Tussen Beats & Verlangens

| 23 |

POV MAX

Ik zit rustig voorin de privéjet te werken op mijn laptop terwijl Sophie achterin ligt te slapen. Die eikel van een Tristan heeft haar zoveel pijn gedaan, en dat verdiende ze echt niet. De gedachten aan hem maken me zo kwaad dat ik mijn kaken weer hard op elkaar bijt.

Een van de knappe stewardessen komt voor me staan en vraagt of ze me nog iets kan aanbieden. Terwijl ze de woorden uitspreekt, bukt ze zachtjes voorover en legt ze haar hand op mijn bovenbeen. Haar blik staat vol lust, ze denkt waarschijnlijk terug aan ons vorig avontuurtje. Ik heb haar toen lid gemaakt van De Mile High Club.

Maar ik schud van nee zonder haar een blik waardig te gunnen. Ik begrijp maar al te goed wat ze bedoelt maar ik kan het niet waar Sophie bij is. Normaal gezien zou het wel geteld 5 minuten duren tot ze tussen mijn benen op haar knieën zat. Maar Sophie is het enigste waar ik kan aan denken en wie ik eigenlijk wil.

Pfff, toen ik haar daarstraks in de douche hielp, moest ik mezelf met al mijn wilskracht tegenhouden. Ze is zo knap!

Vanwege de hele situatie met de The Silver Serpents probeer ik al een tijdje afstand te creëren. Maar als haar manager is dat best moeilijk. De enigste momenten dat ik haar niet in de buurt heb is als ze op school zit.

 De laatste tijd probeer ik om onze intieme momenten te vergeten. Ik moet me focussen op haar veiligheid, dat is wat telt. Maar hoeveel vrouwen ik ook neuk, ik krijg haar niet uit mijn gedachten, en niets voelt zoals de momenten die ik met haar had.

"Aaargh!" Een luide schreeuw klinkt van achterin de jet, gevolgd door veel gesnik. Binnen enkele seconden sta ik aan haar zijde. Ze is helemaal van overstuur, maar haar gezicht laat zien dat het een nachtmerrie was. Terwijl de tranen over haar wangen stromen, staart ze voor zich uit. 

Zonder een woord te zeggen, ga ik naast haar op bed liggen en trek ik haar tegen mijn borstkas. Ze is helemaal verstijfd maar het duurt niet lang voordat ik voel dat ze ontspant en zich aan mij overgeeft.

"Het spijt me," fluistert ze zachtjes. 

Ik heb geen idee waarom ze dat zegt, het is die eikel die zijn excuses zou moeten aanbieden. Zij hoeft zich nergens voor te verontschuldigen. 

De gedachten aan Tristan maken me razend, en ik kan alleen maar denken aan hoe ik hem een lesje kan leren. 

Sophie haalt me uit mijn gedachten wanneer ik haar hand op de mijne voel. Zonder het te beseffen heb ik mijn handen tot vuisten gebald en ze zo hard mogelijk samengeknepen. Haar aanraking zorgt ervoor dat mijn handen ontspannen, en ik trek haar nog dichter tegen me aan.

"Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen, S." Heb je me begrepen?

 Ze knikt gehoorzaam. Ze draait haar gezicht naar me toe alsof ze iets wil zeggen, maar kijkt dan weer treurig naar de lakens. Ik leg mijn vingers onder haar kin en richt haar gezicht naar het mijne. 

"Wil je iets zeggen?" vraag ik zacht.

Een traan rolt over haar wang. "Als ik niet zo'n seut was geweest, was dit allemaal niet gebeurd. Ik had..." 

Ik onderbreek haar streng. "Jij hoefde niets te doen. Als die eikel niet kan wachten, is dat zijn probleem. Dat maakt alleen maar duidelijker dat hij jou niet waard is." 

Ik kijk recht in haar ogen. "Je bent prachtig, Sophie. Als hij dat niet ziet en jou niet respecteert, is hij je zeker niet waard. Hij verdient je tranen niet."

"Probeer nu maar een beetje te slapen." Haar hand grijpt mijn arm wanneer ik me klaarmaak om op te staan. 

"Wil je bij me blijven?" Ze kijkt me met grote ogen aan. 

Ik knik en kruip naast haar onder de lakens. Zodra ik naast haar lig, trekt ze mijn arm om haar heen, zodat we lepeltje-lepeltje liggen. Ze nestelt zich nog dieper in mijn armen, en dat geeft me een onbeschrijflijk gevoel van voldoening. Het is geruststellend om te weten dat ze zich veilig voelt tussen mijn armen. Het duurt niet lang voordat ik hoor dat ze in slaap valt. 

Na een halfuurtje val ik zelf ook in slaap.