iyi okumalar!
-
/Flashback/
Vurulma kesildi ve vuran kisi bana yaklasti. "Lütfen. Yapma, lütfen." diyebildim son cabalarimla. Ardindan "Geldim kücük askim. Geldim." dedi o beden.
Gözlerimi acamiyordum. Nefes alamiyordum. Ama hissediyordum. Kokusunu koklayabiliyordum. Geldi. Kaan geldi. "Kaan.." diyebildim sadece. Ve daha fazla dayanamayark kendimi karanliga teslim ettim.
/Flashback son/
"Defne. Hadi kücügüm gözlerini ac." Ses cok uzaktan geliyordu. Gözlerimde öyle bir agirlik var ki acamiyorum. Ya da acmaktan korkuyorum. Acinca belkide görmek istemedegim kisilerle ve manzaralarla karsilasacagim? Kendi karanligim ilk defa güvenli geliyordu bana. Yorulmustum. Bu kadar heycan ve imkansizliklar yormustu bünyemi. Bir zamanlar istedigim herseyden vazgectigimi fark ettim. Ne erkek ne de ask. Ben evimi istiyordum. Evimde ki yalnizligimi. Hayallerimi. Evet galiba en cok hayal kurmayi özlemistim. Bir gün gerceklesmeyi bekleyen hayaller ise suan denizde boguluyorlar.
"Kücük askim ne olur ac o güzel gözlerini. Uyurken cok izledim seni birazda o güzel gözlerinde kayip olayim." Ses tanidik geliyordu. Ah kimi kandiriyorum ne olursa olsun taniyacagim bir ses bu. Beni hayata baglayan ses. Kaan'imin sesi.
Gözlerimi her ne kadar acmaya zorlasamda olmuyordu. Yapamiyordum. Yanimda oturan Kaan'in sinirle ayagi kalktigini hissettim. "Neden acmiyor gözlerini! Neden konusmuyor! Neen hareket etmiyor benim melegim! 1 hafta oldu koskoca bir hafta hala sabirli olun diyorlar! Hepsi benim sucum! O asagilik herifi o gün öldürmem gerekti. Onu ilk defne nin yaninda gördügüm an öldürmem lazimdi!" Kime bagirdigini bilmiyordum fakat karsida ki ne kadar sabirli cikmisti. Biri bana öyle bagirsa daha dogrusu bana degil öylece bagirsa yanina kosar sakinlestirmeye calisirdim herhalde. Ve bir saniye Kaan 1 hafta mi demisti?! Aman allahim bir haftadir uyumak nedir ya?
"Kaan sakin olurmusun artik. Doktorlarinda elinden birsey gelmiyor. Suanda hersey defnenin elinde. Isterse uyanacak, ama istemezse.."
"Sakin o cümleyi bitirme! Öyle birsey olmayacak anladinmi Atakan! Olmayacak. Ben buna izin vermeyecegim." sesi sonlara dogru sessizlesmeye baslamisti. Sanki Atakan'a cevap veriri gibi degilde kendine, kalbine söyler gibiydi. "Atakan, odadan cikarmisin?" yanit duyamamistim fakat kapinin acilip tekrar kapanma sesi yetmisti.
Acaba babam ve annem de Kaan gibi hastanedelermiydi? Babam güzel babam. Uzun zamandir görmüyordum onu.
"Defne.." uzun bir konusmaya baslar gibi baslamisti. "Doktorlar büyük bir ihtimal beni duyabildigini söyledi fakat 1 haftadir konustuklarimi duysan uyanirdin. Sen bana bu aciyi bilerek tattirmazdin. Belkide benden nefret ediyorsundur bilmiyorum fakat ben seni cok seviyorum. Kendimi bildim bileli seni cok seviyorum. Benim kücüklük askim. Ilk askim. Ne kadarda güzeldin ve tabi hala öylesin. O gün agacdan yere düstügümde nasilda endiselenmistin, hemen gelip yaralarimi o minik ellerinle su ile temizlemistin. Tabi bende erkeklik yapip hic acimadigini söylemistim. Ama birsey itiraf edeyim, acimisti." acili ve düsünceli sekilde güldü.
"O gün'ü hatirlamayi pek sevmiyorum aslinda. Cünkü o günden birkac gün sonra seni terk etmek zorunda kaldim. Seni ve sevgimi birakip gitmek zorunda kaldim. Kim bilir nasil üzdüm seni. Simdi belkide sadece hayallerinde veya geride kalmistir o kücük oglan senin icin. Belkide unutmussundur. Ama bak ben seni unutmadim. Suanda yanindayim ve hatta sevgilin olarak yanindayim. Lütfen sende benim yanimda ol. Suanki acim agacdan düstügümde hissettigim acidan daha beter. Yine yanimda ol ve bana tedavi et. Benim tek ilacim sensin." Eli ile elimi tutmustu sanki destek almak istermis gibi.
Demek ki oda hatirliyordu beni. Ah benim kücük askim. Ben seni unuturmuyum hic? Deli dolu cesaretli kücük oglan i nasil unuturum. Ilk öpücügümü calan cocugu nasil unuturum? Cok klise fakat elimi tüm gücümle hareket ettirmeye calistirdim. Olduda fakat galiba sadece benim hisssedecgim bir sekilde oldu. Yada olmadi sadece öyle sandim. Hadi ama filmlerd her acikli konusmadan sonra kiz gözlerini acar. Ben neden acamiyorum? Neden benim gözlerimi acmami engelliyorsunuz? Kaan'imi özledim. Onun o tehlikeli fakat koruyucu gözlerini özledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Aşkım
Teen FictionBizim eski evin orda benimle her zaman oyun oynayan ama her zamanda sinir eden bir çocuk vardı. İşte o çocuk kaan. Bana hatta küçükken ilan-ı aşk etmişti, ben ise yüzüne bir tokatı basıp kaçmıştım. Evde ise iğrenmiştim. "Aşıkmış. Iyyyyy" Şimdi ise...