Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitap resmen elimizde büyüyor güzellerim 🥺🤍
Her gün yaklaşık 10 bin okunma farkıyla ilerliyoruz 🤍
Teşekkür ederim ,çok teşekkür ederim 🤍 Sizi çok seviyorum iyi ki varsınız🌷🤍
Bölüm sonunda kitabımız için tanıtım klibi var. Onu da izlemeyi unutmayın 🤍🌷
Medya : Berzan Eroğlu ♥️
BÖLÜM ŞARKISI: Deniz Toprak & Resul Dindar Sebebi sensin
🌷
"Aslında ilk başta biraz korktum ama o yüzlerini görmem öyle bir ferahlattı ki içimi.Özellikle şu gıcık öğretmenin donuk bakışları. Öküz trene bakar gibi bakıyordu sana"
Arabayı eve doğru sürürken içimden gelen herşeyi anlatıyordum yan tarafta oturan adama. Bu gün beni hem büyük bir dertten kurtarmış ,hem de başımı herkesin önünde yukarı kaldırmıştı.
Benim karım.
Bana dönen gözleri düşünmek hala diken diken ediyordu tenimi.Ne büyük bir şerefmiş meğerse.
"Artık tek kelime dahi edemezler sana" dedi gözlerini yoldan ayırmadan.
"Çok teşekkür ederim Berzan"
Gülümsedi dikiz aynasından bana bakarak.
"Akşam edersin teşekkürünü"
Aldığım cavap daha fazla koluna sokulama neden oldu. Yola geliyordu sonunda beyefendi.
"Ne o utandın mı?"
Alaycı şekilde sorduğu soruya karşı gülümseyerek sağa sola salladım başımı.
"Ben? Utanmak?"
"Bakışlarını kaçırdın ama?"
"Ani bir şey oldu" dedim kolunu öperek. Ardından dikleştim oturduğum yerde tekrar. "İstersen şuracıkta-"
"Hiç girme o konulara" diye telaşla lafımı kestiğinde durduramadım gülmemi."Önemli bir toplantım var"
"Toplantın saat kaçta?" Diyip elimi gömleğimin düğmelerine getirdiğimde dikiz aynasından beni buldu tekrar gözleri. "Yapma Güneşim" dedi iradesiz bir tonda."Gözünü seveyim yapma"
