Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam kelebekler nasılsınız🌷🤍
Oy ve yorumlar için teşekkürler 🌷 Kitap beklediğimden daha hızlı büyüyor ve yorumlarınızı teker teker okuyorum.
Bu bir geçiş bölümü. Söz veremem ama akşama kısa da olsa bölüm atmaya çalışacağım 🌙
Bölüm şarkısı: Sertab Erener Bir çaresi bulunur
İyi okumalar 🌙🌷
Berzanın asla annesine uyup üzerime bir başka kadın getirmeyeceğine emindim. İçimi rahatlatmaya çalışıyordum bu yüzden ama kolay değildi. Daha iki aylık yeni gelinin gözlerine bakarak kuma getiririm cümlesini kurmak bir insanın vicdanına nasıl sığar anlamasamda, karşımdaki kişinin Gümüş Eroğlu olduğunu unutmamalıydım.
Kız çocuğuna bu kadar düşman kesilmesi İnciyi öldürtüp , Haruna büyük bir düğün hazırlığı yapmasından anlaşılıyordu.
Düşündükçe çıldırıyordu insan.
Ne yani, Allah benim payıma erkek çocuk yazmadıysa bunun bedelini ben ve ya Berzan mı ödeyecekti? Bize yaptıkları kötülük yetmezmiş gibi şimdi de , daha doğmamış çocuğumuzun üzerinden yürüyorlardı.
O an ne diyeceğimi bilmeyip sessiz kalmıştım ama bu yine susacağım anlamına gelmiyordu. Daha anne olmamama rağmen açık açık kız çocuğunun bu evde yeri yok demesi kalbimi titretiyordu.
Oğlum olacağını bilmiyorum ama olurda bir gün kızım olursa onu bu evde yaşatmak kolay olmayacaktı. Ben sonuna kadar savaşırdım elbet ama çocuğumun gözünden düşen bir damla yaşa katlanamazdım.
Başlarda hep İnci kendisi okumaz sanan ben bu eve geldikten sonra bu işte Gümüş hanımın parmağı olduğunu anca anlamıştım.
Kendi kızının okumamasını sağlayan kadına gelininin okuması batmıştı tabi. Beni vuracak yer arıyordu kendince. Şimdi de doğmamış çocuğuma sarmıştı.
Bu konakta kadın olmak köle olmak demekti. Kadının tek görevi doğurmak ve kocasına hizmet etmenin sınırına çıkmıyor maalesef.
Derin bir nefes aldım. Ardından elimde tuttuğum telefonun ekranını açarak aramalara girdim.
Konağın duvarları fazla üzerime geldiğinden ailemin yaşadığı müşteminata da olan odama gelmiştim.
Babam pazara gitmişti annem de akşam için Gümüş hanımın siparişlerini yetiştirmeye çalışıyordu.
Telefonu kulağıma tutup beklerken sinirden dolan gözlerim odanın içinde boş-boş geziniyordu. Nasıl çıkmışsam hala öyleydi içerisi,annem eşyalarıma dokunmamıştı.
