Tussen Beats & Verlangens

| 31 |

POV MAX

Ik sprint naar de achterkant van de backstage, waar toevallig een sportmotor staat. Zonder twijfel en zonder helm of beschermende kledij draaide ik de sleutel om zodat de motor met een brul tot leven komt. 

De man van de motor die op een afstandje stond te babbelen deed nog een poging om te roepen. Maar na mijn dodelijke blik en het tonen van mijn vuurwapen deinst hij achteruit.

Met een ruk geef ik gas en schiet de donkere straten in, mijn ogen gefixeerd op de auto van de ontvoerders die voor me uit snelt. Mijn hart bonkte wild in mijn borstkas terwijl ik de afstand tussen ons probeerde te verkleinen.

Na een wilde achtervolging laat ik ze bewust wat afstand nemen, wetende dat het cruciaal is om te zien waar ze Sophie naartoe brengen. Mijn spieren gespannen, mijn ogen alert terwijl ik de auto voor me vanop een afstand volg. 

En toen, eindelijk, zag ik waar ze haar naartoe brachten, een afgelegen gebouw aan de rand van de stad. Mijn hart brulde van woede terwijl ik een plan probeer te smeden, vastberaden om haar te bevrijden en haar terug te brengen naar de veiligheid van mijn armen.

POV SOPHIE

Ik open langzaam mijn ogen terwijl ik de bonzende pijn in mijn hoofd voel. Waarschijnlijk een gevolg van de verdoving die nog door mijn systeem giert. Ik probeerde me te oriënteren, maar alles lijkt vaag en onbekend. Toen kwam de herinnering aan de ontvoering als een koude golf over me heen en beginnen de tranen te vormen.

Ik bevond me in een kleine, benauwde kamer. De muren waren kaal, grijs en vuil, het enige geluid dat ik hoorde was het zachte gezoem van een tl-lamp boven mijn hoofd. Mijn handen zijn vastgebonden achter mijn rug en mijn enkels zitten vastgeketend aan de stoel.

Paniek grijpt me bij de keel terwijl de realisatie van mijn situatie langzaam doordringt. Ik was gevangen genomen, weggerukt uit mijn leven van muziek en liefde, en nu gevangen gehouden in deze beangstigende ruimte.

Met een ruk probeer ik mijn handen los te krijgen, maar de touwen snijden in mijn polsen en ik kan geen grip krijgen. Tranen van frustratie priken achter mijn ogen terwijl ik worstel tegen de touwen die me vast houden.

Plotseling hoor ik voetstappen naderen buiten de deur van de kamer. Mijn hart slaagt over terwijl ik me afvraag wat mijn ontvoerders van plan zijn. Zou ik ooit ontsnappen aan deze nachtmerrie, terugkeren naar de armen van Max en de veiligheid van mijn leven zoals het ooit was?

De deur vliegt met een ruk open en drie gespierde en enge mannen stappen binnen. Twee van de mannen blijven wat achter terwijl de derde met dreigende passen dichterbij komt.

Wanneer hij bijna tegen me staat kan ik zijn gezicht in het licht zien. Zijn gezicht is bedekt met een grote kras. Wanneer een grijns op zijn gezicht verschijnt zie ik dat hij een gouden tand heeft.

'Mmmh dus schatje, jij bent de nieuwe aanwinst van The Black Roses', hij laat zijn blik over me heen glijden waardoor ik een rilling over mijn hele lichaam voel gaan. Ik kijk snel naar de grond in de hoop dat hij me met gerust laat.

Met zijn duim en wijsvinger neemt hij brut mijn kin vast en trekt mijn blik in zijn richting 'Spreek als ik je iets vraag'. 

'Ik weet niet waarover je het hebt' snik ik voorzichtig.

'Komaan schatje, je moet je nu niet van de domme houden' zegt hij terwijl hij nog harder in mijn kin knijpt'.

'Echt waar, ik weet echt niet over wat je bezig bent', de tranen rollen nu hevig over mijn wangen.

Hij kijkt me verward aan, zoekend naar een antwoord in mijn blik wanneer hij plots in het lachen uitbarst. 'Schatje je gaat me nu toch niet zeggen dat jij niet weet dat je vriendje of moet ik zeggen stiefbroer een van de grootste maffiabendes runt'.

'w-wat?' De tranen stoppen en een gevoel van verwarring overwelmt me. Is dat waarom iedereen zo bang is van de Harrisons? Weet mama dit? 

'Je bent serieus? jij weet niet dat die klote familie waar je moeder zoveel jaar geleden van is weg gelopen een van de grootste Maffia's is. Ze was beter weggebleven schatje, dan zat jij nu niet zo in de misserie'. Hij haalt een vlindermes uit zijn zak en zwaait het tot vlak voor mijn gezicht.

'We zullen je gezichtje voor nu sparen, ik wil eerst zien wat er onder dat bloesje van je zit.' Hij laat het mes zakken en begint mijn blouse door te snijden. De punt van zijn mes raakt kort mijn huid een laat hier en daar een bebloede kras achter. daarna duwt hij met de punt van zijn mes de 2 delen van mijn blouse opzij zodat ik enkel met mijn bh voor hem zit.

'Please ik smeek je, laat me los, ik heb hier helemaal niks met te maken' begin ik hysterisch te huilen.

De man moet hard lachen, 'schatje zo werkt dat toch niet' en hij laat het mes zachtjes over mijn borsten glijden.

Op dat moment vliegt de zware ijzeren deur achter hem met een harde knal open. Bang, Bang, Bang. De drie schoten klinken oorverdovend en van de schrik roep ik de longen uit mijn lijf.

'Sophie, Sophie, het is oké, ik ben bij je' ik voel zijn lichaamswarmte om me heen. Nog steeds in een roes van angst en niet in de mogelijkheid om te praten, voel ik hoe Max de touwen aan mijn polsen en enkels los snijd.

Ik laat zachtjes mijn blik door de kamer gaan. De enge man ligt voor me met zijn gezicht op de grond. De plas bloed rond hem word in snel tempo groter. Achter hem liggen ook de twee andere mannen op de grond. Het bloed kleurt de grijze vloer.

Als ik opkijk zie ik een paar andere mannen nog rechtstaan. Ze zijn jong maar groot en sterk. Ze hebben allemaal hun wapen in de hand en bewaken de deur alsof er nog iemand kan binnenvallen.

'Sophie ben je ongedeerd? Heeft hij je ergens pijn gedaan' vraagt Max bezorgt terwijl hij recht in mijn ogen kijkt. 

Echter voel ik me leeg en komt zijn blik niet binnen. Het lijkt alsof alles vertraagt afspeelt en ik nog steeds niet besef wat er zojuist allemaal gebeurt is.

POV MAX

Ik zie dat ze in schok is en niet reageert op mijn vragen. Als ik zie hoe ze is toegetakeld kruipt een gevoel van schuld over me heen. Haar blouse is helemaal opengesneden en hier en daar heeft ze kleine krassen over haar bovenlichaam. Ik trek vlug mijn T-shirt uit en help haar erin. Ik voel hoe ze trilt en geef haar een kus op haar voorhoofd.

'Komaan we zijn weg' zeg ik streng tegen mijn mannen. Ik hef Sophie op in bruidsstijl en voel hoe ze haar hoofd tegen mijn naakte borstkas legt. Ik draag haar naar de auto's waarmee de andere mannen zijn toegekomen en plaats haar op de achterbank.

Ik neem daarna een dekentje uit de koffer en leg de mannen uit dat ze zo snel als mogelijk naar de luchthaven moeten rijden. De privéjet staat klaar voor vertrek en het is hier alles behalve veilig.

Ik neem plaats naast haar en bedek haar met het dekentje. Ze heeft nog steeds haar ogen dicht en geeft geen kick.

Na een 30 tal minuten komen we toe en rijden we de luchthaven op vlak naast de privéjet. Ik stap eerst uit en laat Sophie nog even liggen.

'zijn de bagages al overgeladen', vraag ik kort als ik naar de mannen kijk.

'ja baas' antwoord een van de mannen die ter bewaking met zijn geweer bij de trap van het vliegtuig staat.

'Goed, welke vijf van jullie gaan met mij mee?' vraag ik streng en kort. De Vijf gevaarlijkst uitziende mannen steken hun hand op en knikken als ik hun aankijk.

'goed', ik open het portier aan Sophie haar kant en hef haar met het dekentje terug in bruidsstijl op. Ik draag haar de trap van de jet op en leg haar achteraan in het bed. 

Achter mij stappen de vijf mannen en vertrekken de wagens naast het vliegtuig van het vliegveld.

Sorry Sorry Sorry voor het wachten :O!!! Het was de afgelopen periode zeer druk. Ik doe mijn best om tijdig en vlot nieuwe hoofdstukken te plaatsen <3

Wat vonden jullie ervan? Vonden jullie het spannend of te cliché?

benieuwd naar jullie reacties <3.