Küçük Aşkım

17/Kütüphane II

iyi okumalar!
--
/Flashback/
"Tek hava atabilecegin seyin kas olmasi ne kadarda üzücü demi SEVGILIM"

"Tek hava atabilecegim sey kas degil ki. En kücügü diyebilirim. Bu kaslara vurmaya calisip kendi canini acitan kücük askim daha hava atilmaya deger. Kas'i herkes yapar ama seni herkes elde edemez. Ve artik edemiceklerde cünkü sen benimsin." Yerim la ben bunu.

"Bir sarilmayi hakettin öküz gel buraya"

"Oha bunca romantizim icin bir sarilmami sadece? Defne ablaag yapma dudaklarim artik dudaklarin icin aglamaya basladi."

Deli sey. Gittim sarildim. En sevdigim sey. Sanki ona sarilinca kalbim bütünlesiyor. Iki kirik kalp birlesip bir kalp oluyor sanki.
/Flashback son/
Sevgilim kaan. Cok tatli falan diyordum demi? Hayir hepsi yalan! Kendisi öküzün önde gideni! Hödük! Odun! Hersey ama insan veya tatli degil! Kendisi suanda kütüphane deki koltuga yayilmis uyuyor ve bütün kitaplari bana düzeltiyor! Yok efendim kaan beye yakismazmis böyle tozlu kitaplari raflara yerletistirmek, yok ne bilim ney! Bir manikürüm bozulur demedigi kaldi!

Saatler sonra sonunda bitirmeyi basardim. Saat 22:59 .. Direkt onbir diyebilirim aslinda. Yuh ya resmen saatlerce su kitaplari yerlestirdim. Tabi bazen dayanamayip birkac kitabi okumaya baslamam, bitirmem, sikilmam, yerde yardim diye kivranmami saymazsak baya sürdü. Ve kaan bey sadece birkere uyanip "aferin evinin kadini ol" diyip geri yatti. Ben ona göstericegim evin kadini olmayi!

Yanina yaklastip. Hala misil misil uyuyordu. Yaninda bos bir alan vardi ve oraya hemen oturdum ve kaan in yanagini oksamaya basladim. Yumusadim mi saniyorsunuz? Hahah sadece devam okuyun. Elimi zarifce saclarina götürdüm ve saclariyla yavas yavas oynamaya basladim. Biraz kibirdandi ve ordan yavasca uyandigini anladim. Elimi bu sefer boynuma götürdüm ve kendimde hafif egilip boynuna zarif bir buse kondurdum. Bir hirilti duydugumda bu sefer gercekten uyandigini anladim. Sonra cenesini öptüm. Ve ardindan dudagina bir buse kondurdum. Geri cekilecekken kaan beni kendine cekip devam öptü. Artik bende yatar pozisyona gelmistim ve kaan kendimi kaptirmisti. Amaca ulasildi. Hizli bir hareketle kaan i koltuktan ittim ve yere düsüsünü izledim.
"Evet kaan bey ilk önce bana bütün kitaplari düzlettir ardindan horul horul uyu sonra birde beni öp ha? Istersen birde ayaklarina masaj yapayim!"
"Vallah melek görünümlü seytan sin sen defne! Beni getirdigin hale bak. Intikamini baska bir gün al ama beni suanda bu durumda sensin birakamazsin!" Dedi ve tekrar kalkip yanima gecti ve dudagima uzandi. Bende varmi o göz? Beter olsun!

Hemen yerimden kalktim ve dilimi gösterdim. Cocukca ama suanda tam yeri bence. Cantami ve ceketimi alip kapiya hizli adimlarla ilerledim ve cikmak icin hamle yaptim. Yaptim yani o kadar. Cikamadim. Neden? Yo hayir filmlerde gibi kaan beni kolumdan cekmedi canlar. Baska filmlerdeki gibi kapida kilitli degil di hayir. Öbür filmlerdeki gibi kaan da önümü kesmedi. Bu benim sacma filmimdeki gibi kapinin kulpu elimde kaldi. Bu ne bicim okul yarabbim! O kadar eski ki artik kapilar yikilmaya basladi.

Arkadan güclü bir kahkaha duymam ve ardindan kahkahanin bir siritmaya dönüsmesi ve benim yere yatirilmam ayni anda oldu. Ben size ne dedim. Kaan beni kullanicak bir kenara aticak ardindan 16 1/2 yasimla hamile birakip ardindan seneler sonra geri dönecek. En sonunda hepimiz ölecegiz.. Hikayeyi tekrar anlatmaya gerek yok galiba.
"Napiyosun sen kücük hanim? Benimle yanliz kalmak icin birde kapinin kulpunumu kiriyorsun? Ama askim bir otel ede gidebilirdik biliyorsun."
"Igrenc pis sapik seni kalk üstümden! Hem ben seninle neden yanliz kalmak isteyim zaten tekrar koltuga gidip horul horul uyicaksin!" Ve tam o anda yanlis bir cümle kurdugumu anladim. Kaan'in yüzünde tekrar bir siritma belirlendi.
"Askim. Sen iste ben bütün gece uyumam" ve tamam beni gömün. Öldürün beni! Yerin dibinde atin sonra topragi üstüme atip üstümde halay cekin!
"Yuh kaan yavas gel! Hem sen üstümden kalkarmisin? Anne olmaya hazir degilim ben!" Ve yine yanlis cümle!
"Sevgilim senin aklin nerelere gidiyor? Ben birer kitap alir okuruz diyordum sonra okudugumuz kitaplari birbirimize anlatip bir baddaniyenin icinde yaktigimiz atesi izler uyuruz saniyordum." Ve siritti.
"Kaan bu sözlerin gercekten cok komik. En son inanicagim kisi sensin! Az önce 'beni bu durumda birakamazsin' diye aglayan sendin odun!" Üstümden itmeyi basardim ve koltuga dogru yürüdüm. Pis herif!

Ardindan arkamdan geldi koltuga ve bana sarildi. Nedense en zayif noktami biliyordu.
"Güzelim. Sen kendini ne zaman hazir hissedersen ozaman" bak hala ne diyor. Kollarinin arasinda ona yumruk gecirmeye basladim o ise kahkaha atmaya basladi. Salak!
Beni kendine cekip dizine yatirdi ve saclarimla oynamaya basladi.
"Hadi sen uyu baya yoruldun bugün. Yarin sabah elbet gelirler buraya" birde baya yoruldun diyor! Tabi yardim etseydi bunlarin hicbiri olmayacakti! Tabi bunlarin hepsini demeye gücüm kalmamisti ve gözlerimi artik acik tutmaya neden bulamadigim icin o güzel kokunun arasinda kendimi uykuya biraktim.