Hwang Hyunjin to kapitan szkolnej drużyny koszykarskiej, z którą dzień za dniem wspina się po szczeblach sukcesu i sławy.
Jednego dnia dołącza do niej nowy chłopak, który okazuje się być od niego lepszy.
Nienawiść do młodszego z czasem zamienia si...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
HYUNJIN POV
Od naszego historycznego, pierwszego turnieju międzynarodowego minęło ponad 5 lat.
Mimo naszego dorosłego wieku na nasze konto nadal stopniowo wybijają szczęśliwe wygrane. Coroczny turniej międzynarodowy jest dla nas za prosty. Już szósty rok z rzędu zdobyliśmy złoty puchar.
Obecnie zajmujemy się szkoleniem juniorów, którymi byliśmy my, by byli gotowi reprezentować nasze państwo. Patrząc na nich i to jak mocna jest ich więź przypominają mi nas. Mimo nagłych wzlotów i upadków zawsze wychodzili na prostą.
Nasz lot do Wielkiej Brytanii otworzył nam nowy rozdział. Gdzie nie byliśmy, ciągnęliśmy za sobą swoją pasję...
***
Z tym, że był 31 lipca łączył się wakacyjny zjazd rodzinny. Co roku cała rodzina zjeżdżała się na działkę mojego taty i zawsze kończyło się to na szeroko otwartej zabawie do późna.
Do naszych krewnych oczywiście byłem zmyszony doliczyć piątkę zdolnych chłopaków z mojej drużyny. Nie wybaczyłbym sobie, gdybym nie nazywał ich rodziną. Przeszliśmy zbyt wiele żeby od tak ich wykluczać, a więc tradycyjnie oni i ich najbliźsi również byli tam zaproszeni.
— Dobra to ja przyniosę trzy flaszki — powiedział Bang Chan podczas sześcioosobowej rozmowy wideo.
— Aż tyle?! — wykrzyczałem zbliżając się do kamerki — nie przesadzajmy, bo będziemy musieli wynosić wujków na plecach...
Całe zaproszone 36 osób miało zjawić się o godzinie 17. Oczywiście niewiadome było to o której przyjęcie się zakończy, gdyż w planach mieliśmy grilla, alkohol, kino domowe czy basen ogrodowy do którego w zeszłym roku wstakiwały nawet nasze mamy...
***
Jasne było, że pierwszy zjawili się moi przyjaciele.
Zażenowany odłożyłem ostatnie plastikowe krzesło do stołu stojącego na środku działki i udałem się w ich stronę. Każdy z nich trzymał w dłoni jakieś zakupy, a kazałem im nic nie dokupywać...
