Kaybolan Yıllar (Gerçek ailem)

25. Bölüm

Sınır: 140 oy 60 yorum

Hatırlatma

Sonunda  masaya oturmuş bol kahkahalar eşliğinde yemeğimize başlamıştık. Ben Balı kucağıma almak istediğimde küçük hanım Yağıza daha da sarılmıştı.

"Aa, bakıyorum da pabucumuz dama atıldı. Hı Bal hanım ?"

Bal sanki muhteşem bir şey söylemişim gibi kıkırdamaya başladı. Yanaklarını öptükten sonra Yağıza baktım.

"Ama sen böyle rahat yiyemezsin ki. Keşke önceden verseydin ya bana."

"Yok güzelim, sorun değil, gerçekten. Hem ben bız bızımla gayet mutluyum. Değil mi minnoşum ?"

"Hıığğ."

Acaba ne zaman bu hığğ mığğ'lardan vazgeçecekti.

Balı daha fazla zorlamadan yemeğime döndüm. Bu sırada ortalığı neredeyse ölüm sessizliğine bürüyen bir soru geldi.

"Bu çocuklara bir isim mi koysak artık ? Üç yıldır birlikteler sonuçta."

Bakışlarımı şokla Yağıza çevirdiğimde fazlasıyla keyifli olduğunu gördüm.

"Sen neye gülüyorsun ya? Baksana baban ne diyor Hem de herkesin içerisinde."

Yağız kendine bana yaklaştırdıkta minicik bir nefes uzaklığımdaydı. Bu da kalbimin teklemesi için çok geçerli bir sebebti.

Yapma Yağız, yanarız.

Pakize çok haklı bu sefer.

"Eee ne güzel işte sevgilim, artık bir şeylerin netleşmesi lazımdı."

Cevap vereceğim sırada Barın abim öksürmeye başladı.

Bunun nedeni elbette Yağızla şu an olan konumumuzdu.Gerçekten haddindan fazla yakındık. Çook, bayağı yakın hem de.

Yağız Barın abimin öksürük krizine karşı yüzüne sahte bir tebessüm kondurup konuşmaya başladı.

"Ne oldu kardeşim, hastalandın sanırım."

Barın abim de aynı Yağızın yüzündeki gibi bir sahte tebessümle cevap verdi.

"Aynen, kardeşim, aynen. Gıcık kaptım. Hem de en kötüsünden."

O gıcık bizim Yağız sanırım.

Aferin zekileşmeye başlıyorsun, diyerek ortama giriş yaptı sol melek.

Yemin ederim bir yandan sen, bir yandan Pakize beni bitirdiniz.

E, hayatım bizim görevimiz bu.

Tamam kızlar, durun. Ortalık karışıyor.  Babam Metin amcanın sorusundan sonra önündeki bardağından suyunu yudumladı, daha sonra boğazını temizleyerek gözlerine bize dikti.

Bize. Yağız and Doğa.

"Bu çocukların zaten bir ismi var, senin oğlunun ismi Yağız, benim prensesiminki de Doğa. E sorun ne ?"

Babam, babam. Canım babam. Nasıl da anlamamazlıktan geliyor.

Metin amca babamın söylediklerine önce minik bir tebessüm etti, sonra ise lafa başladı.

"Söylemek istediğimin bu olmadığını iyi biliyorsun Kenan. Ben bu çocuklar 3 yıldır birlikteler diyorum, yani artık bir isim koymak lazım bu işe. Çocuklar, siz ne düşünüyorsunuz?"