Tussen Beats & Verlangens

| 03 |

Aangekomen bij wat lijkt op een zeer chique restaurant, opent een portier de deur voor Liam. Niet echt oplettend, open ik zelf mijn eigen deur. Wanneer ik wil uitstappen, zie ik dat Liam zijn hand naar me uitsteekt. Hij grijnst en zegt: "Normaal gezien kom ik jouw deur openen, prinses, maar je zult wel honger hebben." Een beetje beschaamd neem ik zijn hand aan, zodat ik enigszins elegant uit de wagen kan stappen zonder iedereen mijn meest intieme delen te tonen.

Aangekomen bij wat lijkt op een zeer chique restaurant, opent een portier de deur voor Liam. Niet echt oplettend, open ik zelf mijn eigen deur. Wanneer ik wil uitstappen, zie ik dat Liam zijn hand naar me uitsteekt. "Normaal kom ik jouw deur openen, prinses, maar je zult wel honger hebben." zegt hij met een lach. Een beetje beschaamd neem ik zijn hand aan, zodat ik enigszins elegant uit de wagen kan stappen zonder iedereen mijn meest intieme delen te tonen.

Als de portier van het gebouw de deur voor ons openhoudt, legt Liam nonchalant zijn hand op mijn heup en duwt hij me zacht naar binnen. We komen terug in een grote inkomhal waar we in een lift stappen. Eenmaal boven staat er een koppel te wachten om de lift naar beneden te nemen. De man en vrouw lijken ruzie te hebben, met wat ik kan horen, omdat ze geen plek meer hebben.

De man achter de kleine balie schrikt op wanneer hij Liam ziet. "Meneer Harrison, we hadden u vanavond niet verwacht," zegt de man. Liam grijnst en antwoordt: "Dit stond ook niet op de planning, maar met een mooie dame als Sophie kan ik moeilijk ergens minder goed gaan eten, toch?" Hij klinkt een beetje dreigend. "Tuurlijk, meneer Harrison, volgt u mij."

De man begeleidt ons door het restaurant. Achterin houdt hij een gordijn opzij en zegt: "Alstublieft, meneer Harrison." Liam duwt me zachtjes door het gordijn. En Wauw, wat een prachtige setting. Achter het gordijn staat op een verhoogd platform een tafeltje voor twee personen, met uitzicht over de hele stad. 

"We komen zo dadelijk bij u," zegt de man voordat hij vertrekt. Terwijl ik gefascineerd naar het prachtige uitzicht kijk, loop ik het trapje naar de tafel op. Bij de laatste trede struikel ik bijna achterover. Snel voel ik twee stevige handen op mijn heupen die me ondersteunen. Door de val heeft hij me stevig vast en bevindt zijn hoofd zich nu zeer dicht bij het mijne.

"Ik dacht wel dat je voor me zou vallen," zegt hij lachend. Ik ruk me snel los uit zijn greep en ga zitten op een van de stoelen. Zijn grijns zegt genoeg over hoe leuk hij dit vindt. Ik open snel de menukaart, zodat hij de blos op mijn gezicht niet kan zien. Maar zodra ik begin te lezen, word ik helemaal rood. "Dit kan ik nooit betalen," denk ik bij mezelf. Een gerecht hier kost meer dan ik verdien met een hele DJ-set.

Voordat ik iets tegen Liam kan zeggen, roept hij al naar de ober: "Twee glazen van jullie beste rosé en twee keer het vijfgangendiner." De ober knikt en draait zich vluchtig om. "Wat doe je nu?" snauw ik hem toe. Hij kijkt me verbaasd aan. "Wat is er, prinses?"

Nu word ik helemaal boos. "Stop eens met me prinses te noemen," zeg ik geïrriteerd. "En ik kan dit helemaal niet betalen, wat moet ik nu doen?" Liam tovert weer een grijns op zijn gezicht, maar die verandert al snel in een uitbundige lach. 

"Oh, je vindt dit nog grappig ook," snauw ik. "Sophie, ten eerste, je kunt dit wel betalen. Weet je nog die zwarte kaart die ik je gaf? Die is ongelimiteerd," knipoogt hij. "Je behoort nu tot de Harrison-familie en dat brengt aardig wat voordelen met zich mee. Ten tweede, deze date neem ik voor mijn rekening."

"Date?" Hoe kan hij dit als een date zien? Ik ben verdomme zijn schoonzus, nou ja, bijna dan. Ik voel me gedegouteerd door zijn gelach. Ik zou er niet van opkijken als die mensen hun achterwerk afvegen met briefjes van 100 euro. Ze begrijpen duidelijk niet dat dit geen normale bedragen zijn.

"Maak je geen zorgen, geniet hier gewoon van," gebaart hij, terwijl de ober met de wijn en het eerste gerecht komt.

Pff, wat zal ik blij zijn als onze zogenaamde date voorbij is en we naar de club kunnen gaan. De kans is groot dat ik daar veel mensen ken, en zo kan ik wat afstand nemen van Liam. Na enkele gangen en glazen rosé zijn we klaar. Maar ik ben zo bang voor de rekening. Zonder dat ik het besef, begin ik op mijn lip te bijten. Liam kijkt me even aan maar dan staat hij op en zegt: "Kom, prinses, we gaan."

"Euh, moeten we niet wachten op de rekening?" vraag ik. Deze keer spreekt hij op dominante toon: "We gaan." Ik trippel op mijn hoge hakken Liam achterna, tot aan de lift. De deuren gaan open en we stappen allebei in. Wanneer we naar buiten gaan, staat de chauffeur van de Jaguar al op ons te wachten. Hij opent het portier voor mij en steekt zijn hand uit om me te helpen instappen.

Met het hele diner achter de rug is het al middernacht wanneer we aankomen bij de club 'La Rocca'. Ondertussen staat er ook een enorme rij buiten. "Fantastisch," grom ik geïrriteerd. Als Liam mijn reactie ziet, begint hij te grinniken. 

De jaguar stopt voor de ingang en onmiddellijk openen twee imposante bodybuilders in zwarte kledij onze portieren. Terwijl ik me een weg baan naar het einde van de rij, fluit Liam scherp naar me. "Hey prinses, hierlangs!" roept hij. Ik loop terug en de twee bodybuilders openen nu het lintje bij de VIP-ingang. "Welkom, meneer Harrison," zeggen ze synchroon.

Met een grijns trekt Liam me aan mijn heupen naar binnen. De club is al behoorlijk druk: felle lichten, danseressen en luide muziek geven me een goed gevoel. Het voelt vertrouwd. Ik weet dat het vreemd klinkt, maar je kunt zeggen dat ik hier kind aan huis ben. Het duurt dan ook niet lang voordat mensen me beginnen begroeten: "Hey Sophie!" en "Dag Sophie!" Maar dan valt mijn oog op de DJ-booth.

Wauw even een iets langer hoofdstuk! Zijn jullie voor of tegen Liam? Laat ook gerust weten wat je er van vind, ik ben alvast super benieuwd naar jullie reactie.