Anıl Bektaş - Sevmedin mi?
2 Hafta Sonra
Sınavlar bitmişti. Sonunda.2 Haftadır kafamı ders kitaplarından kaldırmamıştım. Kitap okumaya bile vakit bulamamıştım bu benim için daha önemliydi. Yağız 'la bu aralar pek görüşmüyorduk. Aramızda garip bir şey vardı.
Artık beni sevmediğini hissediyordum. Ama o beni çok seviyor...
"İklim sen iyi misin? Dalgın gibi duruyorsun." Başımı kaldırarak Gökmen 'in yüzüne baktım. Mira 'da kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
"Bu aralar Yağız 'la aramız pek iyi değil." Dedim gözlerimi kaçırarak.
"Kavga mı ettiniz?" Diye sordu Mira. Kafamı hayır anlamında salladım. "Ee o zaman sorun ne?"
Gökmen 'e bakarak omuzlarımı silktim. "Sanırım benden soğudu." Derken gözlerimin dolmasına engel olamadım. " O da beni istemeyecek diye çok korkuyorum. Annem gibi yüzüme bakmak istemeyecek diye çok korkuyorum." Yanaklarımdan aşağı doğru yaşlar akmaya başladı.
"İklim Yağız seni çok seviyor asla öyle şeyler yapmaz sana." Dedi Mira destek olmak amacıyla elini koluma koymuştu. Gözlerimi masalarda oturan insanlara çevirdim. Herkes kendi haliyle takılıyordu. Okul çıkışıydı. Biraz kafa dağıtmak için okulda kalmaya karar verdik. Hafta sonuna giriyorduk sınavlarda bitmişti. Anlayacağınız evde boş boş oturacaktık. Gökmen ehliyetini almıştı. Seni ben bırakırım deyince itiraz etmedim evde tek başıma sıkılıyordum zaten.
"Geliyor seninki." Diyerek gözleriyle kantine giren Yağız 'ı gösterdi Mira. O neden gitmemişti? Yanımıza geldiğinde oturmamıştı.
"İklim biraz konuşalım mı?" Deyince kafamı sallayarak ayağa kalktım.
Bahçeye çıkarak kapının kenarında ki duvara yaslandık. Daha doğrusu o yaslanmıştı. Ben kollarımı göğsümde birleştirerek yükümü tek ayağımın üstüne verdim.
Derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. "İklim ben aslında seninle isteyerek sevgili olmadım. Bizimkilerle bir iddiaya girdik. Seninle sevgili olursam kendime aşık edersem, ben yeter diyene kadar istediklerimi yapacaklardı. Ben seni sevmedim."
Kafamdan aşağıya kaynar su dökülse canım bu kadar acımazdı. Söyledikleri karşısında donmuştum. Nefes bile alamıyordum.
Zar zor yutkunarak konuşmaya başladım.
" Neden? Neden yaptın? Beni mal yerine mi koydun?." Güldüm." Tâbi mal yerine koydun. Almışsınız beni ortanıza oynuyorsunuz. Çok eğlendiniz mi bari? Devam et biraz daha eğlenin. Ben ne kadar malmışım ya. Demi?" Dedim. Cevap vermeyince omuzlarından ittim.
"Cevap ver. Malsın de enayisin de . Kullandım seni de hadi cevap ver." O kadar itmiştim ki kapının önüne kadar gelmiştik. Bileklerimden tutarak durdu. Ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşlarımı umursamadan bağırmaya başladım. "Neden yaptın? Neden neden... Hı neden?" Dedim hıçkırırken.
"Yeter bağırmayı kes İklim!" Kükremesiyle geriye doğru adım attım. "Sen bağır o zaman hadi sen bağır." Sonlara doğru sesim tekrar yükselmişti.
"Hani kalbimde bir tane çocuk vardı ya. Senin kalbini kıramadığın. O çocuk geberdi bir daha doğmamak üzere geberdi." Dedim.
"İklim bak ben özür dilerim. Bu kadar etkileneceğini anlamadım."
"Bildiğim halde aklımda bir plan falan yok dedin. Kandırdın. Etkilendim Allah kahretsin ki etkilendim. Sana nasıl aşık olduğumu bilmiyordum ama olmuştum işte." Dedim. " Bana yaşattığını yaşamadan ölme Yağız tek isteğim bu bana yaşattığını yaşamadan ölme." Dediğimde güldü.
"Çok mu komik benimle oynarken de bu kadar güldün mü?" Cevap vermedi. Derin nefesler almaya çalıştım ama işe yaramıyordu.
"Hiç mi sevmedin Yağız?" Diye sordum. Bağırmaktan sesim kısılmıştı artık.
"Hiç sevmedim İklim." Dedi ezberlemiş gibi. Kafamı sallayarak. Okulun çıkışına doğru koşmaya başladım.
Mira
Daha fazla dayanamayarak ayağa kalktım.
"Nereye?" Kafasını telefondan kaldırarak bana bakan Gökmen 'e baktım. " İklimlere bakıcam hala gelmedi. Bu zamana kadar ne konuşmuş olabilirler?" Kafasını sallayarak ayağa kalktı.
"Haklısın gidip bakalım."
Okulun kapısından çıkınca Yağız donmuş bir şekilde dikiliyordu. Yanına koştum, iklim yoktu.
"Yağız iklim nerede?"
"Gitti." Dedi omuzlarını silkerek.
"Nereye gitti?" Diye sordu Gökmen.
"Kavga ettik sonra da koşup gitti." Dediğinde. Kaşlarımı çattım.
"Kavga ettiniz ve sen onu kafasındaki düşüncelerle bırakıp gitmesine izin verdin öyle mi?" Dediğimde kafasını olumlu anlamda salladı.
"Allah kahretsin. Koş Gökmen koş. Bulmamız lazım iklimi ." Kolundan tutarak koşmaya başladım.
"Dur bi kızım ne oldu?" Diye sordu Gökmen.
"İklim aklında ki düşüncelerle herşeyi yapabilir." Dedim durarak daha iki adım atmıştık.
"N-ne?" Diye soran Yağız 'a bakmadan Gökmen 'i tekrar kolundan tutarak okulun arkasındaki açık otoparka doğru sürüklemeye başladım.
