Güvenin Bedeli

13.Bölüm Yüzleşme

3 gün sonra

3 gün geçmişti. Babamın bana el kaldırmasının üzerinden üç gün geçmişti. Bu bana ilk el kaldırışı değildi. Ondan gördüğüm en büyük şiddet de değildi. Ben yedi yaşındayken annemin ölüm yıl dönümünde beni dövmüştü. ANNESİNİ KAYBEDEN BİR KIZDIM. ANNESİNİN ÖLDÜĞÜNÜ ANLAMAYACAK KADAR KÜÇÜK BİR KIZ! Ve o bundan dolayı beni dövmüştü.

12 yıl önce 7 Eylül

"Anne! Çık dışarı! Artık saklambaç oynamayalım. Sen kazandın söz." dedi küçük Amay sesi titrerken

"O öldü. Kabullen bunu kızım, anne öldü." Amay anlamıyordu. Neden babasını çok sevmesine rağmen o kendisine sadece insanlar varken iyi davranıyordu? Şimdi de annesinin öldüğünü söylüyordu. Ölen insanlar hiç geri gelemez miydi? Onu özlemesine rağmen annesini göremeyecek miydi?

Halen ağlarken babasına cevap vermek çok zordu. Birsürü insan ağlayarak ona sarılıyordu. Cidden annesi yok mu olmuştu?

Bir süre sonra insanlar gitti ve babası odasına geçti. Amay hep yaptığı gibi babasının yanına gitti.

"Baba, bak. Annemi çizdim. Seni de çizeyim mi?"

"Annen ile ilgili hiçbir şey görmek istemiyorum!"

"Ama baba o çok güzel bir kadın. Hiç gelmeyecek olsa da onu sevmeliyiz."

"Kes! Tek kelime etme!"

"özür dilerim baba. Seni çizmeyeyim mi?"

Babası elini kaldırdığı gibi Amay'ın suratına indirdi.
"Susacaksın!" babası bir küfür savurdu.

"O kadınla ilgili bir şey görmek istemiyorum!"

Küçük Amay ağlamaya başladı.
"Ama an-annem hak-kınada konuşmadım."

"Sen de annene benziyorsun."
Yerde yatan kızına bir tekme attı.

"Baba! Yapma açıyoo!"

O gece babası Amay'ın canını çok yakmıştı. Odasına gittiğinde annesini gördü.

"Anne!" gidip annesine sarıldı.

"kızım, her tarafın uf olmuş."

"Sen öpersen geçer anne."

"Anne, sen öldün mü?"

"Evet kızım. Ben öldüm. Ama unutma tehlikede olduğunda korkma çünkü ben seni hep korurum."

Günümüz

Babamın attığı tokat umurumda bile değildi. Yüzleşmem gereken biri vardı.

Kirina'nın odasına gittim. Hâlâ hangi yüzle burada kalıyordu ki?

"Sen hâlâ neden buradasın? Sayenizde savaş çıkacağının farkındasındır umarım."

"Pişmanım. Cidden. Bana yardım et Amay."

"Ben sana neden yardım edeyim ki? Hem bu ne yüzsüzlük?"

"Saltanatı kıskandım. Hükmetmeye erişmemin tek yolu Endo ile evlenmekti. Başka çarem yoktu. İnan bana. Onu cidden hiç sevmedim."

"Bana neden yalvarıyorsun?"

"Endo ile birlikteliğimi kimseye söyleme, yalvarırım. Annem beni öldürür."

Tabii ki de söyleyecektim. Hatta herkes bilecekti ama bunu ona söyleyip kendimi tehlikeye atamazdım.

"Tamam. Seni affediyorum. Bu aramızdaki bir sır olarak kalacak."

Koşarak yanıma geldi. Bana sarılacakken onu durdurdum.
"Biriyle önce arkadaşlık yapıp sonra arkasından vurunca bu dostluk olmuyor. Tamam kimseye söylemeyeceğim ama bu kadar da değil."

Hayal kırıklığıyla geri çekildi. Umurumda bile değildi.

Tam ağzını açıp bir şey söyleyecekti ki kapının açılmasıyla sustu.

İçeri giren kişi Leydi Faze'ydi. Eminim ki almadığım kıyafet provası dersleri için beni darlayacaktı. Normalde sevdiğim bir dersti ama bu durumda o kadar da cezbedici sayılmazdı.

"Leydi Amay, bir haftayı aşkın süredir
Neredeyse hiçbir ders almıyorsunuz. Eğitmenlerin olarak biz de sizin için yeni bir program hazırladık. Bu program eskisine göre daha sıkı olacak. " Elinde tuttuğu parşömeni bana uzattı. Sanırım sonum gelmişti.

"Gördüğünüz gibi, bu saat bana ayrılıyor. Beni takip edin."

Kıyafet provasını dans dersi yaptığım odada alıyordum. Birlikte odaya doğru yürümeye başladık.

Odaya vardığınızda içeri girdik. Her zamanki gibi etrafta bildiğim bütün renkleden daha fazla çeşidi olan askılıklar vardı.

Kıyafet provasından sonra sırayla şu derslere girecektim.

Dans

Diplomasi

Savunma

Üstüne de kendi isteğim üzerine kılıç kullanma dersi ve jimlastik dersi de alacaktım.

⚔️

Dersler düşündüğümden daha iyi geçmişti. Pestilim çıkmıştı ama neyseydi.

Yorgunluktan yataktan kalkamıyordum. Ben de kendimi rüyalar aleminin kollarına bıraktım.