Saatlerdir aynı taşın üzerinde oturmuş düşüncelerimi kovalıyordum.Kararımı vermiştim.Bunu Miran'a söylemek üzere telefonumu elime aldım ve Miran ile olan sohbete girdim.
Siz:Miran ben kararımı verdim.Lütfen beni gelip alabilir misin?
Yazdıktan saniyeler sonra görüldü ama hiç bir cevap gelmedi.Bende sohbetten çıkıp ayağa kalktım.Kollarımı önümde kenetleyerek saatlerdir izlediğim denize bakmaya başladı yaklaşık iki dakika sonra arkamdan bir araba sesi geldi.Araba durdu ve kapısı açılıp kapandı.Ardından yanımda Miran belirdi.O da ellerini cebine koyarak denizi seyretmeye başladı.
"Evet,neymiş kararın?"dedi bana dönerek bense hala denize bakıyordum.
"Derslere ne zaman başlıyorum?"diye soru yönelttim daha yeni Miran'a dönerken oysa benim bu söylediğim şeye sırıttı.
"Yarın başlayabiliriz bence."dedi
"Başlayabiliriz?"
"Evet,derslerini benden alıcaksın."
"Tamam sorun yok."dedim ve arabanın yanına gidip ön yolcu koltuğuna oturdum.Ama Miran gelmedi gördüğüm kadarıyla sigara içiyordu.Aklıma gelen güzel fikirle telefonumu elime alıp bir selfi çekildim.Bence insan her şeye rağmen fotoğraf çekilip gülebilmeli.Benim yaşamım bu söze dayanıyordu.Daha sonra telefonumu indirip Miran'ı izlemeye başladım.Kesinlikle Miran adını yansıtıyordu,Efe biraz daha uzak kalıyordu sanki ona.Ben Miran'ı izlerken Miran sigarasını söndürüp arabaya adımladı ve geldiği gibi şoför koltuğuna oturdu.
Yola çıkalı yirmi dakika filan olmuştu.Şuan babamın evine gidiyorduk.Aslında babama hala kırgındım ama onunda bir suçu yoktu sanki.Benim olmadığı gibi.Oyüzden onu affedicektim ama yinede tripimide eksik etmicektim.Hatta ayrı eve çıkmak istediğimi söyliyecektim.Gerçi bunu önceden beri istiyordum ve şuan elimdeki fırsatla değerlendiricektim.Ben babamla ne konuşacağımı planlarken arabayla sitenin otoparkına girdik.Arabayı park ettikten sonra asansöre bindik.
"Çok garip hissediyorum."dedim ellerimle oynarken.
"Neden?"diye sordu
"Babama o günden sonra ilk defa görücem ve artık hiç bir şey eskisi gibi değil."
"Stres yapma bir süre sonra alışacaksın."dedi ve asansörün açılan kapısıyla dışarı çıktı.Ben de arkasından indim ve koridorun sonundaki dairenizin önüne geldik.Zile basmak yerine direk anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım.Kapıdan içeri girdiğimizde koridora geçtik ve karşımızda babam vardı.Kapının sesiyle gelmiş olmalıydı.Babam bana özlemle bakarken bende mimik oynatmadan ona bakmaya çalışıyordum.En sonunda dayanamayıp bana yöneldi
"Kızım."dedi sesindeki özlem hissedilmiyecek gibi değildi.Tam gelip bana sarılıyordu ki elimle durmasını işaret etti Babamın elleri havada kalırken konuşmaya başladım.
"Hala seni affetmedim."diye yalan attım.Babam bunu duyunca kafasını salladı ardından salona geçti.Bizde arkasından salona geçtik ve koltuklara oturduk.
"Ben kararımı verdim.Ülkeyi terk edince ve sizinle bir daha asla konuşmayacağım."dedim babamın suratı anında asılırken bakışları Miran'a döndü sanki ondanda onay bekliyordu.Miran'ın kafasını sallamasıyla geri bana döndü.
"Kızım mevzu eğer işse seni eskiden olduğu gibi bu işe dahil etmm.Sen yeterki beni sensizlikle sınama."dedi yalvarır gibi.Babamın bu haline çok üzülmüştüm ama oyunu sürdürmekte kararlıydım.
"Evet mevzu bu ve sende bu işin içinde olduğun için seninle bir daha konuşmak istemiyorum.Buraya da sana bunu söylemek için geldim."dedim soğuk bir sesle.Babamın o an gözlerinin dolduğunu gördüm.Kahretsin buna devam edemicektim.Ayağa kalkarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece'nin Işığı
ChickLitAdım Miray -G̶e̶c̶e̶- IŞILAY. Herkese oranla normal sayılabilecek bir hayatım vardı.Babamın öldüğü güne kadar. Kitaplardaki çoğu insanın hikayesi ya baştan kötüdür ya baştan iyidir ya da sonradan kötüdür benim hikayem sonradan kötü olan tarafta. Kit...
