Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Canlarım oy ve yorumlar için sonsuz teşekkürler 🌙 Biraz yorumların sayını artırırsak çok mutlu olurum. Ben sizin için her gün bölüm atmaya çalışıyorum. Sizde karşılık olarak lütfen okuduktan sonra yorum yapın 🌙
Bölüm şarkısı: Mustafa Ceceli Limon çiçekleri
🌷
Okul bugün cehennem gibiydi. Hayatım boyunca bu kadar sıkıldığımı hatırlamıyorum. Edebiyat en sevdiğim ders olmasına rağmen saate kalmıştı gözlerim. Bu ders bittikten sonra iki ders daha vardı.
Konu sadece gidip Berzanı görmek değil,bugün doktor randevusunda yanında olmak istiyordum. Ben yanında olunca vicdan yaparak işin ciddi tarafını göz ardı etmiyor. Şimdi yanında olmamam yine kızıp doktoru kovmasına sebep olabilirdi. O doktoru ikna etmek için deriden kabuktan çıkmıştım. Şimdi Berzan onu yine terslerse bir dünyada da versek dönmeyecekti geri.
Adam ayağa kalkma ihtimalinin fazla olduğunu söylerken oldukça ciddi ve mutlu konuşmuştu. Eğer aksatmadan büyük bir irade ile yapmaya devam ederse en kısa sürede büyük gelişmeler alacaktık.
Evden çıkmadan önce anneme değil Selvi ablaya Berzanın ilaçlarını vermesi için sıkı-sıkı tembih ettim. Anneme sorsan ilaç vermeyi boş ver ayağının altında ölse bir yudum su vermez.
Berzanın iyileşmesini istememin en büyük yanı bu işte. Benim için bir sorun yoktu. Ben her haliye kabul ediyordum kocamı,onun bu şekilde olması benim için sorun bile değildi.
Ama ayağa kalkması şarttı. Önce kendinin kim olduğunu hatırlamalı ve önünde olan herkese haddini bildirmeliydi. Bunların arasında da en başta kendi öz annem geliyor. Son zamanlarda gerçekten çok oluyordu.
Kızı olduğum için bu evin hanımı da olsam çekinme gereği duymuyordu benden . O yüzden iş Berzana düşmüştü. Eğer annemi onu hakkında konuşurken yakalayıp azarlasa bile ağzımı açıp tek kelime etmeyecektim.
Kimse kimseden üstün değil benim gözümde. Herkes olduğu yeri ve haddini bilmeli. Bende karışık.
Sıkıntıdan verdiğim son nefesi hissetmişti Berzan sanki. Telefonumun tiremesi ile başımı sıradan kaldırıp cebime attım elimi.
Ana ekranı açmamla gördüğüm bildirimden aldığım mutluluğun yüzüme yansıması bir saniye mi almadı.
Hoca yerinde oturmuş bir şeyler yazarken en arkada oturmam büyük bir avantajdı.
Benden büyük olan Kenanın arkasına biraz daha sıkışıp telefonu açmamla WhatsAppa girdim.
