Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🏡
"Dün neler olduğun hâlâ anlatmadın." Jimin, evlerinin arka bahçelerindeki iki kişilik salıncakta oturmuş yavaşça ileri geri sallanıyor, bir yandan da çitlere dayanmış, son derece endişeli görünen Taehyung'a bakıyordu. Dün Jungkook onu kovaladığı andan beri olanları merak eden Jimin bunu daha fazla içinde tutamayacaktı.
"Ne olmuş?"
"Bilmezden gelme,"dedi Jimin barizmiş gibi. "Jungkook ve sen...Dün adeta kovalamaca oynadınız. Ormanda ne yaptığınızı merak ettim."
Taehyung alayla gülerek ona doğru yürüdükten sonra omeganın arkasında durdu ve onu tahta oturaklı, Jimin'in sırtından iterek sallamaya başladı. "Ne yapacağız, hiçbir şey yapmadık...Aptal alfanın teki işte, aklınca beni korkutacaktı."
"Bilmiyorum, arkandan gelirken çok öfkeli görünüyordu."
"Amacım buydu."
"Sana zarar vermedi ya?"dedi Jimin endişeyle başını kaldırıp ona bakarak. Böyle bir şey olsaydı daha farklı görüneceğini düşündü.
"Daha neler...Saçmalama,"sesi pek tedirgindi.
"Taehyung, anlatsana işte neler olduğunu. Saklı gizlimiz mi var?" Aslında bunu söylerken kendi yalanını hatırlamıştı, Yoongi ile tanışmaları hala bir giz, büyük bir sırdı.
Taehyung bu ısrarcı tavrı üzerine oflayıp karşısında kalan çınarın gövdesine yaslandı. "Kimseye söylemeyeceğine söz ver. O aptal alfayla adım geçsin istemem."
"Aşk olsun, söylemem ki...Hem benim senden başka arkadaşım yok."
Taehyung kararsızca dudaklarını ısırdıktan sonra dün öğle vakti yaşadıklarını anlatmaya koyuldu. "Beni ormanın içine doğru kovalarken onu yanıltıp ondan kurtulacağımı düşündüm ama ne yaparsam yapayım peşimi bırakmadı. Buna şaşırmıştım çünkü kokumu da izlerimi de gizlemeyi başardığımdan eminim. Yine de ben tam kurtuldum sanırken bir köşeden çıkıp beni ürküttü...."Duraksadı. "Onun duyularını hafife almışım."
"Sonra?"
"Bir köşeye sıkışmıştım. Ormanın kuytusunda, bağırsam çığlığımın bile duyulmayacağı bir yerdeydim ama korkmadım hiç...Ne kadar dikkatle bakarsam bakayım gözlerinde korkacağım bir ifade bulamadım."
Jimin rahatlayarak tuttuğu nefesi verdi. "Yani sana zarar vermedi."
"Veremez de zaten,"diye çıkıştı kendine gelerek, dünden beri bir tuhaftı. Ondan hala nefret ediyor ama içinde gizli bir duygu onu esir etmeye başlıyordu da. "O kim oluyor da bana zarar verecek? Hem köydeki hiçbir alfa, omegalara zarar veremez."
"Haklısın...ama ben öyle peşinden koşunca, korktum."
"Korkma, bana bir şey olmaz." Güldü. "Aptal alfa..." Taehyung gülmüştü çünkü ormanın içinde yalnızca ona sır kalacağı cümleler aklına düşmüştü. Jungkook onu bir ağacın gövdesine yaslamış, koşmaktan dolayı nefes nefese bir halde gözlerine bakarken Taehyung gülmüştü. Gülmüştü ve onunla eğlenmekten keyif aldığını söylemişti, onun iri cüssesi ve ağacın gövdesi arasında ufacık kalırken baş kaldırışı büyüktü. Yüzü ve gömleği hala şarap yüzünden ıslaktı.
