The commander of her life ||°nonfiction°|| °TK° || Kim soo min

🕯 සයවන හුස්ම ⏳

නිතේෂ් pov

හැබෝ පෙරේදා නම් මම කොහොම උන්නද මන්දා.. මම කොහොමද හිත හදාගන උත්තරයක් දෙන්නෙ.. එහෙන් අම්මලා.. එහෙන් වලව්වෙ හාමු මහත්තයා.. එදා කල්පනා කරලා කලන්තෙ දාපු හන්දා හොදා..

ඊයෙ දවස හරි අමාරුවෙන් උනත් ගෙවාගත්තා වෙට්ටු පාර දාලා පුංචි මහත්තයට මාව මුණිච්චි වෙන්නෙ නැති වෙන්න.. හම්මෝ හිතනකොටත් දැනෙන සැනසීම.. 

"හචිස්!!!!!!"

අනේ මොකාද මාව මේ උදේ පාන්දර මතක් කරන්නෙ.. අනේ කැමති එකෙක් මතක් කරපුවාවෙ..

මම තමා හැමදාම සෙනසුරාදට පාන තියන්නෙ උදේටයි රෑටයි.. ඉතින් මං උන්නෙ පහ වසරෙදි මගෙ අතින්ම හිටෝපු සුදු රෝස පැළෙන් මල් කඩන ගමන්.. හරි ඉම්මනට ලොකු වෙලා.. පදුරක් වගේ විහිදිලා තිබ්බ රෝස පැළේ සුදු පිරුවටයක් ඔතලා වගේ සුදු රෝස මල් වලින් රෝස පැළේම වහගන උන්නා.. කොහෙ ඉතින් මට මල් ගස්වලට සාත්තු කරන්න පුලුවන් වුනායැ ඉස්කෝලෙ ගමන හන්දා.. අම්ම උන්න හන්දා හොදා... 

හීනියට මනෝපාර ගහගන මල් ටික කඩලා මේසෙ උඩින් තිබ්බමයි දැක්කෙ මල්පෝච්චියෙ මල් නෑ කියලා.. හැබෝ කැත.. දැක්කෙ නෑනෙ නැත්තන් මම බුදු පහන තියන්න මල් කඩන වෙලාවෙම සුදු රෝස මල් ටිකක් කඩන් එනවනේ..

"අම්මේ.. මේ මල් පෝච්චියේ මල් කෝ..? ඇයි අද සීනියාස් මල් ගහේ මල් නැතෙයි?"

"නෑනෙ චූටි.. ආ මං දැක්කා සුදු රෝස මල් ගහේ මල් තියෙනවා ගොඩක් අද.. සුභ ලකුණක් පුතේ.. කවුරැහරි එයි අද පුතා හම්බවෙන්ඩ"

"ම්ම්.. අරයකා හම්බුන්නැතොත්නම් හොදයි" 

.

.

.

.