Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu yorum oranı şaka mı?
Neyse 2 bölüm kaldı finale dağılacağız sonra
×
İvaz'ın kapısında dikilirken gözlerim etrafı süzdü. Düşündüğümden daha çok özlemiştim burayı. Her şeyin başlangıcı değildi belki ama Mikhail'in benim Mikhail'im olma sürecinin ilk adımıydı istifam. Bu kafe için orta yolu bulmuştuk ve eğer Sgovor değişmeseydi ve Mikhail gitmemi engellemeseydi muhtemelen asla bulunduğum noktada olamazdım.
Keyifle iç çektim. Yokluğumda Mikhail burayı kapatmıştı ve bana söylediğine göre burası ben olmadan bir anlam ifade etmiyordu. Bu bilgi içimi tahmin edemeyeceğim bir boyutta sevgiyle doldurmuştu. Bensiz bir hiç olduğunu düşünmesi çok güzeldi.
"Rapunzel uyan da balığa çıkalım." Arkamdan gelen sesle irkilerek ve korkuyla yerimden zıplayarak döndüğümde Benjamin girişe yaslanmış beni izliyordu.
"Beni korkuttun!" Diye kızsam da gözlerim onu süzüyordu özlemle.
Yapılı bedeni olduğu gibiydi, ne Mikhail gibi zayıflamış ne de benim gibi çökmüştü. Bal rengindeki gözleri canlıydı, içindeki duyguları yansıtmıyordu ancak. Bir seksenlik boyuyla bir de kalın tabanlı postallar giymesi onu daha da yapılı ve uzun göstermişti. Koyu kahverengi saçları kısaydı ancak alnının iki yanında dururken uzun görünüyor ve yüzüne tam oturuyordu.
Anlaşılan Vincent'in yokluğunda çökmemiş, fazla etkilenmemişti.
"İzlemen bittiyse buraya gel." Beni çağırmasıyla yanına seke seke giderken hızla kollarımı boynuna doladım. O da belimi kavradı.
"Çok korktum bir daha bana abilik yapamayacaksın diye." Korkuyla konuşurken sesinden önce iç çekişini duydum.
"Ben de korktum bir daha gelmeyeceksin diye. Alışmışım, alışmışız sana." Bir abi sevgisiyle konuşup kollarını çözerken saçlarımı karıştırdı.
"Buraya geleceğimi nereden bildin?" Diye sordum boynumdaki atkıyı çıkarırken. Ofisime doğru gidiyorduk.
"Duygusal bir çocuksun, ilk görmek isteyeceğin yerin burası olacağını anlamak zor olmadı." Diye açıkladı elleri cebinde.
"Neler olmuş neler," kapıyı açarken konuştum. "Hemen anlat. Gerçekten istifa mı ettin? Kavga mı ettiniz? Vincent senin nerede olduğunu nasıl bilmiyor? Ne yaptı öğrenince?" Peş peşe sorularımı sorarken öte yandan montumu da çıkarmıştım.
Benjamin oflayarak masamın önündeki deri koltuğa oturduğunda ben de hemen karşısına oturdum. Gerçekten neler olduğunu merak ediyordum.
"Hadi ama." Diye sızlandım o bıkkın bakışlarla etrafa bakarken.
"Senin gidişinden üç ay sonraydı. İstifa edeceğimi söylemiştim zaten, kavga ettik. Bu kavga da sabrımı taşırdı. Pakhanla konuşup istifa ettim. Dokuz aydır görüşmüyoruz."
