Hassas içerik uyarısı ⚠️
(Düzenlenecektir.)
Kitap içerisinde, 18 yaş ve altına uygun olmayan, kan, vahşet, cinsellik ve psikolojik öğe bakımından; aynı zamanda travmaya bağlı davranış bozukluklarının yer aldığı unsurlar bulunmaktadır. Lütfen buna gö...
Bu kitapta geçen tüm karakterler ve olayların, gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür.
Keyifli Okumalar
Sınır 80 oy + 400 yorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dimitra'nın Ölümünden Saatler Önce
Kış ayının ortaları Rusya'da her zamanki soğuk rüzgarını estirirken karlar üzerine düşen kan damlaları bir çift koyu mavi gözün laneti olarak izini yer yüzüne bırakıyordu. Tükenmişlik ve yorgunluğu aynı anda hisseden Dimitra'nın bedeni güçlükle ona dokunmaya çalışan kolları ittiriyordu. "Ben seni istemiyorum anla artık," dedi Dimitra göz yaşları içerisinde. Çığlık attı. "Git!" Son günlerde üzerine çöken başarısızlık ve gelecek kaygısı hissine karşılık korku onu tamamen ele geçirmek için çalışıyordu.
"Dimitra ben seni seviyorum," dedi genç adam tok çıkan sesiyle. "Eğer mesele Oğan'sa, ondan kurtulabilirim. Bize engel olabilecek kimse kalmaz."
Dimitra geriye çekildikçe neden gece tek başına çıkmak gibi bir hatada bulunduğunu daha fazla sorguladı. "Oğan'a dokunmayacaksın," dedi Dimitra kesin bir dille. Başını iki yana salladı. Ağlaması şiddetlendi. "Dokunmayacaksın Roshan! Ona dokunmayacaksın!"
Roshan'ın kahverengi gözlerine öfke uğrarken, "O aramıza girdi," dedi sertçe. "Ondan önce biz mutluyduk..."
Dimitra'nın çığlığı kelimelerini yutmasına sebep olurken, "Biz mutlu filan değildik! Ben senden ayrıldım ve bunu neden yaptığımı biliyorsun!" diye haykırdı acısına inat.
"Sadece bir tokat!" dedi Roshan sinirle. "Bir tokat attım diye üzerinden aylar bile geçmeden ayrılığı atlatıp sevgili yapmışsın? Aşkımıza ihanet ettin sen!"
Dimitra çıldırdığını hissederken ellerini gözlerinin üzerine bastırdı ve duraksayıp yere çöktü. Beyaz elbisesinin etekleri yerdeki karlar arasına battı ve karlar üzerine düşen kanlı göz yaşları elbisesinin eteklerini boyadı, renklendirdi.
Roshan Dimitra'nın karşısında diz çöküp ellerini Dimitra'nın omzuna bıraktığında, Dimitra hızla ellerini gözlerinden çekip kendisine dokunan kolları itekledi ve tam bu sırada yol üzerinde geçen siyah arabanın beyaz far ışıkları yüzlerine yansıdı. Dimitra ayağa kalkıp birkaç adım geriye çekildi ve kafasını çevirip araca baktığında gelen kişinin Oğan olduğunu araba plakasından anladı. Dimitra babasının Oğan'ı kendisini yalnız bırakmaması için aradağını anlarken, araba yanlarında durdu. Kapı açılır açılmaz Dimitra ellerini yere bastırıp ayağa kalktı ve Oğan'ı tutmak için kapıya doğru yaklaştı.
Oğan arabadan dışarıya adımını attı ve Dimitra onu omuzlarından tutarak engellemeye çalıştığında Roshan sakince çöktüğü yerden kalktı. "Bu orospu çocuğu hâlâ sana yanaşıyor mu!" dedi Oğan Roshan ile göz göze gelmeleriyle.
