Tussen Beats & Verlangens

| 25 |

Als we al een tijdje bezig zijn, komt een oudere Spaanse vrouw vanuit de keuken gelopen.

'Max, has vuelto. Te he echado tanto de menos,' zegt ze en drukt Liam stevig in haar armen. Het is best grappig om te zien hoe ze hem vertedert, en ik kan een zacht giechel niet onderdrukken.

Max kijkt me met samengeknepen ogen aan maar antwoordt dan vlot in het Spaans, 'Hola Carmen, ha pasado mucho tiempo. Estoy feliz de estar de vuelta.'

De vrouw richt nu haar aandacht op mij en geeft me een stevige knuffel. 'Jij moet Sophie zijn, Max heeft me veel over je verteld. Ik ben zeer blij je te ontmoeten,' zegt ze in wat gebrekkig Engels. Ik ben verbaasd dat ze al weet wie ik ben en vraag me af wat Max haar allemaal heeft verteld.

'Willen jullie iets fris te drinken, of misschien al iets eten?' vraagt ze dan.

Max zegt dat dat niet nodig is omdat we straks gaan lunchen op het strand.

'Zijn onze koffers er al?' vraagt hij haar dan.

'Ja, de koffers staan op jullie kamers,' bevestigt ze vriendelijk en verdwijnt dan weer terug naar de keuken.

'Nou, als dit voor jou duidelijk is, stel ik voor dat je je klaarmaakt om naar het strand te gaan. Ik zal je even laten zien waar je kamer is,' zegt Liam en neemt me bij de hand terwijl hij me door het huis leidt. Onze kamers liggen naast elkaar en bieden allebei een prachtig uitzicht op de oceaan.

'Hier, via deze deur kun je rechtstreeks mijn kamer in. Als er iets is of je hebt me nodig, kom gewoon langs deze weg. En S, als er iets is, maakt niet uit wat, maak me dan gewoon wakker, goed?' Hij kijkt me streng aan, en ik knik om te laten zien dat ik het waardeer.

'Oké, over 15 minuten ben ik in de hal, lukt dat voor je?' vraagt hij.

'Ja hoor,' antwoord ik en leg een van de koffers op het bed om te beginnen met zoeken naar een bikini of badpak. Uiteindelijk kies ik voor een eenvoudig zwart bikinisetje met een zwarte visnet strandjurk die erover past. Ik vlecht mijn haar in twee vlechten naar achteren en pak mijn hoed en slippers.

Als ik klaar ben, loop ik naar de gang en zie dat Max al staat te wachten. Hij heeft een grote tas in zijn hand, wat meteen mijn vraag over handdoeken meebrengen beantwoordt.

'Ik ben klaar,' zeg ik vrolijk, en we wandelen naar buiten.

Het is een korte wandeling naar het strand, en na een paar minuten langs de dijk komen we bij een gezellige strandbar.

'Hey John,' begroet Max de jonge man achter de bar met een stevige handdruk, waarna we verder lopen naar een tafeltje onder een palmboom.

Zodra we allebei zitten, komt de jongeman van de bar, genaamd 'John', naar ons toe met de menukaarten.

Als Max dit ziet, maakt hij een gebaar dat dit niet nodig is en steekt hij zijn hand met twee vingers omhoog. John knikt begrijpend en draait zich om, om weer naar de bar te gaan.

'Gaan we nu niet iets eten?' vraag ik een beetje teleurgesteld.

'Ja, maar ik heb al voor je besteld, even geduld, babe,' zegt hij, en hij schrikt even als het woord zijn lippen verlaat. Hij staart voor zich uit en negeert het feit dat hij net 'babe' zei.

Ik weet dat hij het de afgelopen uren al meerdere keren gezegd had maar nu kwam het er anders uit. Het leek even voor echt.

Even later komt John met twee glazen cola en twee club sandwiches aangelopen. De sandwiches zien er fantastisch uit, met zalm, avocado en radijsjes.

'Krachtvoer,' lacht Max naar me. 

Nadat we klaar zijn met eten, laten we ons eten even zakken en genieten we van het uitzicht.

'Kom op, S, het is tijd om je te leren surfen,' zegt hij en staat op, zijn hand naar me uitgestrekt.

Als ik ook opsta, zie ik dat John met twee surfplanken komt aangelopen.

Max geeft me eerst twee uur les op het strand. Hij legt alle technieken uit die je nodig hebt en laat zien wat je moet doen als je in het water bent en de golven probeert te berijden. 

Ik luister aandachtig naar zijn instructies, maar kan niet ontkennen dat dit me een beetje zenuwachtig maakt. Wat als een grote golf me onderduwt en ik geen lucht meer krijg? Of wat als er een haai me aanvalt?

'Oke, tijd voor het echte werk, S. Doe die kleren maar uit, dan gaan we het water in,' zegt hij streng. Ik kleed me uit en loop met mijn surfplank naar de rand van het water.

Als ik even naar de middelgrote golven kijk, voel ik zacht een hand op mijn onderrug. 

'Probeer alles los te laten en denk alleen aan de golven en jouw board die erop surft,' zegt hij met een geruststellende glimlach voordat hij het water induikt met zijn eigen surfboard.

Kom op Sophie, je kunt dit, probeer ik mezelf op te peppen. Ik volg Max in het water en duik onder de eerste golven door. Als ik bij Max aankom, die wat verder in het water ligt te dobberen, begin ik er eigenlijk wel zin in te krijgen. 

In het water vind ik een soort rust, niet alleen lichamelijk maar ook mentaal. Ik geniet van de prachtige omgeving en de stilte.

Max roept me bij de les als hij een mooie golf op ons ziet afkomen. 

Ik leg me klaar op mijn surfboard en begin al vooruit te peddelen. De golf tilt ons zachtjes op, en ik zie hoe Max zich rechtop zet en over de golf scheurt. Ik probeer hetzelfde te doen, maar zonder succes en val met een grote plons in het water.

Max moet even lachen maar vraagt dan of alles in orde is. Ik gebaar dat het goed met me gaat en begin meteen terug dieper de zee in te zwemmen.

Mijn koppigheid wint het van me; ik moet en zal vandaag voor de eerste keer surfen. Uren gaan voorbij, en ik geef niet op. Keer op keer val ik van mijn board, maar bij elke poging voel ik dat ik dichter bij het surfen kom.