TEARDROPS OF TOMORROW

Chapter Twenty Two

Dedicated sa kaibigan kong sinali ko dito sa story. Love you, Kris!♡

———

Kasalukuyan akong nasa duyan sa likod ng bahay, nakatingin sa may kalsada. Mahangin dito kaya masarap tumambay. Nakikinig lang ako ng music sa aming bluetooth speaker. Inaantok ako habang naka duyan kaya napagdesisyunan kong matulog.

“Ate.” umungol lang ako ng yugyugin ako ni Iska. “Ate!” kinunot ko ang noo ko pero hindi parin ako gumalaw. “Ate, gising!”

“Bakit ba, Iska? Inaantok ‘yung tao eh!” naiinis kong usal. “Ayaw niya ata gumising, Iska.” napamulat ako agad. “Nicholai? What are you doing here?” ngumiti siya sa akin.

“Akala ko ba inaantok ka?” i rolled my eyes. “Talagang inaantok ako pero bakit ka nandito?” tanong ko.

“Ayaw mo yata ako dito, sige uuwi na—” hinila ko siya dahilan para muntik na niya akong madaganan pero i don't care. Gusto ko siyang nandito.

“Aren’t you scared if someone sees us?” slight pero bahala na.

“Ew Ate, ang obvious mo.” inirapan ako ni Iska at umalis. Tinawanan naman ako ni Nicholai pero okay lang. Umupo si Nicholai sa tabi ko.

“Pumunta ako dito kasi may ginawa akong puto, sakto naman may dumaan na nagtitinda ng dinuguan kaya bumili ako at dinala dito. Paborito mo ‘yun, di ba?” tumango ako at ngumiti habang tinititigan siya. Lumingon ako sa paligid at hinalikan ang kanyang pisngi. Nakita ko naman ang pagpula ng tenga niya. I hug him tightly. My adorable, baby.

“Thank you for everything. I love you so much.” he hug me back. “I love you more and no need to say thank you.” i hug him and close my eyes. I love this.

Pumasok ako ng klase at nakita ko lahat ng mga kaibigan kong naka upo at naguusap. Ng makita nila ako ay agad nila akong sinenyasan na umupo. Ang seryoso ng mukha nila.

“Anong meron?” tanong ko.

“May kakilala akong nagpakamatay dahil sa lalaki.” kumabog ang dibdib ko sa takot. Nagpakamatay dahil sa lalaki? “P-pero bakit?” tanong ko.

“Dahil iniwan siya nito. Pinalit siya sa mismong kaibigan ng babae, she felt so betrayed, embarrassed, and humiliated. Kahit na ang dalawa ang may kasalan siya pa ang napahiya.” sabi ni Chie.

“Pero, i really don't get it. Why would she end herself for a stupid people?” tanong ni Sheila.

“Maybe because she was really hurt and betrayed people she thought she can trust.” sabi naman ni Blessy.

“But if i were in her position I won't do it. That's not an answer.” sabi naman ni Ellode.

“We don't know what she's going through. Maybe it's not just that.” I said.

“Maybe. But still, suicide is not answer for everything. If you can't handle your problem, tell your loved ones, even your friends. I can listen to everything.” i nod.

My phone suddenly made a sound so i took it from my pocket. A message request. I look at the message, actually, a picture. I turn on my data to see the picture at tumigas ako. It's Nicholai with a girl and they’re hugging each other tightly.

This was earlier, today. Why? Because he is wearing the same shirt he wore earlier and this was not at school. Sa likod to ng karenderya sa labas. Who is this girl and why are they hugging each other as if they haven't seen each other for years?

How come Nicholai is hugging another girl tightly? And who’s behind this picture? Maybe I misunderstood. What if she needed it? What if she's a friend? A relative.

Yeah, maybe she is.

I turn off my phone and listen to the discussions actually i tried but i’m starting to overthink. Nag antay ako sa bench bago nag chat ‘kay Nicholai na nandito na ako.

Nicole Villanueva
I’m here at bench na. Malapit na bang matapos ang class niyo?

Siguro hindi pa tapos ang class niya. Hindi siya online eh. Nag antay ako habang nanonood ng Bangtan Bomb. “Cole! ‘Di ka pa uuwi?” nilingon ko sina Blessy, Sheila, Kris, and Ellode. “Hindi pa, inaantay ko pa si Nicholai.”

“Sige, una na kami ha? See you tomorrow.” tumango ako at nag wave ng bye bago muling tiningnan ang phone ko. Baka naman may quiz sila. Nanood ulit ako ng mga video hanggang ‘di ko namalayan ang oras. Alas sais y medya na. Bakit wala parin siya? Tiningnan ko ang cellphone ko at online siya pero hindi siya nag-r-reply. Bigla ulit siyang nag offline.

Hindi niya nabasa ang chat ko? Tumayo ako. Pupuntahan ko siya sa classroom niya. Naglakad na ako papunta sa room niya pero sarado. What the fuck? So nag antay ako sa wala? Wow, this is a first. Di ko mapigilan makaramdam ng inis.

Nicole Villanueva
You should've told me earlier na wala kana sa school, sana di na ako nag antay.

Umalis ako sa school at umuwi sa bahay. Hindi ako lumabas dahil baka makita ko pa siya, naiinis ako at ayoko siyang kausapin. Okay lang naman kahit huli na niyang sinabi dahil hindi siya online pero nung nag online siya, ni seen di ginawa. Wala akong ganang kumain. Pagkatapos namang kumain ay naghugas ako ng pinagkainan at natulog ng maaga, i just charge my phone but i didn't open my data nor the wifi.

Maaga akong gumising at agad na gumayak. Hindi ako lumingon sa bahay nina Nicholai nang naglakad ako patungo sa highway. Pumara ako agad ng tricycle at sumakay pero dinig na dinig ko ang busina ng tricycle nila Nicholai. Bahala siya, alam ko namang immature ako basta sa ganitong bagay pero pinipilit ko naman ang sarili ko kahit papano na intindihin dahil alam ko minsan sobrang oa ko na.

I decided to open my phone at puro missed calls ang bumungad sa akin. Number niya, pero walang messages. Sabi ko kasi sa kanya sa fb niya lang ako i message kahit anong mangyari dahil baka maopen ni mama at makita ang texts niya.

Pag open ko ng messenger ay bumungad kaagad sa akin ang sandamakmak na chats niya.

Nicholai Herrera
I'm sorry, baby. I just saw my phone. Di ko to mahanap kanina pa. May pinuntahan kami ng kaklase ko kasama si Sir.

Nicholai Herrera
Nic, baby. Umuwi kana. Pumunta ako sa school pagkatapos namin don sa pinuntahan namin pero wala ka and it's okay. Kasalanan ko. I’m really sorry, baby.

Nicholai Herrera
Baby, are you mad at me?

Nicholai Herrera
I'm outside your house right now baby.

He sent it at exactly 10 pm.

Nicholai Herrera
You're probably asleep now. I'm really sorry, baby. Babawi ako, I promise.

A chat popped on the screen.

Nicholai Herrera
I'm sorry, baby. Please don't get mad at me. I'll go to your classroom later at breaktime. Please, let's talk.

I sigh. Ba't ba ang babaw ko? May pinuntahan lang naman sila at hindi niya agad mahanap ang phone niya.

Nicole Villanueva
I’m sorry for being immature. Yeah, let's talk at breaktime later.

_____

A/N: we are almost there.🙂