Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
Hii! 10 bin kelimelik bi bölümle geldik...o kadar sancılı bir yazma süreciydi ki bu süreçte bana çoookça yardım eden ezgime teşekkürler 🥺💓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sarılmaya geldim sana ama gördüm ki kuru bir dalsın."
🩹
Jimin birkaç saat süren yolculuk boyunca pek az konuştu, sorulanlara karşılık verdi. Tek düşündüğü, köyden ayrılırken arkasından gidişini izleyen Yoongi'nin tarif edilemez yüz ifadesiydi.
Neredeyse geri dönecekti.
Fakat hata ettiğini düşünmek için çok erkendi, bu kadar hızlı bağışlayamazdı onu. Kendisi suçluysa alfa beş misli suçluydu ve hayır, o kadar kolay değildi gönlünü alması. Bu yüzden kurdunun ön ayak olduğu uygunsuz düşünceleri kovdu zihninden. Bu defa da alfasının azgın bir kıvılcım gibi parlayan gözleri avladı onu. Bileğini sıkan sert, yabancı parmakları, alfasının yüzüne attığı okkalı tokat, aralarında geçen onu ateşlere atan, mide çukuruna ateş bırakan konuşma, bıçak gibi keskin cümleler sarf edişi.
Birbirlerini incitmişlerdi ve şimdi ikisi de paramparça bir halde mücadele etmektense köşesine çekiliyordu.
Yoongi ondan hiç beklemeyeceği gibi davranarak onu çok kötü yanıltmıştı. Kaçarak test ediyordu belki de alfayı, ondan uzaklaşıyor ve uğruna mücadele edecek mi diye bakıyordu. Zihnini o kadar çok soru işgal ediyordu ki bir noktadan sonra doğruyu ve yanlışı ayırt edememeye başladı.
Sıcak bir yuva için inşa ettiği tüm duvarlar yerle bir oluyordu. Kendi mi yıkmıştı yoksa hepsini?
Yan koltukta arabayı süren babası radyonun sesini yükselttiğinde Jimin pencereden yemyeşil orman arazisine bakmayı bırakıp ona döndü, olabildiğince dalgındı ve mutsuzdu. Sevgili babasıysa onu bu sıralar mesut eden tek kişiydi. Bir alfa nasıl bu kadar düşünceli olabilirdi dedirtiyordu ona. Yoongi bile olamamışken üstelik. Ya da belki bir alfadan beklentilerinin çok yüksek olması bu yüzdendi. Babası onun istediği alfa tipiydi.
Titrekçe iç çekip babasının vites kolundaki iri, nasırlı elini tuttu. "Yanımda olduğun ve beni desteklediğin için minnettarım, babacığım. Fakat annemle aranızın bozulmasına neden olduğumdan içim hiç rahat değil."
Babası çakıl taşlarıyla döşenmiş bozuk yolda sürerken direksiyonu sağa kırdı. Uçurumdan geçiyorlardı, yol alabildiğine virajdı ve dar şeritten ancak aynı anda bir araba geçebilirdi. Bu yollardan ilk defa geçen Jimin için de yeni ve korkutucu bir deneyimdi. Sağ taraflarında kalan o dipsiz uçuruma baktıkça ürküyordu.
"Sen benim oğlumsun, elbette her zaman yanında olacağım,"dedi babası. "Hiç kimse olmasa bile."
"Çok teşekkür ederim,"dedi ağlamaklı. "Buna çok ihtiyacım vardı. Doğruyu yaptığımı bilmeye."
