TEARDROPS OF TOMORROW

Chapter Twenty One

NASA seawall kami ngayon ni Nicholai. We’re sitting in the middle of a bamboo bridge as we watch the sun rise. Sun, i smiled. I suddenly remembered that time back from grade 7. When Nicholai and I went together for the first time in the forest. We talked about our unsaid feelings to each other.

“What are you thinking?” he ask me.

“Us.” I said. He smile and rest his head on my shoulder. He held my hand tightly. “I love this.” I said.

“Me too. I wish, we could stay like this forever.” he said. “We can if we won't break each other’s heart.” I said. Tinanggal niya ang ulo niya sa balikat ko.

“We won’t break each other's heart.” he said. I smiled. “I believe you.” i said.

UMUWI kami pero sa Cogon ako dumaan at siya naman ay sa kabila para daw hindi mapansin. I smile happily as I walk. I really love him. I love Nicholai so much. Walang klase ngayon dahil linggo and it's been months since the first day of school came. At simula ‘din sa araw na ‘yun ay hindi na lumapit si Mae sa akin. Pero kay Nicholai ay palagi parin siyang lumalapit. Hindi naman ako nagseselos, ang totoo ay naaawa ako sa kanya pero ayoko naman na ipahalata.

Naiindihan ko naman siya dahil ano bang hindi kagusto gusto kay Nicholai?

Nakarating ako sa bahay. Nagpaalam ako kina Mama na mag j-jogging ako pero ang ginawa ko lang naman ay umupo katabi si Nicholai habang pinapanood namin ang paborito naming sun rise.

Naligo ako pagkarating at nagbihis ng pambahay. “Cole, bili ka muna ng mantika at magluluto ako ng ulam.” tumango ako at pumunta ng tindahan habang bumibili ay may biglang ng kiliti sa akin mabuti nalang at hindi napansin ni tita Jean. Ewan ko sa taong ‘to. Pinandilatan ko siya ng mata pero ngumiti lang ng nakakaloko ang loko. 

Umalis na ako at tiningnan muna siya saglit at ganun din siya bago tuluyang umuwi. “Ito na po, Ma.” naghiwa ako ng bawang dahil napagdesisyunan kong mag fried rice.

“Ate? Pwede mo ba akong turuan sa pag pronounce ng mga words na ‘to?” tumango ako at tinuruan ang kapatid ko.

Klase na naman kaya't sabay ulit kami ni Nicholai at Jasmin papuntang school. Nang makarating ay agad rin akong nag wave ng bye kay Nicholai at tumango naman siya. Sabay kami ni Jasmin naglakad papunta sa kanya kanya naming classroom. “See you later, Cole.” I nod.

Ilang classroom at isang restroom ang pagitan bago marating ang classroom ko ng biglang sumulpot sa harap ko si Mae. Anong ginagawa niya rito sa banyo ng senior high?

“Ba't ka pa bumalik, Nicole?” bungad niya sa akin.

“Ano bang problema mo sa pagbalik ko, Mae? I didn't do anything to yet you're acting as if i committed a crime.” she tsk. She's so tough for doing this.

“Alam mo ba na malapit ng mahulog ang loob ni Nicholai sa akin. Pero, bumalik ka! Nawala na ang atensyon niya sa akin at lagi nalang ikaw lumalabas sa bibig niya! Ano bang meron sa‘yo! Hindi ka naman maganda at mas matagal ko siyang kilala keysa sa‘yo! Ilang taon kang wala pero ikaw yung bukam bibig niya! Ako dapat ‘yun!” my mouth hanged open.

“You’re obsessed with him.” i said unbelievably shock. She raise her eyebrow.

“So what if i am?” lumapit siya sa akin at buong tapang ko siyang tiningnan. “Siguraduhin mo lang na wala kayong relasyon kung hindi, gagawin ko ang lahat para masira kayo.” bulong niya at binangga ako gamit ang kanyang balikat.

“That girl was crazy.” nagulat ako ng makita si Blessy na lumabas sa banyo.

“She seems young but she's crazy. She's obsessed with your boyfriend, Nic. What are you going to do?” umiling ako.

Wala. Wala akong gagawin. Hindi dahil takot ako pero dahil i still think of her as a friend.

“Let’s just go to class.”

Lunch came, Nicholai couldn't eat lunch with me because he needed to go home. Ako naman ay kumain kasama ang mga kaibigan ko.

Habang kumakain ay nakaramdam ako ng uhaw, kinuha ko ang tumblr ko sa bag pero wala na itong laman. Napagdesisyunan kong lagyan ito ng tubig gamit ang dispenser ng karenderya. Nagulat ako ng biglang may bumangga sa akin na mga lalaking studyante dahilan para muntik na akong matumba pero mabuti nalang at may sumalo sa akin ang kaso nakatihaya ako kaya natapon ang mga tubig sa buong uniporme ko.

“The fuck, dude! Nabasa siya sa ginawa mo!” sabi ni Clark. Oo, si Clark. “I’m sorry, Miss. I didn't mean it, I swear, it was an accident.” ‘di ako tumango or ano dahil ‘yung damit ko ay sobrang basa at nakikita ‘yung agad naman akong tumalikod sa kanilang lahat ng bigla nalang may nagsuot sa balikat ko ng jacket.

“Wear that. Go to a restroom or something,” hindi na ako nag dalawang isip at tumakbo ako papuntang banyo. Hinubad ko ang uniform ko at sinuot ko ang jacket ni Clark. “Thanks.” sabi ko habang inaayos ang buhok ko na nagulo noong hinubad ko ang damit ko.

“Kumain kana?”

“Hindi pa ako natatapos kumain.” tumango siya at hinila ako papasok sa karenderya.

“Pabili po ng isa at kalahating kanin, yung tinolang manok rin po, ‘saka sunny side up egg, ‘saka isa rin pong C2.”

“Para sa akin ba ‘yan?” tanong ko ‘kay Clark. “Oo.”

Nilingon ko ang mga kaibigan ko na ngayon ay natigil sa pagkain, actually kanina pa. Lalapitan nga sana nila ako kaso gusto ko ng magbihis. “May pagkain pa ako, Clark.”

“Kainin mo rin ‘yan. Kasalanan naman kasi ng barkada kong bata magisip.” parinig niya sa barkada niya na ngayon ay nakanguso at nag peace sign pa. Tinanggap ko nalang at pagkain at nagpasalamat bago kumain ulit kasama ang mga kaibigan ko.

Nang matapos kami kumain ay tumungo kami sa paborito naming tambayan, ang forest.

“Cole, ‘yung lalaki kanina. May gusto siya sa‘yo.” si Clark? May gusto parin sa akin? Hindi ko alam. Pero sana naman wala na kasi ayoko siyang masaktan.

“Hindi ko alam. Pero sana wala.” sabi ko at dinamdam ang hangin.

“‘Yung babae na tumakot siya kaninang umaga. Sabihin mo lang kung tatakutin ka niya ulit at kami na ang makakaharap niya. Wala siyang karapatan na gawin ‘yun sa‘yo, Cole. Hindi rason ang pagiging close nila para ipilit niya ang sarili niya ‘kay Nicholai.” sabi ni Blessy.

“‘Wag mong alalahanin ‘yon.” Blessy sigh. “Whatever threat she’ll say, sabihin mo sa akin. I always got your back.” i smile and nod.

——

A/N: 4 CHAPTERS IN 1 DAY? I MUST BE CRAZY!