ik mijn zin kan afmaken, onderbreekt hij me.

"Niet nu, Sophie. Ik heb hier echt geen zin in."

"Wauw, arrogant als de fuck," denk ik bij mezelf: maar ik heb altijd nog plan B.

"Heb je hier misschien wel zin in?" fluister ik, terwijl ik mijn hand over zijn goed gevulde boxer laat glijden.

Meteen grijpt hij me bij mijn beide schouders en gooit me van zich af. "Niet nu, Sophie," zegt hij streng, waarna hij opstaat en naar de badkamer loopt. 

Verstomd blijf ik achter.

Heeft hij me nu alweer afgewezen? De woede borrelt in me op. Wat een eikel, hoe durft hij? Wat wil hij dan wel doen, gewoon zwijgen en elke nacht in mijn bed blijven sluipen?

Het klinkt stom, maar uit pure frustratie steek ik mijn tong uit naar de camera die in de hoek van de kamer hangt. Ja, Max heeft zelfs in de slaapkamer een camera geplaatst. Hij zegt dat alleen hij er toegang toe heeft,  er was dan ook geen ontkomen aan, beweert hij 'voor de veiligheid'.