Yüzyüzeyken konuşuruz - Ölsem yeridir
Cem Adrian - Herkes gider mi? + Ben seni çok sevdim
Hava çok sıcaktı ama ben donmuştum buz kesmiştim. Karşımda gördüklerimle. Boğazıma koca bir yumru oluştu. Az önce yukarıya doğru kıvrılan dudaklarım şimdi aşağı doğru kıvrılmıştı. Ben istememiştim kıvrılmasını. Dudaklarımda hayatım gibiydi. Ben istemeden kötüye gidiyordu. Bu hayat benim olmamalıydı. Hiç birşey de böyle olmamalıydı. Hiç sevmemeliydim. Hiç aşık olmamalıydım. Artık çok iyi anlıyordum hiçliği. Hiçlik benim hayatımın yaşam noktasıydı. Peki benim kalbimin yaşam noktası kim di?
Yutkundum ve konuşmaya başladım. "Siz..." Diye bilmiştim sadece.
"Bizi içeri almayacak mısın kızım?" Dedi babam gözlerimi yağızdan ayırmadan kenara çekildim geçmeleri için.
Annemle babam içeri girince. Kapıyı kapatarak yağız 'a döndüm.
"Yine ne oluyor?" Diye sordum.
"İçeri geçelim." Dedi ve arkasını dönerek salona geçti.
Tarçın 'ı yere indirdim. Tarçın mutfağa girerken bende salona girdim.
Az önce oturduğum tekli koltuğa tekrar oturdum.
"Ne oluyor? Niye bugün geleceğinizi söylemesiniz bana?" Diye sordum ve devam ettim. "Yağız 'ın ne işi var?"
"İklim." Dedi annem. Çok özlemiştim. Bir insan evladını özlemez miydi?
Ben olsam özlerdim. Ama o özlememiş. Sanırım..
"Annem." Dedim dolan gözlerimle.
"Kızım, annen ve yağız 'ın sana anlatacakları var." Kaşlarımı çattım. Yine ne boklar dönüyor?
"Yağız?" Derken yağız 'a baktım. Karşımda eski yağız yoktu gözleri Aşkla, şefkatle bakan yağız gitmişti.
"Cemre teyze başla sen." Dedi yağız. Gözlerimi anneme çevirdim.
"Kızım..." Dedi. Bakışlarımı kucağımdaki ellerime çevirdim. Bana kızım demesini ne kadar da çok özlemiştim.
"Ben özür dilerim başlarda seni suçladım ama sonra düşündüm dedim ki onun bir suçu yok Cemre dedim. Bir tane kızımı kaybettim diğerini de kaybetmek mallık olurdu. Çok pişman oldum. Yağız arkadaşımın oğlu." Bakışlarımı hızla yağız 'a çevirdim. Neden söylememişti.
"Yağız bunca zaman senin yanında seni korumak için vardı sevgilin olduğu için değil."
Beynimden vursanız acıtmazdı ama bu acıtmıştı. Baya bi acımıştı.
Hayal kırıklığıyla baktım yağız 'a.
"Şaka mı yapıyorsunuz?" Diye sordum gözlerim yağızla annem arasında mekik okurken babama döndüm.
"Baba annem ne diyor? Şaka yapıyorlar demi?"
"İklim annen şaka falan yapmıyor ben bunca zaman senin korumandım. Sen beni sevgilin olarak biliyordun ama ben senin korumandım" duygu kırıntısı olmayan gözleri buldu gözlerim.
Kafamı iki yana salladım.
"Yapmayın." Sesimi ben bile zor duymuştum. "Canım yanıyor yakmayın." Diye bağırarak ayağa kalktım.
"Ya sen annemsin benim annem hiç düşünmedin mi bu kız üzülür diye." Bağırdım annemin suratına doğru.
"Peki sen? Lan ben seni köpek gibi sevdim. Gözlerim senden başkasına bakmadı. Ya ya..." Hıçkırdım.
"Ya Allah ikinizide bildiği gibi yapsın.." Ellerimle kafama vurarak, "Allah kahretmesin sizi ya Allah sizi kahretmesin!!"
"İklim."
