TEARDROPS OF TOMORROW

Chapter Twenty Seven

SUN. Sun always makes my day before. Before i left my hometown, before I left my family, before I decided to let go for good. All of that for one reason, he fucking cheated on me.

Fuck everything that he said! Hanggang ngayon ay ‘di parin ako nakaka move on.

He's nothing but a liar and a cheater. I hate myself dahil hanggang ngayon ay hindi parin ako maka move on sa kanya. Siguro gusto ko siyang saktan at tanungin kung bakit nagawa niya akong lukuhin sa panahong kinailangan ko siya ng sobra.

I should be staying in my condo right now. Eating noodles mixing it with raw eggs and watching series from netflix. Not driving the car i rented for the next weeks I'll be staying here in my hometown. I didn't wanna come back here. I swear to myself that i won't. But then... i have to.

I heard he's here. The famous engineer of the country, Mr. Perfectly fine. Bwesit! Until now, I can still remember the last time i seen his face. He was all over the fucking internet. He was seen dating Catsiyah. One of the highest paid model of all time. Akala ko ba naging sila ni Tyrone? Siguro babaero talaga siya at sinungaling.

He was wearing a white polo and his hair was abit messy. He looked like he just finished doing something stressful before going to that date. Deserve niya! Argh! Bakit ba iniisip ko parin siya?

Napatalon ako bahagya ng biglang tumigil sa sasakyan ko. Shit! May nabunggo ako!

"Putang-argh!" agad kong hinampas ang ulo ko sa manibela. Takte! Ba't di ako tumitingin sa dinadaanan ko? Lintik na Nicholai kasi ‘yan!

"Fuck!" I heard the driver of the other car said. Sobrang lutong nong mura takte! Natatakot ako!

"Get out of the car miss." he said. I bit my lip. Iniangat ko ang ulo ko bahagya pero 'di tiningnan ang driver kasi natatakot akong makita ang mukha niya. He's probably looking at me with a deadly glare.

Lumabas ako ng kotse. "Are you gonna keep looking at the road huh? You know what you did to my car? I have to get to my important meeting but then you ruined my car so now I'm late. Look at me." I nervously raise my head and immediately regretted when I did.

Fucking hell!

"Nic..." he said almost a whisper. I smile bitterly. "Nic... Nobody calls me like that anymore. I don't allow no one. Anyway, I will pay for the damaged i caused. I'm sorry for wasting your time. I will pay for the damages. How much do you think it is? A hundred thousand? A half million?" i took my phone.

"Nic..." I sigh harshly. "I will pay you using a cheque-"

"No." he said. "No, I will pay. I'm sorry if I ruined your car and if i am the reason for you being late on your meeting. I will will pay for the damages. How much do i owe you?" i look at him straight in the eye and all he did was stare at me, as if he misses me. Fuck! I hate this. He's a fucking liar, Nicole.

"Actually, you know what-" I open the door of my car and i took my bag from the passenger's seat. I search for my cheque and i wrote a million.

My heart was beating rapidly and i hate it. My hands started to shake as i sign the cheque. He suddenly held my shaky hand and i harshly push his hand away from mine.

"You are not allowed to touch me. Here's the cheque, if it's not enough." i hand him a card and the cheque and he was just standing there like a statue. "Call me, I'll pay more if i have to."

"Nic..." I enter the car and drove immediately, away from him. Away from the guy i once loved the most. If he didn't cheat on me, kami pa kaya hanggang ngayon? My eyes blurs kaya hininto ko ang sasakyan.

I hate that all this time, hindi parin siya mawala sa isip ko. Umiyak ako sa gilid ng daan. Inayos ko ang sarili ko makalipas ang ilang minuto at pinaandar ulit ang sasakyan. Dumaan ako sa Libo, kina Lola. Nang i park ko ang sasakyan ay pinagtinginan ako ng mga tao, siguro dahil nasira ang harap ng sasakyan. Bumaba ako at naglakad papasok patungo sa bahay nina Lola. Sa labas ay pansin kong nagbago ang bahay nina Lola, may second floor at concrete na lahat. Nakita kong nakaupo sina Lola sa labas at may mga kausap, siguro nag ch-chismis.

“Hello po.” bati ko ng lumingon sila ay agad silang tumakbo sa gawi ko maski si Lola. “Apo, umuwi ka!” tumango ako at niyakap sila lahat. “Namiss ko po kayo.” nagsi-iyakan kami maski ang mga pinsan ko.

Hindi din naman ako nagtagal sa bahay ng Lola ko. Nagpaalam ako at uuwi na ako sa bahay namin. While I was driving I noticed of familiar car. Don't tell me uuwi din siya sa kanila?

Seryoso ba talaga 'to? Akala ko ba may meeting siya bakit siya uuwi? Sabi ni mama sa may bakante daw ako dumaan pero nagulat ako ng makitang may guard house dito. At napansin ko ring may pader sa paligid. Private?

“Ano pong pangalan nila?” tanong ng guard.

“Nicole po.” tumingin sa akin ang guard. “Welcome po ma'am.” weird man pero tumango ako. Dinig ko ang tunog ng sasakyan ni Nicholai sa likod ng sasakyan ko. Tsk.

Mabilis kong ipinark ang sasakyan ko ng makarating sa bahay. Di na ako nag-abalang tumingin sa kahit kanino or kahit saan at dumiretso lang ako papasok sa bahay namin.

“‘Nak!” napangiti ako at napaluha ng makita sina Mama at Iska. Wala si Papa dahil nasa Bacolod ito pinuntahan ang kaibigan niya.

“Na-miss kita, Ate.” ngumiti naman ako. “Na-miss din kita.” nag kamustahan muna kami nina mama bago ko napagdesisyonan na matulog muna dahil napagod ako sa byahe. Umakyat ako sa ikalawang palapag. Oo, meron ng second floor ang bahay namin. Maraming nagbago, naging modern ang style ng bahay, hindi na ito kahoy at kompleto lahat sa gamit. Masaya ako dahil kahit papano nagbunga ang negosyo ko. Sa totoo lang sana ay pulis na ako ngayon pero ‘di ako nagpatuloy dahil mas inuna kong mag negosyo. At mabuti nalang at lumago ito.

Meron akong mga restaurants. Boracay, Cebu, Palawan, Quezon, Manila, and even Bacolod. Si mama naman ay gusto ng Grocery store kaya meron siyang store dito sa Escalante. Medyo malaki at maayos ang kita, kaya ‘di masyadong nanghihingi si mama pero kahit naman ganun ay binibigyan ko siya. Si Iska naman ay pinursue ang gusto niya at ‘yun ay maging artista. Meron na siyang proyekto at marami rin siyang followers online at masaya ako dahil masaya siya.

Sa totoo lang umuwi ako rito para sa kasal ng ate at kuya ‘saka sa bibilhin kong lupa sa tabi ng dagat para makapagpatayo ng beach resort. Kung hindi dahil sa negosyo at kina mama ay never akong babalik rito. Lalo na ngayong nandito din siya.

Kasalukuyan akong nasa rooftop at nagpapahangin ng makita kong sunod sunod na pumasok ang mga kotse. Nakita kong sunod sunod pumasok ang mga mamahaling sasakyan. Pamilyar ang mga ito, kila Rusty and Bryan ba ‘yan? Nakompirma ko ito ng lumabas ang mga ito sa kani kanilang sasakyan.

Tama, ang mga dating tambay ang ngayon ay maraming ng pera. Sikat sila, worldwide. Pero ewan ko kung bakit dito sila nag settle sa kalye trese. Ito tawag sa lugar namin.

Tumingin ako sa lugar kung saan naroon ang sasakyan ni Nicholai at ganun nalang ang gulat ko ng makitang nakatingin ito sa akin.

Ilang segundo ang pinalipas ko bago tumalikod at pumasok sa kwarto ko. Bakit kumakabog parin ang dibdib ko?

I couldn't help but to mess my hair. I need to fucking move on from him.