မဂ်လာအခမ်းအနားတော်
ရွှေမဟ္ဟာ + ခတ္တာဒေဝီ
"အစားသောက်တွေလိုသေးရင် ပြောကြပါရှင့်"
သတို့သားနှင့်သတိုးသမီးတို့ကတော့ စုလျားရစ်ပတ်ကာ လကဆြကကြှလပှေီ။အခမြးနားပဲှဲကှီးက ခမ်းနားလွန်း၍ တန်ခိုးသြဇာရှိသူများနှင့်ဖုံးလွှမ်းနေသည်။တိုင်းတစ်ပါးက ဘုရင်တိုင်းတက်ရောက်တာကြောင့် စည်းကားသိုက်မြိုက်ကာ မျိုးဆက်သစ်တွက်ပါ ပြောနေကြလေသည်။
သတို့သမီးရဲ့မျက်နှာကတော့ ပြုံးရွှင်နေပြီး သတို့သားကတော့ပုံမှန်ကိုအေးစက်စက်ပဲ။ခတ္တာဒေဝီက တိုးတိုးလေးရှှမေဟ်ဟာကို ကပ်ပြောလိုက်သည်။
"မောင်တော် နှမတော်သိပ်ပျော်တာပဲ"
"အင်း"
အင်းတစ်လုံးသာ ပြောလိုက်တာကြောင့် ခတ္တာဒေဝီစကားထပ်ပြောစရာမရှိတော့။ထိုအခမ်းနားပွဲတွင် စည်းကားသိုက်မြိုက်စွာဖြစ်နေပြီးပျော်ရွှင်နေကြပေမဲ့ အေးတိအေးစက်ဖြစ်နေသူ တစ်ယောက်ရှိနေသည်။ထိုသူမှာ "ရွှေပကာသင်း"မင်းသမီးလေး အခမ်းနားကြီးကိုပဲ ကြည့်နေမိသည်။ခနကြာတော့ အခမ်းနားပွဲထဲက ထ ထွက်လာခဲ့သည်။ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ပခုံးနားက စပ်ဖြင်းဖြင်းဖြစ်နေသည်။ပခုံးကိုပဲလက်နှင့်ဖိကာ ပွဲထဲကထွက်လာလိုက်သည်။
"သာသာ ငါ့ပခုံးနားမှာဘာရှိလဲ"
ကြည့်လိုက်တော့
"ဟင် နည်းနည်းပဲနီနေတာပါ"
"အော် အင်းပါ ခန်းဆောင်ထဲခနသွားလိုပ်အုန်းမယ် ပွဲတော်ထဲလိုတာလုပ်ပေးထားလိုက်"
"အမိန့်တိုင်းပါ"
ပကာတစ်ယောက်အခန်းထဲဝင်ပြီးတံခါးကိုပိတ်လိုက်သည်။
(ငါဘာဖြစ်နေတာလဲ)
စိတ်ထဲမှာရေရွတ်လိုကိပြီး လက်ကိုကြည့်လိုကိတော့ ရေတွေ။
လည်ပင်းကနီနေတဲ့နေရာမှာ စူးနေတာကိုသိသိသာသာခံစားလာရသည်။
"ရေတွေ ဟမ်!"
"ဘာတွေလဲ"
တစ်ကိုယ်လုံးပင်လယ်ထဲနှစ်မြုပ်သွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ခနတာ အိပ်ပျော်သွားသည်။
"နှမတော်!"
"..."
မျက်လုံးကဖြည်းဖြညး်ချင်းဖွင့်ကြည့်တော့ အကိုတော်ကသူ့ဘေးရောက်နေသည်။ထူးဆန်းတာက ဘေးမှာဘယ်သူမှမရှိ ပုံမှနိဆို သတို့သားကပွဲထဲကပွဲမပြီးမချင်းထွက်ခွင့်မှမရှိတာ။
YOU ARE READING
နန်းတော်ရှေ့က လမင်းခေါ်သံ
Randomဒီstoryလေးက မြန်မာရှေးဆန်ဆန်ရေးထားတာပါ။စိတ်ကူးယဥ်ဆန်ဆန်ရေးထားတာဖြစ်လို့ လက်တွေ့မှာမဖြစ်နိုင်တာတွေပါပါတယ်။ကြိုပြောထားပါတယ်ရှင့်။ဒီဝတ္ထုကိုနှလုံးသားနဲ့ရေးတာမလို့ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားပေးကြပါရှင့်။ပထမဆုံးရေးထားတဲ့ဝတ္ထုလေးမလို့လဲ အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပ...
