Hassas içerik uyarısı ⚠️
(Düzenlenecektir.)
Kitap içerisinde, 18 yaş ve altına uygun olmayan, kan, vahşet, cinsellik ve psikolojik öğe bakımından; aynı zamanda travmaya bağlı davranış bozukluklarının yer aldığı unsurlar bulunmaktadır. Lütfen buna gö...
Bu kitapta geçen tüm karakterler ve olayların, gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.
Keyifli Okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kurak topraklar, gözünde yaşlar kalmayanlar içindi. Gözyaşları bir dere yatağına karışan kandan farksızken Merze İtar Üstün bugün gözlerinden akan kanları, avuç içlerindeki kanlar üzerine akıtıyordu.
Dizleri üzerinde, karnına atılan derin kesikten geriye kalan kanlar avuç içlerinde kuruyarak gerginliğe sebep olmuştu. Karşısında duran karartıyı görmezlikten gelerek, öylece gözyaşlarını avuç içine bırakarak kanlı havayı soluyordu.
Yukarıdaki tavandan içeriye sızan gün ışığı yalnızca onu ve karşısındaki karanlığı aydınlatıyordu. Havada uçuşan tozlar gün ışığı ile birer parlaklığa dönüşmüştü. Nokta kadar olan parlaklıklar havada, ışığın içinde uçuşuyordu.
Merze avuç içlerine bakan gözleri odağını yavaşça ortasında olduğu daireye çevirdi. Dairenin üzerinde, onun ağırlığını kaldırabilen kalın bir cam ve camın içinde dalgalanan kanın ortasında; altın alanda ise bir kadeh vardı. Kadehin bulunduğu cam kutu doğrudan cama yapışıktı. Bu yüzden kan üzerinden geçmeden kadehi açıkta bırakıyordu.
"Koleksiyonumun en nadide parçası," dedi karşısındaki karanlık. Rusça konuşuyordu ve Merze onu kolaylıkla anlıyordu.
Merze'nin gözleri kadehin üzerinden ayrıldı ve gözlerinden sessizce akıttığı yaşlar ile bakışları ağırca karşısındaki karanlığın ayaklarının ucunu, ardından yukarıya tırmanarak kapüşonu ile gizlediği yüzünü buldu.
"Benden ne istiyorsunuz?" diye sordu Merze aynı şekilde Rusça konuşarak ve etrafına bakındı. Koca bir karanlığın içinde sesi yankı oluşturuyordu. Gözyaşları sessizce dinmeyi beklerken Merze bir türlü gözyaşlarını durduramıyordu.
"Senden şu anlık bir şey istemiyorum," dedi Merze'ye tanıdık gelen o ses.
"Neden buradayım o zaman?" diye sordu Merze bu sefer. Zihninin içinde büyük bir yıkım vardı. Gerçeklik algısına ulaşabilmiş değildi. Hâlâ tüm yaşananları hayatında gördüğü en kötü kâbus olarak düşünüyordu. Artık gerçekliğe inanış, yaratılışına tersti.
"Seninle bir deney yapacağız," dedi karşısındaki karanlık ve tek dizi üzerine çöküp yüzleri arasındaki mesafeyi kapattı. Mesafeyi kapatmasıyla Merze başını hafifçe eğdi ve gözlerinde sorgulayan bir ifadeyle, "Ne deneyi?" dedi sorar gibi. Gözlerinde, içinde doğan korkunun karıntıları oluşurken etrafına bakındı. "Burası bir kuyuya benziyor. Karanlık ve... Soğuk."
