Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizi seviyorum 🤍
Yetişkin içerikli sahneler var
150 yorum
200 oy 🤝🤍
🌷
"Gitmiyorum" dedi arkamdan daha sıkı sarılarak.
Geldiğimiz andan itibaren bıçak açmıyordu ikimizinde ağzını. Şirkete ona son sözümü söyledikten sonra eve gelinceye kadar sessiz kalmıştık.
Konu Berzanın annesiyle görüşmesi değildi,konu Berzanı dolduruşa getirmesyidi. Ne yapıp, ne edip oraya dönmemiz için saçma sapan bahaneler atacaktı ortaya.
Berzan Gümüş hanımı benden iyi tanıyordu,ama kötü yüzünü kimse benim kadar iyi bilemezdi.
Başını saçlarıma gömüp derin bir iç çekti.
"Sadece ne konuşacağını merak etmiştim" diye devam etti.
Berzana haksızlık yapmak gelmiyordu içimden,lakin annesinin kötü bir insan olduğu sugeçirmez bir gerçekti. Ve bunu çok iyi biliyordu.
Kapanan gözlerimi açarak yavaşça arkamda uzanan adama doğru döndüm.
"Hala vaktin var" dedim merakına karşı itiraz etmeden. Ben sadece düşüncemi belirtmiş ve kararımı söylemiştim. Gerisi kendi kararıydı.
"Yapma böyle Güneşim"
"Bir şey yapmıyorum Berzan...dediğim gibi senin önünde durmuyorum"
"Sence ben annemin dolduruşuna gelecek bir insan mıyım? Hiç mi tanımıyorsun kocanı?" Dedi elini yanağıma koyarak. "İnan bana sana o evde tekrar aynı şeyleri yaşatmak en son yapacağımı şey"
"O zaman neden gidiyoruz?"
Bu sorunun cevabını bilmeme rağmen inadımı sürdürmek için küçük bir bahaneydi sadece.
Berzanın yaşadığı en büyük sorun vicdanıydı. Babasının emanetine ihanet etmek , ihanet etmemek kadar zordu. Aklı ve kalbi arasında sıkışıp kalmıştı. Ve maalesef ben bu durumda ona istesem bile yardımcı olamıyordum.
