Küçük yaştan Eroğlu konağında yaşayan Güneşin tek hayali Harun Eroğlu olmuştur yıllarca. Bir gün kader onun yüzüne güler ve bu hayalini gerçek kılar. Eroğlu konağına gelin gider...Ama her şey hayalettiği gibi değildir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizi seviyorum 🤍
Hastaneden çıkmak o kadar uzun sürdü ki. Birbirmize sarılmış vaziyette ne kadar ağladık farkında bile olmadık. Ben mutlulukla ve anın verdiği duygusallıkla salmıştım kendimi. Berzanın da gözleri kızarmış,hatta yanakları ıslanmıştı.
Ne kadar anlatmaya çalışsamda kelimeleri kifayetsiz bırakacak bir duyguydu. Oradaydı, görmüştüm. Kalp atışlarınıda duymuştum. Hiç bu kadar yakın hissetmemiştim onu kendime.
Kızım.
Benim bir kızım olacaktı.
Gün geçtikçe içimi saran bu sıcaklık ve kabaran sevgim ona karşı olan özlemimi daha fazla artırıyordu. Çabuk gelsin istiyordum, hemen kucağıma alıp seveyim.
Bir eli direksiyonda diğer eli hafiften belli olmaya başlayan karnımın üzerinde geziniyordu. Geçen aya bakınca azda olsa büyüme vardı. Doktor üç ayından sonra hızlı şekilde büyüyeceğini söylediğinde içim içime sığmadı.
İlk zamanlarda okuldakiler öğrenip,hakkımda konuşacak diye kötü hissediyordum ,ama Berzanın desteği ve gereksiz kişileri takmamamı söylemesi kendime getirmişti beni.
"Artık o beğendiğin tüm elbiseleri alabilirsin" dedi Berzan dikiz aynasından bana bakarak.
Ağlamaktan kızarıktı hala o güzel gözleri,lakin içi gülüyordu.
"Bana diyene bak" dedim karnımda olan elinin üzerine elimi koyarak. "O gördüğün pembe body'i almamak için kendini zor tuttuğunu bilmiyorum sanki"
Gülerek kaçırdı gözlerini.
"Bunu inkar etmiyorum"
"O zaman dilediğin şeyleri almakta özgürsün artık"
"Onu fazla şımartacağım" dediğinde şaka yaptığını bildiğim için güldüm sadece.
Yollar karlı ve buzluydu. O yüzden yavaş kullanıyordu arabayı,eve varmamızda fazla uzun sürmüştü.
Soğuk olmasına rağmen camı kusmamak için azda olsa aşağı indirmiştim. Midem kaldırmıyordu araba kokusunu, hamileliğimde bir yandan dert olmuştu bu konuda.
Sancılarım daha başlamadığı için fazla zorluk yaşanmıyordum. Ama duyduğum kadarıyla katlanılması zor olan bir durumdu.
Büyük siyah arabamız nihayet konağın önüne vardığında kapılar korumalar sayesinde iki yandan açıldı.
Ne kadar burayı sevsemde diğer konağa alıştığım için her seferinde kısa süren bir yabancılık hissediyordum. İyisiyle kötüsüyle 10 yılı aşkın bir süredir oradaydım.
