Küçük Aşkım

7/Karar

iyi okumalar!

/Flashback/

"Soruma cevap ver."

"Vermezsem naparsin?"

"Defne! Zorlama istersen!"

"Of be yeter! Sana anltmak zorunda degilim ben! Kimsin sen? Sevgilim'mi? Abim'mi? Babam'mi? Kimsinde sana aciklamak zorunda kalayim?" Bu cevabima biraz sasirmis olsada arabayi durdurdu. Neden durdurduguna bakindigimda geldigimizi anladim. Ondan cevap beklemek zaman harcamak'dan baska birsey degildi. Bu yüzden gözlerimi devirdim ve kapinin koluna elimi attigimda beni kolumdan sikica kendine cekdi ve dudaklarina yapistirdi.

/Flashback son/

Suanda odamda camin önünde oturup düsünüyordum. Inanilmaz birsey yani ben ve düsünmek. Ne mi düsünüyorum peki? Kaan ve beni. Yada rüzgar ve beni. Karar vermem lazimdi demi? Dün'ki olaylar baya kafami karistirdi. Rüzgar döndü ve kaan beni öptü. Ne yani? Ikisi biranda mi olmasi lazim? Rüzgar'in bana söylediklerinden anliyorumki biz olmayi istiyor. Peki kaan? O da biz'i istiyor. Peki ben ne istiyorum?

Bilmiyorum. Rüzgar'i cok seviyorum ama kaan'a da cok deger veriyorum. Bir karar almam lazimdi ve bunu nasil yapacagimi bilmiyordum. Bu arada dün ne oldugunu bilmiyorsunuz tabi ..

'Flashback'

Kaan'a karsilik vermiyordum. Veremiyordum cünkü sokdaydim. Bu hareket bekledigim en son seydi. Kaan yavas bir sekilde dudaklarini dudaklarimdan ayirdi ve yüzlerimizin arasinda az mesafe birakarak gözlerini gözlerime dikdi. Ben ise ona saskinca ve utangac bakiyordum. "Defne.. sey"

"Kaan .. Lütfen birsey deme. K-kafam cok karisik tamammi?" "Defne gercekden yani böyle olmasini istemezdim." "Okul'da görüsürüz." dedim ve arabadan hizlica cikdim. O'da iyikine eve girmemi beklemeden gitti. Kapinin önündeki merdivenlere oturdum ve basimi ellerimin arasina aldim. Az önce kaan beni öpmüsdü demi? Cok sacma. Kafam karisik bir sekilde düsünürken omuzumda bir el hissetmemle irkilmem bir oldu. "Özür dilerim korkutmak istememisdim." "Önemli degil rüzgar. Birsey mi oldu?" "Eve geldiginden emin olmak istedim sadece. Sey.. Oturabilirmiyim?" "Yukari cikalim istersen ? Annem zaten gec gelicekmis birde hava soguk üsüdüm." Ne dedim ben az önce? Allahim sen koru ya rabbi. Tamam .. Yani sadece eve cikip konusacagiz baska birsey olmayacak. Olamaz.

Yukari cikdik ve koltuga oturduk. "Birsey istermisin cay kahve?" "Aslinda zahmet olmazsa bi kahve alabilirim." "Ne zahmeti canim. Hemen yapiyorum." Kalkip mutfaga ilerledim. Süt'lü yapmaya karar verdim ki zaten rüzgar sütlüye bayilir ve süt ve kahvenin kaynamasini bekledim. Bu sirada belimde bir el hissettim. Rüzgar gelip arkamdan bana sarilmisdi. Ben ise hicbir tepki vermeden izin vermisdim. Basini boynuma gömdü ve kokumu icine cekdi. Ardindan omuzuma bir öpücük kondurdu ve bunu yaparken bende gözlerimi kapattim. Omzumdan boynuma kadar öpücük kondurdu ve sonradan beni yavasca kendisine dönderdi ve anlilarimizi birlestirdi. Kesik kesik nefes alirken "seni cok özledim defne" dedi. Ardindan yavasca dudagima egildi ve bende yine tepki vermedim. Herseye bugün izin veriyordum. Resmen odun gibi durup gelen gecen ne yaparsa yapsin diye aniriyordum. Tamam ama tabi rüzgarda farkli. Bilmiyorum ama bana yakin davranmasi hosuma gitmiyor degil.

Dudaklarimiza az bir mesafe kalmisdi. Hafifden dokundu ve tam öpecekken yanik kokusu geldi. Hemen rüzgardan uzaklasip arkami yani kahveye döndüm ve tasdigini fark ettim. Alip hemen muslugun altina tuttum. Bez'le de dökülen yeri sildim. Bu sirada rüzgar ise annesinden azar isitmis bir yaramaz cocuk gibi beni cok masum izliyordu. Isimi bitirdikden sonra rüzgar'a döndüm. Hafif tebessüm etti ve "özür dilerim?" dedi. Ben ise koca bir kahlaha patlattim. Haklisiniz bigün kafayi yedim fakat suanda okadar madum ve seker gözüküyordu ki anlatamam. Sonra oda dayanamadi ve güldü.

Sakinlesdikden sonra "birtane daha kahve yapmami istermisin?" diye sordum fakat rüzgar olumlu cevaplamadi. Aman nekadae üzüldüm anlatamam. "Bence bu kahve bu gece bana nasip olmayacak. En iyisi icmemek." Güldüm ve iceri gecdik. Koltukda bir uca o bir uca ise ben oturmusdum. "Ee rüzgar.. Daha daha nasilsin?" Konusmak icin konu bulamamak berbat bir duygu. "Aman defne kac kere daha sorucaksin?" "Baska bir konu bulana kadar." Ikimizde güldük ve sonra ilk konusan o oldu.. " defne ben aslinda sana birsey demek icin geldim. " "neymis?" "Ben .. Yani sey.. Ben seninle arkadas kalamiyorum. Uzakdan yani telefondan falan yine birsey olmuyordu fakat yakinina gelince ve senin o mükemmel kokunu tekrar icime cekince bunun mümkün olamicagini anladim. Defne ben seni geri istiyorum. Tekrar sen ve ben degil biz olmak istiyorum. Ben seni hala seviyorum ve seninde bana karsi hala azda olsa birseyler hissedigini biliyorum. Defne benimle tekrar sevgili olurmusun? Benimle cikarmisin?"

Biri beni cimciklesin. Ben kesin rüya görüyorum demi? Yani suanda karsimda bana bu sözleri söyleyen rüzgar degil .. Bu gece beni öpen kaan degil .. Bende defne degilim demi? Yarin kalkicagim ve cok normal bir sekilde okula gidip tekrar kaan ile tartisacagim. Rüzgarla öglen ikindi gibi telefonlasacagim. Uzun süre rüzgar'a anlamsiz bir sekilde bakdigimi anladim ve artik konusma vaktinim geldigini anladim. "Rüzgar.. Ben .. Sey.." "Lütfen hemen karar verme. Biliyorum cok ani oldu fakat dogru karari vericegini biliyorum prenses. Yarin cevabini bekliyor olucagim birtanem. Simdi yat uyu hadi iyi geceler." Rüzgar burnuma kücük bir buse kondurdu ve kapidan cikdi.

'Flashback son'

Simdi umarim neden böyle düsünceli oldugumu az cok anlamissinizdir. Fakat ben kararimi verdim. Yarin söyleyecegim. En dogru karar bu. Ben onu cünkü gercekden cok seviyorum!