Çağan Şengül- Canım Yanıyor
Sabah erkenden kalkmıştım ama bugün okula gitmeyecektim. Gitsemde hiç birşey anlamadan geri eve gelecektim. Kafam çok karışmıştı. Annemin beni suçlayacağını biliyordum. Ama.. ne bileyim işte..
Yataktan kalkarak odamdaki banyoya yürüdüm. Soğuk duşun altına girdim kendime gelebilmek için. Duştan çıkınca havluma sarılarak odama geçtim.
Dolaptan gri eşofman takımı alarak üzerine geçirdim. Saçlarımı kurutmadım çünkü kurutmayı sevmiyordum ıslakken daha çok seviyordum. Mutfağa inerek buzdolabını açtım ama canım birşeyler yemek istemiyordu. Dolabı kapattım ve oflayarak arka bahçeye geçtim. Salıncağa oturarak yavaşça sallanmaya başladım. Bu bahçenin her yerinde anılarımız vardı. Anıları saklamak çok güzeldi bazen unutucam diye ödüm kopuyordu.
Hava rüzgarlıydı her sallandığımda nemli saçlarım uçuşuyordu. Kafamı gökyüzüne kaldırarak gözlerimi kapattım.
Aradan çok geçmeden cebimde titreyen telefon yüzünden gözlerimi açarak cebimden telefonumu çıkardım. Ekrana baktım. Mira..
"Efendim Mira." Dedim soğuk bir sesle.
"Kızım sen neredesin? Birinci ders bitti sen yoksun." Dedi. Sanırım kulağım kanıyordu.
"Canım sıkkın gelmeyeceğim." Dedim ve telefonu kapattım.
Şuan kimseyle konuşmak istemiyordum.
Salıncaktan kalkarak salona geçtim ve kendimi koltuğa attım. Ders çalışasım var ama yok gibiydi. Bu sene son senemdi sınav senem. Ve benim sınav senesinde yaşadıklarımı yazsam tutardı..
Zilin çalmasıyla oflayarak ayağa kalktım. Kim gelebilirdi?Fatoş teyze ikinci annem sayılırdı kendisi . Zaten ondan başka kimse gelmezdi. Zil ısrarla çalmaya devam edince "Geldim geldim!" Diye bağırdım. -çemkirdim-
Kapıyı açarak konuşmaya başladım gelenin kim olduğuna bakmadım. Emindim Fatoş teyze olduğuna.
"Fatoş teyze zili yerinden söktün yemin ederim ya." Dedim sitemli bir şekilde. Kafamı kaldırarak gelen kişiye baktım -bakmaz olaydım- YAĞIZ MI?
"Senin burada ne işin var? Okul yetmedi bi de ev mi kaldı?"
"Okula gelmedin." Dedi
"Olamaz mı? Canım istemedi gelmedim." Dedim tersleyici bir şekilde. "Tâbi ya sizin zorbalık yapacağız kimse yoktu bulurduk ama maalesef arkadaşım yok sayenizde." Mira var ama onu rüyalarında bile göremezlerdi. Arkadaşımı satacak kadar düşmedim yani..
İçeriye adım attığında ağzım açık bir şekilde yüzüne bakıyordum. Kendi eviymiş gibi girdi resmen evime. Bir dakika evimi nasıl bulmuştu.
"Ağzını kapat sinek giricek." Dedi sakin bir tavırla.
"Sen ne yaptığını sanıyorsun?"
Kapıyı kapatarak yürümeye başladım benden önce salona geçmiş oturuyordu.
"Sabır ya" dedim kollarımı belime koyarak.
"Amin" dediğinde sinirden güldüm.
"Yağız ne söyleyeceksen söyle sonrada git." Dedim. "Evimi nasıl buldun sen?"
"Okula neden gelmedin?" Dedi ayaklarını orta sehpanın üzerine koymuştu. Sorumu duymazlıktan gelmişti.
"Rahatsızım oldu mu?"
"Ne rahatsızlığı?"
"Ya sabır ya sabır. Kafayı yiyeceğim şimdi." Lisenin hemen bitmesini istiyordum çünkü bu yüzleri görmeye daha fazla dayanamıyorum.
Karşısına geçip koltuklardan birine oturdum.
