BAYAN IŞVE (Bay ve Bayan LADEN serisi 1)"TAMAMLANDI"

1.B BAŞLANGIÇ

MULTİMEDYA- ERNA LADEN 

Biliyorum ilk bölümler biraz sıkıcı oldu. Ilk hikayem her ne kadar ilk yazma deneyimim olmasa da. Can sıkıntısı, aklımda sürekli bir şeylerin kurgusunu yaptığımdan hadi yazayım bakalım dedim. En azından kendime de olsa içimi dökerim diye başladığım bir hikaye. Ve kesinlikle kendim yazdıgımdan 50 kerede okusam hikaye gibi değilde öylesine bir metin gibi geldiğinden nasıl değiştirmem gerektiğini bilmiyorum. Yine de deniyorum.  :D

Merdivenleri es geçtim ve asansöre yöneldim. Normalde merdiven ile çıkmayı severdim ama bugün hiç halim yoktu. 7 katlı bir binanın en üst katında aslında dublex olan dairede 3 arkadaşım ile birlikte kalıyordum. Kızlar  ile birlikte üniversitede almıştık burayı ve 6 senedir birlikte oturuyorduk. Aslında liseden beri arkadaştık ama lisede ailemiz aynı evi bırakın,birbirimizde kalmamıza bile izin vermiyordu. Haksız da sayılmazlardı aslında. Lisede ortalığı hep birbirine katardık.

Saat geç olduğu için direk çatı tarafına çıktım ve kapıyı açtım. Ekin ve benim odamız burada Eylül ve Derin ise alt katta kalıyordu. Her ne kadar daire birde olsa yukarıdan da bir çıkış kapısı vardi. Bunun için yapan mimarı bulup teşekkür  edebilirdim. Odama geçip kendimi yatağıma attım ve lise zamanlarımız geldi aklıma. Yüzümde ki şapsal gülümseme ise ait olduğu yeri bulmuştu hemen. Ne kadar adımın hakkını verip deli dolu zamanlar geçirsem de artık duruluyordum. Yine de vazgeçmediğim tek şey numarakolik'liğimdi. Bazen bunun bir hastalık olduğunu düşünmüyor da değilim.

Her şey bir iddia sonucu başlamıştı. 

Klasik lise kızlarıydık biz.

(Lise 2  '8 sene önce' )

Her zaman ki gibi dağınık saçlarım ve salaş -bana göre- üstüm ile girdim sınıfa. Kızlar kendi aralarında konuşmaya dalmıştı ve yine bir üst sınıf olan Onur'u çekiştiriyorlardı.Kafamı sıraya koydum ve mırıldandım.

" Size de Günaydın kızlar"

"Hayırdır Erna, gece babanla şirket hesaplarını mı kontrol ettin ne bu halin?"

Ekin yine konuşturmuştu kendini. Bence böyle zamanlarda biri onu seslendiriyordu. Yoksa bu saatte bile laf sokacak aklı nereden bulabilirdi.

"Evet kurtarmam gereken bir ailem vardı. Bilirsin yeni nesil ewomen'ım ben. "

"Bırakın atışmayı da söyleyin bakalım. Sizce yapabilir mi?"

Olaya müdahale yine Eylül'den gelmişti.

"Kim ne yapıyor gençlik" diye sordum.Aramızda ki Fransız bendim ve merak etmiştim tabi ki. Biz Türk 'gen'lerinin birinci vazifesi meraktı bence.

"Şu kız- eliyle ön sırada oturan çakma kızılı işaret etti- Onur'u baştan çıkarıp sevgilisi olabileceğini iddia ediyor."

Onur ne kadar yakışıklı da olsa öyle önüne gelenle bakışan yada yiyişen bir tip değildi. Kendi halindeydi aslında. Yanında kız gördüğümü hatırlamıyor bile olabilirdim.

Gay mi acaba?

"Onur kızı yanına bile yaklaştırmaz.Ben bile ayartırım onu ama o kız " kafamı iki yana sallayıp dilimle üst damağıma vurup bir 'nıç' sesi çıkardım. 'Çık'ta olabilir o. Henüz çözemedim.

Evet bu söz benim ağzımdan çıkmıştı. Lanet olası egom ve ben.

"Demek öyle hadi bakalım Erna'cık görelim seni" dedi Derin ve gol oldu. Bence kesinlikle oldu çünkü ne oldu der gibi bakarken bana kapıyı işaret etti ve Onur'un çakma kızıl ile çakmak çakmak olmuş gözleriyle ayran budalasıyım ben diye bağıran ifadesi, bana hayatın orta parmak göstermesiydi.  Bana istediğiniz küfrü edebilirsiniz artık. Çünkü sonuna kadar hak ediyorum.

Adam gay'de değilmiş ayrıca.

"Sana güvenen aklıma sıçayım be Onur.Normal olacağın mı tuttu." Diye ona saydırırken, 'suç bende ama gerizekalı olan bendim. Ne açıyorsun şom ağzını!' Diyerek kendime sövüyordum.

Yanlarına varıp kızıla ters bir bakış atarken kendimi toparlayıp işve ile gülümsedim.

"Seninle konuşmak istediğim bir şey vardi Onur. Ne tesadüf sende buradasın"

Ben hala gülümseyerek ona bakarken o ise sudan çıkmış balık gibi bana bakıyordu. Evet ben erkeklerle ilgilenmeyen ama kendinin farkında olan sürtüklerden biriydim. Ama erkeklerle benimle ilgilensinler diye ilgilenmemezlik yapmıyordum.Onlara güvenmiyor ve istemiyordum.

"Ta-tabi ne oldu?" Kekeledi tabi şaşırdı garibim.

"Sevgilin var mi?" Evet her şey bu soru ile başladı.

"Hayır" Olsa şaşırırdım.

Kendimden emin bir şekilde gülümsedim ve daha da sokuldum.

"Güzel öyleyse. ..." arkamı döndüm ve ön sıradaki kızın küçük not kağıtlarından birini aldım ve ona uzattım.

"Numaranı yazabilir misin?"

Bir iki saniye idrak etmeye çalıştı ve sonra evet numarayı yazdı. Elinden alıp "Teşekkürler canım" dedim ve göz kırptım. Arkamı dönüp kızlara doğru yürürken zaferle gülümsüyordum.

" Evet kızlar nasıldı? Böyle devam edersem bir koleksiyon bile yaparım ben."derken hala gülüyordum. Hoşuma gitmişti. Sonra ne dediğimi ben idrak ettim ve anında gözlerimdeki parlama ile baktım kızlara.

"Buldum sonunda buldum!" Diye heyecan ile konuştum. 

"Neyi?" Derken anlamaya çalışıyordu Ekin kıpır kıpır halimi.

"Tabi ki o çok istediğim eşsiz koleksiyonun ne olması gerektiğini. Düşünsenize numara koleksiyonu yaptığımı. Hem eğlenceli hem eşsiz. " Her zaman düşünürdüm ben bunu. İnsanlar oyuncak araba,para vs klasik şeylerden yaparken özenirdim ama yapacağım şeyin orjinal olmasını isterdim.

Söylediğim şeyi ufo görmüş masum köylü misali algılayamadılar önce. Sonra ise benimle birlikte eğlendiler bu oyunda...

***

Ama o günden sonra her gittiğimiz yerde birinin numarasını aldım ve şuan 3 kutu numara koleksiyonum var. Hiç birini aramadım yada kapılmadım. Böyle şeyler bana göre değildi. Hala devam etmem ise hem alışkanlık hemde yeni yeni adapte olmaya çalıştığım is kadını imajından ara sıra sıyrılmak istememdendi.

Şimdi düşünürken sanki dün yaşamış gibiydim her şeyi. Eskiyi yad etmeyi bırakıp ayağa kalktım ve üstünü değiştirdim. Yarın yine uzun bir gün olacaktı. Yeni bir otel kuruyorduk daha doğrusu kuruyordum. Ailemin yardımı ile de olsa kendi aile şirketimizi yönetmek yerine kendisine şirkete bağlı bir yan şirket kurmayı tercih etmiştik.Şirkete bağlı benim sadece otel'im vardı. Ve işlerim oturtana kadar nefes alacak vaktim yoktu.