Tussen Beats & Verlangens

| 38 |

Max gooit een tafel om waar we achter kunnen schuilen. Het wordt nu duidelijk dat wij het doelwit van de schutters zijn. Max neemt zijn telefoon en belt de bodyguards als versterking.

 "Vijf minuten, baas," hoor ik hen nog zeggen. 

Max gaat in gesprek met de schutters, dreigend waarschuwt hij ze dat ze beter kunnen stoppen als ze ooit nog willen rondlopen. 

De schutters lachen om zijn dreiging en spotten dat hij in een hoekje is gedreven. 

"Wij zijn de fucking Silver Serpents en je gaat ons hier de les niet spellen. We hebben duidelijke instructies en voordat deze zijn uitgevoerd, gaan we hier niet weg," zeggen ze vastberaden.

"Wat willen jullie dan?" roept Max gefrustreerd.

"We willen haar, Sophie. Dus je geeft haar mee, of we maken jullie allemaal af," dreigen ze.

Ik voel de angst in mijn borstkas opwellen maar ergens voel ik ook een schuld gevoel. Mijn hart bonst wild en ik klamp me vast aan Max, hopend dat hij een manier vindt om ons hier levend uit te krijgen.

Max kijkt me snel aan, zijn ogen vol zorgen maar ook vastberadenheid. Hij fluistert me snel toe: "Blijf dicht bij me, Sophie. We komen hier samen doorheen."

Ik knik, wetende dat ik hem moet vertrouwen. Maar de dreiging van de schutters hangt als een donkere wolk boven ons hoofd. We zijn omsingeld, gevangen in een situatie die alleen maar slechter lijkt te worden.

Max zet zich recht en neemt mij achter zich. Rustig en voorzicht loopt hij vanachter de tafel. 

'Waarom zijn jullie uit op haar', vraagt Max streng.

'Snap je het nu nog niet knul, wij willen terug de macht en zolang wij haar bij ons hebben kan jij of the black roses ons niets maken en doen we gewoon onze zin' lacht hij schijnheilig.

Plotseling klinkt er een luide sirene van buiten. De schutters kijken elkaar geschrokken aan terwijl Max teken doet naar Liam achter de omgegooide tafel.

Dan breken de bodyguards door de deuren, gewapend en klaar om in te grijpen. De schutters lijken te beseffen dat ze in de minderheid zijn en maken zich klaar om te vluchten.

Maar voordat ze een kans krijgen, trekken Max en Liam hun wapen en schieten richting de schutters. Max raakt de ene schutter, maar Liam mist en de andere schutter probeert te ontsnappen. Verschillende schoten worden gelost en Max draait zich om me heen en neemt me in een beschermende houding op de grond.

Adrenaline giert door mijn aderen terwijl ik zie hoe de bodyguards de situatie onder controle krijgen. De andere schutter wordt gevangen genomen. We zijn gered, maar de angst en spanning hangen nog steeds in de lucht.

Max en ik liggen nog steeds op de grond. Met zijn hand veegt hij een pluk haar uit mijn gezicht. "Sophie, ik hou van je," zegt hij met een bezorgde blik in zijn ogen. De tranen rollen over mijn wangen, helemaal overweldigd door wat er zojuist is gebeurd. "Ik ook van jou, Max," fluister ik in zijn oor.

Een van de bodyguards komt naar ons toe en helpt me overeind. Als hij zijn hand uitstrekt naar Max om hem recht te trekken, zie ik dat er iets niet klopt. Moeizaam draait Max zich op zijn rug en dan zie ik het. Zijn hemd is volledig doordrenkt in bloed.

"Max!" schreeuw ik uit terwijl ik me op mijn knieën naast hem laat vallen. De bodyguard twijfelt geen seconde en scheurt zijn hemd kapot om te zien waar hij geraakt is. Als hij ziet dat Max rechts in zijn buik geraakt is, zet hij er met het stuk stof druk op.

"Bel direct de ambulance!" brult de bodyguard naar de anderen.

Snikkend wrijf ik door zijn haar. Hij probeert bij bewustzijn te blijven, maar ik zie dat hij het moeilijk heeft.

"Je mag me niet achterlaten, Max," snik ik hevig.

Niet veel later vallen zijn ogen dicht en krijg ik hem niet meer wakker.

Wat voelt als uren maar eigenlijk minuten zijn, is de ambulance gearriveerd. De hulpverleners bekommeren zich over hem en leggen hem in de ambulance. Ik voel me verscheurd terwijl ik machteloos toekijk hoe ze hem wegbrengen, wetende dat zijn leven op het spel staat.

Nadat de ambulance uit het zicht verdwijnt, voel ik een arm om me heen. "Het komt goed, Sophie, hij is een van de sterkste mannen die ik ken," fluistert Liam. Het is niet helemaal duidelijk of hij mij probeert gerust te stellen of dat hij zichzelf probeert te overtuigen.

Achter de politieverklaring die ondertussen ook is afgelegd, rijden we naar de villa om wat comfortabelere kleding aan te trekken. Daarna vertrekken we meteen naar het ziekenhuis.

Sorry voor het wachten. Heb het super druk momenteel maar ik probeer tijdig een nieuw hoofdstuk te posten.

Wel super benieuwd wat jullie er tot nu toe van denken?