Tussen Beats & Verlangens

| 20 |

De week vliegt voorbij en Max had alles geregeld voor de tour, dus daar hoefde ik me geen zorgen over te maken. Ook Valerie komt straks langs om samen mijn koffer in te pakken en daarna door te rijden naar de wedstrijd van Tristan.

Omdat ze maar één week kon meegaan in plaats van twee ging ze me helpen inpakken. Zo kon ze al mijn outfits klaarleggen en was dat voor mij ook weer een zorg minder. Al moet ik wel goed opletten wat ze allemaal voor me inpakt dat er toch ook enkele comfortabele stuks tussen zitten.

Terwijl ik wacht op de komst van Valerie besluit ik me alvast klaar te maken voor de wedstrijd. Het was niet echt mijn ding, maar ik wilde Tristan graag steunen zoals hij dat bij mij deed. 

Ik twijfel nog even als ik de outfit op bed zie liggen, maar besluit dan dat ik me er gewoon overheen moet zetten. Ik neem een lange, warme douche en trek daarna de outfit aan.

Ik trek een van Tristan's oversized football t-shirts aan, met daaronder een bodysuit met een kort broekje. Zo kan ik comfortabel bewegen zonder dat ik iedereen alles laat zien. Niet te vergeten draag ik ook nog een prachtige zwarte kanten lingerieset onder de bodysuit. Ik heb namelijk grote plannen voor vanavond.

Om mijn outfit nog wat sexyer en stoerder te maken, trek ik mijn zwarte hoge laarzen aan. Snel style ik mijn haar en breng wat make-up aan, alles in het kleurenpalet van Tristan's team: rood en zwart.

Valerie is inmiddels aangekomen en heeft mijn koffers ingepakt. En met de nadruk op 'koffers,' ze heeft letterlijk drie grote zwarte koffers voor me gevuld. Na veel discussie zijn we er toch in geslaagd om het te beperken tot twee grote koffers.

"Nu moeten we ze nog dicht krijgen," zeg ik lachend tegen Valerie. 

Ze kijkt me met een grijns aan en antwoordt: "Geen enkel probleem." Ze gaat bovenop een van de koffers zitten, zodat ze de rits kan sluiten, en knikt naar mij om hetzelfde te doen. 

Ik neem plaats op de andere koffer, maar blijkbaar heb ik niet genoeg gewicht om hem helemaal dicht te krijgen. Valerie moet hard lachen en voegt zich bij me. Dit is het laatste zetje dat we nodig hebben om de ritsen dicht te krijgen.

"Voila, eindelijk klaar!" zeg ik enthousiast terwijl ik de ritsen vastklik en het slot sluit. Ik kijk Valerie opgewonden aan en vraag: "Ben je klaar om te vertrekken?"

------

Het begint stilletjes te schemeren terwijl we op school aankomen. De tribunes zijn al goed gevuld met mensen die zich allemaal in rood- en zwarttinten hebben gekleed aan de ene kant, terwijl aan de andere kant alles blauw en wit is van de supporters voor het andere team. 

Valerie en ik zoeken een plekje op de tribune en gaan zitten. Vol spanning wacht ik op de verschijning van Tristan.

Naast Valerie zijn nog twee stoeltjes vrij. Terwijl ik me afvraag waarom ze niet doorschuift en aansluit aan de rij, hoor ik haar enthousiast roepen. Ze zwaait naar de zijkant van de tribune, waar ik Liam en Max zie staan met bekers drank in hun handen. Zodra ze Valerie zien, komen ze onze kant op. Pff, dat kon ik nu eigenlijk wel missen. Liam gaat naast Valerie zitten, en Max komt naast mij zitten.

Ik neem een van de bekers uit zijn handen en ik voel hoe hij met zijn ogen over mijn outfit glijd. Als hij ziet dat mijn t-shirt wat aan de korte kant is, moet hij grijnzen. 

Ik zucht bij het zien van zijn reactie en neem een slok van de beker die ik zojuist heb afgepakt. Aangezien Liam een beker voor Valerie had meegebracht, ging ik ervan uit dat de tweede beker van Max ook voor mij was. 

Maar als ik enthousiast een slok neem van wat ik dacht dat cola was, moet ik hoesten. "Ieuw, wat is dat?" ik kijk hem met een boze blik aan. 

Max schiet in de lach. "Dat was dan ook niet jouw beker," zegt hij en wisselt onze bekers om. Hij heeft waarschijnlijk rum of vodka in zijn cola gedaan, vandaar de vieze smaak.

Als de wedstrijd begint, beginnen de cheerleaders hun dansjes en sprongen te doen terwijl de spelers het veld opkomen. Tristan komt als eerste het veld op, waarschijnlijk omdat hij de captain is. Hij neemt plaats in het midden van het veld en zwaait wat in het rond. Als zijn ogen de mijne kruisen, blijven ze even hangen. Ik zie dat hij enthousiast is over mijn outfit. Hij blaast nog een luchtkus en draait zich dan naar zijn team. Enkele minuten later wordt het startschot gegeven en begint de wedstrijd.

Het is een spannende wedstrijd, en Max legt me ondertussen de spelregels uit. Het is best lief; hij neemt zijn tijd en legt alles duidelijk uit. Het lijkt zelfs alsof hij ervan geniet om dit moment met me te delen.

Als de laatste minuten van het spel zijn aangebroken, wordt het echt spannend. Het staat gelijk spel, en het team dat nu scoort mag naar de finale gaan. 

Je voelt de spanning over het veld gaan wanneer Tristan de bal in zijn handen krijgt en probeert zijn weg te banen over het veld. Iedereen op de tribune schuift naar het puntje van zijn stoel. "Ja, ja, jaaaaaah!" 

De tribune schiet omhoog, en het gejuich is oorverdovend. Het team van Tristan heeft gewonnen! Iedereen loopt het veld op en begint te springen, dansen en juichen. Het is een regelrechte chaos, als je het mij vraagt.

Na een tijdje neemt de menigte af en gaat richting het bos waar het team zijn prestatie zal vieren met een groot kampvuur. Valerie tikt op mijn schouder en zegt: "Ga je mee?" Ze wijst naar het bos aan de overkant van het veld. 

Ik kijk even rond op het nu bijna lege veld en antwoord: "Ik ga nog even wachten op Tristan. Ga jij maar alvast." Valerie, Max en Liam verlaten de tribune en verdwijnen tussen de bomen.

Ik maak mijn weg naar de gang met de kleedkamers en leun tegen de muur in afwachting van Tristan's komst. Als een groot deel van het team passeert, vraag ik aan een van de jongens waar Tristan is.

"Die is altijd wat trager," lacht de jongen. "Hij zit nog steeds helemaal achterin de kleedkamer" zegt hij dan en loopt verder met de andere teamgenoten. Ik knik vriendelijk en leun weer tegen de muur.