Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💒
Bugün düğün günümdü.
Sonunda o an gelmişti. Yoongi ile ben birçok zorluğa karşı göğüs germiş, anlamsız tartışmaların içine çekilmiş, ilişkimiz boyunca pek çok kez incinmiştik. Ama tüm bunları bir kenara bırakırsam onun hayatımda olduğu günler hayatımın en iyi günlerini oluşturuyordu. Hiç kimse beni onun hissettirdiği kadar kıymetli hissettirmemiş, hiç kimse tarafından böyle yoğun bir aşkla sevilmemiştim.
Onun yanındayken içimden çıkan başka bir Jimin vardı ve sırf beni onunla tanıştırdığı için bile alfama minnettardım. Beni değiştirmişti, daha güçlü biri yapmıştı. Hatta daha da ileriye gitmiş benimle bir yavru bile yapmıştı. Verebileceği hiçbir şey kalmayana dek bana vermeye öyle kararlı görmüştüm ki onu, belki de bu ona aşık sırılsıklam olduğum andı.
Ne gariptir ki köye gelmelerinden önce herhangi bir alfayla olmayacağıma dair kendime tutacağımdan emin olduğum bir söz vermiştim ve o sözü bozmam yalnızca birkaç günümü almıştı. İşte böylece Yoongi ilk ve en iyi yanılgım olmuştu.
Yaptığım hiçbir şeyden ve verdiğim hiçbir karardan pişman değildim. Geçtiğimiz günlerde bunun aksi davranmış olsam da, alfam hakkında hak etmediği bazı şeyler düşünsem de artık hatalarımı da yanlışlarımı da bir çantaya koyup ağzını sıkıca bağlamıştım. Geçmiş, içinde yaşanılan bir şey değildi ve ben onu arkamda bırakmıştım. İkimiz de hatalarımızdan ders almayı biliyorduk, ki bu bana kalırsa ilişkinin en önemli kısmıdır.
Yoongi ile hiç ama hiç kavga etmeyelim istiyordum, bir daha bana kırıcı sözler söylemesin, beni derincen incitmesin istiyordum tabii ki, kim istemezdi ki? Ama ilişkilerin içinde sevgi kadar öfke de barınabiliyordu. Annem ve babam köye döndüğümde beni bir kenara çekip güzel güzel konuşmuşlar ve kendi ilişkilerinin karanlık yüzünden bana bahsetmişlerdi.
Evlenmeden önce her şeyi bilmem iyi olurmuş. Onlar da bazen birbirlerine küsüp bağırırlarmış fakat bunu hep çocuklarından uzakta, kapalı kapılar ardında yapmış olmalılar ki ben hiçbirinden haberdar olmamıştım.
Herneyse. Şimdi aynanın karşısında duruyorum ve gözlerimin tam içine bakıyorum. Güzel olduğu kadar duygulu, biraz yaralı ve tamamiyle masum çocukluğuma veda ediyorum. Az sonra üzerime geçireceğim beyaz ipek tunik bana dolaptaki yerinden göz kırpıyor. Az önce tuniğimin iç kısmını ve düğün kemerini takmak için bir hayli didindim, en sonunda da ablamın maharetli ellerine attım kendimi.
Bugün yaşanacak pek çok şey var ve annem beni tüm ritüellerden, geleneklerden haberdar etmesine rağmen bir kulağımdan girip diğerinden çıktı. Gerçekten elimde değil. Çok heyecanlıyım. Midem ağzıma gelip duruyor ve her an doğum yapabilecekmiş gibi hissediyorum. Aslında daha epey vakit var yani bunun olması mümkün değil. Nefes alıp vermeliyim. Derin derin. Namjoon'un da gösterdiği gibi.
