Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍊
Daha ilk günden tanışma merasiminin sona ermesi beklenemezdi. Onlarca omega ve arkalarından onları takip eden alfalar köyün meydanına doğru yönelmişti. Adaylar eşlerini seçene kadar her gece, alfaların köy halkıyla kaynaşması için böyle büyük ziyafetler verilecekti. Köyün meydanına kurulan uzun masalar günler öncesinden hazırlanmış ve hummalı bir yemek yapma yarışına girilmişti. Masanın üzerinde, her haneden getirilen yiyecekler iştah açıcı görünüyordu.
Jimin ve Taehyung yan yana, omega kalabalığının arasında yürürlerken Jimin kollarını göğsünde kavuşturmuş arada bir göz ucuyla arkadan gelen alfalara bakıyordu.
"Neye bakıyorsun sen öyle?"
"Geliyorlar mı diye kontrol ediyordum,"dedi Jimin hemen.
"Koskoca alfalar... kaybolacak değiller, durmadan bakınca ne oluyor?"
"Durmadan bakmıyorum bir kere,"diye çıkıştıktan sonra önüne dönerek başını eğdi. Adımları yavaş ve temkinliydi. Herkes için uzun ve yorucu bir gün olmuştu ama Jimin için özellikle zordu. Önce Yoongi'ye rezil olmuş sonra bu işi başaramayacağını sanmış, her alfanın çadırını ziyaret etmiş tüm bunlar onu tükenme noktasına getirdiğinde yüzü düşmüştü.
Taehyung bunu hemen hissetti, en yakın arkadaşlar hissederdi. Onu kolunun altına alarak kendine çektiğinde, "gidip güzelce karnımızı doyuralım,"dedi. "Aç olmalısın."
"Pek değilim,"dedi Jimin, aslında midesi gurulduyordu ama ağzında kötü bir tat olduğundan yemek yemek istemiyordu. Tabii bu, akşamın karanlığında gölgelenen yemyeşil çayırlardan geçip köy meydanına inene ve lezzetli yemeklerin kokusunu duyana kadar sürdü.
Omegalar yolları bildiklerinden dolayı ziyafete hızlı ve heyecanlı adımlarla alfalardan birkaç dakika önce ulaştı. Herkesin yüzü aydınlık ve mutluluk saçarken Jimin de onlar arasında karışıp giderek gülümsemeye başladı. Köyünde yaşadığı süre boyunca böyle akşamlar pek seyrekti, sadece bahar bayramları çoşkuyla kutlanır onun dışında aylar süren kışta herkes telaş içinde ve geçim sıkıntısı yaşardı.
Artık alfalarımız var, diye geçirdi içinden. Her şey daha kolay olacak.
Masaların üzerine gerilen tellere gaz lambaları asılarak ortam bir nebze aydınlatılmıştı, köye elektrik verilmesinde bu akşam da problem yaşanıyordu. Hatta bu sorun o doğduğundan beri vardı, merkezden taşraya elektrik çok nadiren sağlanıyordu, köy halkı artık bu duruma alışsa da alfalar için garipsenen bir durum olabilirdi.
Köydeki omegaların çoğu, hayatlarında televizyon denen şeyi bile hiç görmemişti. Yalnız yaşı geçkin ve durumu iyi birkaç omega şehre gitmiş, birkaç sefer de o tuhaf aletle karşılaşmış ve bu dilden dile geçen bir destan olmuştu.
