Boramess - Bizden Olsun İsterdim
Dersin başlamasına bir buçuk saat vardı ve ben kötü rüyam yüzünden erken kalkmıştım. Ayağa kalkarak banyoya girdim.
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra yatağıma geri oturarak komodinin üzerindeki kitabımı alarak okumaya başladım.
Yarım saat sonra telefonum çalmaya başlayınca kitabı kapatarak telefonu açtım.
"Efendim Yağız."
"Günaydın sevgilim. Okulda mısın?" Diye sordu.
"Yok daha çıkmadım. Sen neredesin?"
"Okuldayım. İstersen gelip alayım." Dedi.
"Gerek yok. " Dedim.
"Sen bilirsin sevgilim. Görüşürüz o zaman." Dediğinde telefonumu kulağımdan çekerken yanından birinin kıkırdaması geldi. Bu kıkırdamanın sahibi kızdı.
Hızla kalkarak üzerime formamı geçirdim.
Çantama okuma kitabımıda koyduktan sonra merdivenlerden inerek kapıdan çıktım.
Bahçeden de çıktığım sırada Gökmen gelmişti. Bu çocuk ne zamana kadar beni okula götürecekti? Araba durduğunda benden tarafta ki camı açarak taktığı güneş gözlüğünü burnunun ucuna doğru indirdi.
"Atla Güzellik." Dedi.
"Her sabah beni almana gerek yok ben servisle gidip gelirim." Derken kapıyı açıp koltuğa yerleştim.
"Yavrumuzu da alıyoruz yani ne olacak."
"Havada Güneş yok sen niye gözlük takıyorsun?" Diye sordum kaşlarımı çatarak. Havada güneşe dair hiç birşey yoktu. Gri bulutlar ve buz gibi bir hava.
"Güzelim yakışıklılığımdan ışık saçıyorum o yüzden bunu sana getirdim. Gözlerinin yanmasın diye." Sırıtarak gözlüğü çıkartıp bana uzattı.
"Gerek yok. Ben böyle iyiyim." Dedim.
Yol boyunca araba çok sessizdi. Okula yaklaşınca aklıma gelen şeyle sessizliği bozdum.
"Bugün yüzme yarışması var." Dediğimde kaşlarını çattı.
"Ne oldu? Sen bilmiyor muydun ?"
"Bilmiyordum senden öğrendim. Neden bu kadar erken acaba?" Dedi. Çok garipti.
"Hiç izlemedim ama ne zaman yapılacağını duymuştum. Yaza doğru yapıyorlardı. " Dediğimde kafasını salladı.
Okulun kapısından girince gözlerim Yağız 'ı aradı ama yoktu. Sabah telefonda duyduğum kızın sesini unutamamıştım. Acaba ben mi öyle duymuştum. Ya da kafamda kuruyor muydum?
Sınıfa çıkarak çantamı sırama bıraktım. Sıraya oturacağım sırada ismimin seslenmesiyle durdum. Yağız.
"İklim ne ara sınıfa çıktın?" Diye sordu yanıma yaklaşarak.
"Şimdi çıktım." Soğuk tavrımı anlamış olmalıydı.
"İyi misin? Hasta mısın yoksa?" Derken elini alnıma koydu. Bir adım geri çıktım.
"Yok hasta falan değilim. Sabah erken uyandım o yüzden olabilir." Diyerek yalan uydurdum. Kötü mü yapmıştım?
Her insan yalan uydurmaz, bazı insanlar direkmen yalan olur.
Kafasını salladığı sırada zil çaldı. " Dördüncü Tenefüste yüzme salonuna inip kendimize yer ayıralım." Yalandan gülümseyerek başımı salladım. Arkasını dönerek kapıdan çıktı. Sırama oturdum.
Çok mu kötü davranmıştım ona? Yalan söylemiştim. Ama o da bana söylemişti. Artık yalan söylemez ki o beni seviyor. Diye geçirdim içimden. İnşallah doğru geçirmişimdir.
