Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Selam kelebekler 🌷🌱 Sizi seviyorum iyi okumalar 🌙🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌱🌷
Geçmez dediğim dersler bugün Berzanın üzerimde bıraktığı etkiyle su gibi geçip gitmişti. Kimseye bulaşmadan sessizce dersimi dinledim, ödevlerimi not ettim ve hocanın verdiği tüm sorulara rahatlıkla cevap verdim.
Tembel bir öğrenci değildim ve yaşadığım sorunlar beni hala yıldırmamıştı. Öğretmenlerin sevimli öğrencisi konumuna dönmek gurur vericiydi benim açımdan.
Tek sorunum bir şey yemeden zamanın geçmesini beklemekti. Kendime güvenmiyordum bu konuda. Milletin içinde kusmamak için bildiğim tüm duaları okumuştum ve yemek yemeyede cesaret edememiştim.
Bu konuda fazla cahildim. Hamilelikle ilgili bilgisiz olduğumdan her adımımı korkarak atıyordum.
Son ders bittikten sonra kitaplarımı çantama alıp tek omzuma asarak çıkmıştım sınıftan.
Kenan hala konuşmuyordu benimle ve bu durum biraz daha böyle sürmeye devam ederse ben bir daha konuşmayacaktım onunla.
Tepki vermesini anlamıştım , ama verdiği tepki saçmaydı. En azından hesap sorabilirdi değil mi ? Ben kendimi açıkladıktan sonra kararını kendisi verirdi. İsterse bir daha yüzüme bakmasın ama dinlemeye mecburdu beni.
İnsanlar zaman geçtikçe daha iyi tanımaya başlıyordum. Ve zaman bana tek dostumun ,arkamdan vurmayacak tek kişinin hayat arkadaşım olduğunu zorluklar yaşatarak kabullendiriyordu.
Bugün Cananın söylediklerini duymadan önce onu elti değilde bir arkadaş gözünde görmeye başlamıştım. Lakin aynı makamda olmamıza rağmen beni değil kocamı kıskanması anlaşılır gibi değildi. Yediği önünde, yemediği arkasındayken bir insan daha ne isteye bilirdi?
Berzan tüm malını kardeşine verse ve bana deseki ,gel Güneş bu evden çıkıp yeni bir hayat kuralım,bir saniye bile düşünmezdim.
Paranın ve lüksün mutluluk vermediğini bu birkaç ay içinde anlamıştım. Bebeğim daha karnımda yokken tek isteğim okulumu kazanıp Berzanla beraber kendi yuvamızı kurmaktı. Yuvamızı kurduktan sonra aile olmayı planlıyordum ama...birileri erkenci davranmıştı.
Suçu elbette ona atmıyordum. Bu bizim hatamızdı ve Berzan kesinlikle haklıydı. Kendi hatamızın bedelini ona ödetmeye hakkımız yoktu.
Bilemeyiz, belki de böylesi daha hayırlı olacaktı.
Okuldan eve gelinceye kadar kendi düşüncelerimin esiri olmuştum. İyi kötü duygular eşliğinde varmıştım konağa. Berzan beni ara demişti ama ,biraz yürümeye ihtiyacım vardı.
