Tuğkan - Ele Layık
"Hazır mısın kızım?" Diye soran babama kafamı salladım. Hava neredeyse kararmaya başlamıştı. Ve biz hastaneden yeni çıkıyorduk.
Olsun çıkıyorum ya şu yerden isterse sabahın körü olsun.
Annem koluma gireceği sırada kolumu geriye doğru çektim. Onu arkada bırakarak kapıya doğru ilerledim.
Biliyorum. Annelere böyle yapılmaz ama benim annem bana neler yapmıştı. Keşke arkamdan iş çevirmeseydi.
Mira'yla Gökmen çoktan gitmişti. Mira 'nın işleri varmış. Gökmen 'i de babası çağırmıştı. O yüzden gitmişlerdi ama sonra tekrar yanıma uğrayacaklarını söylemişlerdi.
Kapıyı açınca Yağızla göz göze geldik.
Duvara yaslanmış gözlerini de kapıya -bana- dikmiş bakıyordu. Göz temasını keserek önden önden merdivenlere yürümeye başladım.
İçimden gitmedi diye seviniyordum ama beni o kadar ağlattı biraz sürünsün. Ne olacak yani? Dimi?!
Göz ucuyla arkama baktığımda annem, babam ve yağız. Üç silahşörler gibilerdi. Aramızda dört adımlık mesafe vardı.
"İklim kızım biraz yavaş git?!"
Arkamı döneceğim sırada basamaktan kaydım.
Yeri boylayacağımı düşünürken ben daha ne olduğunu anlamadan yağız belimden tutmuştu.
"Şu hastaneden çıkalım eve sağsalim git ondan sonra istediğin kadar trip at. Tamam mı güzelim?"
Yağız 'ı iterek, "Tamam değil." Dedim.
&
Merdivenleri inmekten ayaklarımı hissetmiyordum. Hastanede asansör vardı ama bir tane! BİR TANE?!
Kocaman hastaneye bir tane asansör mü yapılır kardeşim?!
Açılan kapıdan çıkınca içime derin bir nefes çektim. Hastane kokusu burnumu tıkamıştı resmen.
"Ohh be." Dedim. "Dünya varmış."
"Var var hadi yürü bakalım." Dedi babam belimden tutarak arabaya doğru götürürken.
Yağız 'da kendi arabasına doğru ilerledi. Bize gelmeyi düşünmüyordu demi?
Yağız on dokuz yaşındaydı ilkokula erken başladığı için benden büyüktü. O yüzden ehliyeti de vardı.
Arka kapıyı açıp öne binen anneme bakmadan bindim. Babamda sürücü koltuğuna geçerek arabayı çalıştırdı.
Yolu izlerken uyuya kalmıştım.
&
"İklim kızım hadi uyan evimize geldik." Diyen babama onaylayan mırıltılar çıkardım.
"Ben alırım murat amca sen geç." Tanıdık sesi çıkarmaya çalıştım ama uykum buna engel oluyordu.
Bir anda havalanınca kollarımı alan kişinin boynuna dolayarak kendimi tekrar boşluğa bıraktım.
&
Uyandığımda hava daha yeni aydınlanıyordu. Oha lan! Ben kaç saat uyumuşum.
Ama bi'dakika şuan daha önemli birşey var. Ben kimin kollarındayım?
Kafamı kaldırdım ve ben şok.
A101 'i tercih ederim.
Bir dakika şuan daha önemli bir konumuz var!!
Yağız 'ın kollarında ne yapıyorum? Hayır başka yatacak yer mi yoktu?
"Hayvan herif kalk." Diyerek kollarından sarsmaya başladım ama dağ ayısı bana mısın bile demiyordu.
