Güvenin Bedeli

3.Bölüm Rüya

<      °♡°      >

'onun burada kalması gerekiyor'

Bunu duyduktan sonra Orela'nın yaklaştığını fark etmiş ve odama gelmiştim.

Neden burada kalmam gerekiyordu? Rusot'un varisi zaten gelmeyecek miydi? O halde babam neden Rusot'tan gidiyordu. Bunları sorabileceğim tek kişi Orela'ydı. Onu bulmak için dışarı çıkmalı mıydım?

Ben bu şekilde odamın içinde dolanırken kapı çaldı.
"Girebilirsiniz." dedim. Gelen lord Grand'dı

"Leydi Amay farkındayım iki varis misafir ediyorsunuz fakat savunma derslerini çok aksattınız. Veliaht sizsiniz ve olası bir kaçırılma ya da ayaklanma durumunda kendinizi savunabiliyor olmanız gerek. Sizin ve krallığınızın geleceğini önemsediğim için bunu hatırlatmalıydım"

Savunma dersi aldığımı bile unutmuştum.

"Geliyorum." dedim. Üzerime hareketlerimi kısıtlamaya ak bir elbise giydim.

Çalışmak için bahçeye çıktığımızda her zamanki gibi konuşmaya başladı.

"bir insanın kendini sanunması öyle kolay bir şey değildir. Eğer ki bir de soylu biriyseniz..."
beynim konuşmanın gerisini algılamadı.

Zaten yanımda hep en az iki muhafız olurdu. Bu dersi neden aldığımı bile bilmiyordum.

Birsürü nedensiz ısınma hareketi yaptık. Anlamsızdı.

Karşıma bir suikast ekibi çıksa 'durun önce ısınmam lazım' mı diyecektim? Gereksizdi.

Hem karşıma çıkacak kişi çıplak elleriyle mi çıkacaktı? Saçmaydı.

Sinir olduğum şey savunma değildi. Yöntemdi.

                              ⚔️

"lord Grand, sanırım ölüyorum." ciddiydim!
"lütfen bu kadar yeter."

Yaklaşık bir saat boyunca yerden yere vuruldum. Orela'nın nasıl bunlara katlandığını merak ediyordum.

"Tamam, nasıl istiyorsanız."

Teşekkür edip sürünerek odama çıktım. Resmen ter kokuyordum. İğrençti.

Kendimi adeta duşa fırlattım. Yaklaşık kırk dakika duştaydım. Üzerime geceliğimi giydim ve yatağa yattım.

"Kaç!" bu. Bu annemin sesiydi.
"Anne!"
"Amay, saraydan uzaklaş!"
"Anne, neredesin?" dedim sesim titrerken.
"Kızım, ben iyiyim sadece iyiliğini istiyorum." sesi şevkatli çıkmıştı.

Ses kesildi. Annemin sesi kayboldu.
Herşey o kral yüzündendi. Hayatımı mafetti, annemi aldı benden. Gördüğüm bütün renkleri soldurdu o. İnsan bile olamıyordu. Nefes almayı hak etmiyordu. O olmasa halk kendini daha iyi bile yönetirdi.

Saate baktığımda 07.20 olduğunu gördüm. Orela çoktan uyanmıştır diye düşündüm. Dün ne olduğunu sormam gerekiyordu. Sadese saçımı tarayıp çıktım. Orela'nın odasına gittim.
Haklıydım, uyanıktı.

"Leydim seni buraya getiren şey nedir?" dedi gülümserken.

"Bilmem. Rüya gördüm."

Brni kolumdan tutup yatağa oturttu.
"anlat Amay. Dinliyorum."

"Annemin sesini duydum. Bana kaçmamı, saraydan uzaklaşmamı söyledi. Orela, annem bana 'ben iyiyim' dedi. İyiliğimi istiyormuş" sonlara doğru sesim titredi.

"Amay sana bir şey anlatmalıyım."

"Biliyordum!"ona sarıldım." sen bana ihanet etmezsin."

"Amay. Ölüyorum! Amay, tamam!"

"anlatacak mısın?"

"Bırakırsan evet."
Onu rahat bıraktım.

" Kral Mories'in yanındaydım. Bana Rusot'un varisi hakkında sorular sordu. Nedeninin Rusot'la bağlantım olması ve Prens Drien'in krallıkta kendi kendine gezdiği hakkında söylentiler olması olduğunu düşünüyorum. Benimle Rusot'a gitmek istediğini söyledi."

"Ne zaman gideceksiniz?"

"yarın."

"sizi duydum. Yani seni arıyordum ve konuştuğunuzu duyunca kulak misafiri oldum."

"Anladım."

Orela'nın yatağının üzerine oturdum. Beynimde birsürü düşünce dönüyordu. Kral ve baş muhafızı Rusot'a gidiyordu. Rusot'un varisi hala saraya gelmemişti. Yılkı cidden ölecek miydi? O cidden annem miydi? Eğer öyleyse bana ne demek istemişti? Rusot'la sınır komşusu olduğumuz için Orela'nın geri gelmesi uzun sürmezdi. Bunlardan kaçmak istiyordum. Bundan dolayı saraydan uzaklaşmak en iyi seçeneğimdi.

"Orela, ben odama gidiyorum pazara çıkacağım. Sakın peşimden gelme ya da muhafız gönderme."

"Amay sen veliahtsın bundan daha önemlisi dostumsun. Toguh'ta çok fazla ayaklanma ve isyan var bunu sen de iyi biliyorsun. Seni tehlikeye atamam."

"Saklarım. Prensesleri olduğumu saklarım. Hem böylece bana daha yakın davranırlar. Yani ben öyle umuyorum."