Gece'nin Işığı

4.BÖLÜM

Bir süre sonra tekrar uyandığımda artık Miran'a sarılmıyordum ikimizde bir uçta yatıyorduk.Bunu fırsat bilerek yataktan sessizce kalktım.Sonra şifonyerin üzerindeki çantamı aldım,yerde ayakkabılarımı görmem ile yüzümde bir tebessüm oluştu ayakkabılarımı da alarak odadan çıktım.Koridordaki bir aynanın önünde durarak saçımı elimle düzelttim.Daha sonra merdivenlere yönelerek aşağıya indim.Dış kapıdan çıktım dışarıda koruma olmasını bekliyordun ki kimse yoktu sanırım ben biraz fazla waatpad okumuştum.

Biraz gözlerimi etrafta gezindirdim ormanlık bir alandı burası asla taksi bulamazdım ama yürüyebilirim belki.En azından ana yola kadar...

Kenardaki yola yürürken çantamdan telefonumu çıkardım ve konumu açarak ana yol ile ne kadar mesafe olduğuna baktım.Oha ama yani nerde yaşıyon sen resmen dağın tepesi.Ana yola yürüme üç buçuk saat araba ile bir buçuk saatti.Ben bu kadar saat yürüyebilir miydim?Ormanın içindeki yola doğru yürümeye karar verdim en azından deneyebilirdim.Telefonumu geri çantama attım ve yürümeye başladım.
Yaklaşık yarım saattir yürüyordum ve şimdiden yorulmuştum.Ama bir artım vardı waatpadteki kızlar hep topuklu giyerlerdi ve bu yoldan yürüyemezlerdi ama ben hep spor ayakkabı giyindiğim için daha rahat yürü-Böyle bir durumda bile kitaptan bahsediyorsun ya helal lan kız sana.Evet şimdi de kendimle konuşuyorum harika.

Neyse ben öyle böyle yürümeye devam ederken arkamdan bir hışırtı geldi anında oraya dönerken hiç bir şeyi görememek beni dahada korkutmuştu.Ne diye bir insan ormanlık alanda yaşardı ki.Senin de hayalin buydu hatır-Ama ben evleneceğim adamla güzel olaysız bir şekilde yaşamak istiyordum.Yine konuyu saldım.Yolu karıştırmışım gibi hissediyordum bu yüzden telefonumu çıkardım ve konuma baktım nasıl yani daha demin iki buçukluk yol üç saate çıkmıştı.

"Lan siz benimle dalga mı geçiyorsunuz!"dedim sinirle.Tam o sırada yine bir ses duydum ama bu sefer nereden geldiğini anlayamamıştım.Şuan çok korkuyorum,üşüyorum,yoruldum,susadım ve acıktım.Acaba geri mi dönsem dicem nereden geldiğimi bilmiyorum.Aha kaldım ortada iyi mi?Napcam ben şimdi babamı filan mı arasam hayır onu hala affetmedim.Miran onunda numarası yok.Hayır yani olsa arican.Tabiki aramicam hiç biri ile konuşmak istemiyorum.Belki arkadaşlarımdan birini aramalıyım.

Elimdeki telefonun sinyal yerine baktım kahretsin çekmiyordu.Telefonu biraz yukarı kaldırdım.Belki çeker umuduyla ama ne yazık ki çekmiyordu.Etrafima bakarken ağacın kenarına dayalı bir kaya gördüm.
Birazcık yüksekti.

"Acaba üzerine çıksam telefon çeker mi?"dedim kendi kendime.

"Ama ya düşersem."dedim bu seferde ama bu sesi dinlemedim ve kayaya doğru adımladım.Bir elimle telefonu tutarken bir elimlede ağaçtan destek alarak kayaya çıkmaya çalışıyordum.Çıkıncada bir elimle asla ağacı bırakmadan telefonu havaya kaldırdım.Bir tık artmıştı.Buna sevinerek ağacacı bırakarak iki elimle telefonu yukarı kaldırmak istemiştim ki bir adım atmamla ayağımın burkulması bir oldu.Acıyla yere çöktüm.

"Olacak iş mi şimdi ya,uff çok acıdı."dedim yine kendi kendime.Ağaçtan yardım alarak kayadan indim ve oturabileceğim bir şey aramaya başladım biraz ilerde daha küçük tam oturabileceğim bir kaya vardı.Oraya kadar gitmem lazımdı buyüzden bir adımatmamla bileğinin acıması bir oldu.

"Bir işte de başıma bir şey gelmese şaşarım zaten amk."dedim-aynen bu şekilde- sinirle,topallaya topallaya kayanın yanına gittim ve üzerine oturdum.Ayağıma doğru eyilip ayakkabımı çıkardım bunu yaparken bile çok acımıştı.Ayak bileğime baktığımda şiştiğini gördüm.Şimdi ne yapıcaktım yürüme yürüyemiyordum.Bir umut telefonumu çıkardım ve sinyalini baktım kahretsin çekmiyordu.

"Hepsi Miran'ın suçu,ne diye beni buraya getiriyorsun ki sanki.Hem bizim aramızda daha doğru düzgün bir muhabbet yokken babam nasıl beni sana emanet ediyor.Ah özür dilerim babamın ortağının oğluydu dimi.Papucumun ortağının oğlu.Ya bide dün gece ona sarılarak uyudum şaka gibi.Beni zayıf bir şekilde buldu yaralanıyor tabi şerefsiz."sanki o önümdeymiş gibi sinirle saydım bunları.