"စိတ္တ နှမတော်တို့ရာဇာတိုင်းပြည်ကိုသွားတယ်"
စိတ္တ ဆိုသူမှာ အရှငျမဟ်ဟာ၏ လူယုံတော်ဖြစ်သည်။ သခင်မှတစ်ပါး မည်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ သခငျကိုဘုရားလိုကိုးကှယျသညျ။မဟ်ဟာက စိတ္တ၏ မျက်မမြင်မိဘနှစ်ပါးကို
ကျွေးမွေးပေးထားတာကြောင့်စိတ္တ ဆယ့်နှစ်နှစ်သားရွယ်တည်းက မဟ်ဟာဆီမှာသစ်စာခံသညျ။စိတ်တမှာ မဟ်ဟာ၏ လျှို့ဝှက်ကိုယ်ရံတော်ဖြစ်တာကြောင့် လူတိုင်းမသိ။အဇ္ဇတောင် တဈရံတဈမ့ှမွငျရသညျ။နနျးတောိထဲမှာလဲတဈခါတဈရံသာတှေ့ရတတျတာကွောငျ့ ပကာလဲ စိတ္တနဲ့မရင်းနှီး။
"အရှင်ဘာကိုလိုချင်တာပါလဲ"
"နှမတော်က အဇ္ဇကိုတော်တော်ချစ်ခင်နေပုံရတယ် ပြီးတော့တော်တော်လဲ လုံခြုံတယ်လို့ခံစားရပြီး သူ့ကိုယုံကြည်နေတယ်"
"အရှင်...."
"ငါဘာလုပ်ချင်လဲသိလား"
စိတ္တ သူ့အရှင်၏ ဆန္ဒကိုတန်းသဘောပေါက်သွားသည်။
"ကျွန်တော်မျိုး ကြည့်ရှင်းခဲ့ပ့မယ်အရှင်"
"ဇွန်ငယ် မြန်မြန်လုပ်သွားမယ် ပကာ ကရောက်တော့မယ်ထင်တယ်"
အိမ်တော်ရှေ့မှ မဟူရာ၏အော်သံကိုကြားလေရာ ဇွန်ငယ်ထွကိလာလိုက်သည်။မြန်မာဝတ်စုံ ဖက်ဖူးစိမ်းလေးကို လက်ရှည်လေးဝတ်ပြီး လည်ပင်းမှာပုလဲဆွဲကြိုးလေးဆွဲထားသည်။မစည်းနှောင်ထားတဲ့ဆံနွယ်တို့သည် ယိမ်းခါလျက်ပင်။မဟူရာ ဇွန်ငယ်၏အလှကိုငေးမောကာ တစ်ခနမျှစကားမပြောနိုင်။
"ဟဲ့ မဟူရာ နင်လဲလိုက်မှာလား"
ထိုအခါမှ သတိဝင်လာကာ
"ဟင် ဟမ် လိုက်မှာပေါ့ဟ ငါတို့အကုန်လုံးဆုံကြမှာလေ ကိုယ်တော်မပါရင် မလှတော့ဘူး ဟဲဟဲ နင်တို့ပျင်းနေမှာပေါ့"
"လဝန်းရော"
"သူကသွားနှင့်ပြီ"
"ခနလေးနော် ခမည်းတော်ကိုသွားပြောလိုက်အုန်းမယ်"
"အွန်းအွန်း"(ဘာလို့နှလုံးကခုန်နေတာလဲမသိဘူး ဘုရား ဘုရား နှလုံးရောဂါများ ကိုယ်တော့်မှာရှိနေပြီလားမသ်ဘူး ကိုယ်တော်မသေချင်သေးဘူး ကိုယ်တော်ငယ်သေးတယ် မဖြစ်ပါဘူး တိုင်းပြည်ကိုပြန်ရင် သမားတော်ခေါ်အုန်းမယ်)
ခနကြာသော်
"လာပြီ သွားမယ်"
မဟူရာနှင့် ဇွန်ငယ်တို့ ရထားလုံးပေါ်ကိုတကိသွားကြသည်။မဟူရာ့ပုံစံကထူးဆန်းနေသည်။ထို့ကြောင့်ဇွန်ငယ်လဲသူ့ကိုကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်နှင့်။
သွားရင်း စျေးလေးတစ်ခုကိုရောက်တော့
YOU ARE READING
နန်းတော်ရှေ့က လမင်းခေါ်သံ
Randomဒီstoryလေးက မြန်မာရှေးဆန်ဆန်ရေးထားတာပါ။စိတ်ကူးယဥ်ဆန်ဆန်ရေးထားတာဖြစ်လို့ လက်တွေ့မှာမဖြစ်နိုင်တာတွေပါပါတယ်။ကြိုပြောထားပါတယ်ရှင့်။ဒီဝတ္ထုကိုနှလုံးသားနဲ့ရေးတာမလို့ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားပေးကြပါရှင့်။ပထမဆုံးရေးထားတဲ့ဝတ္ထုလေးမလို့လဲ အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပ...
