Küçük Aşkım

15/Ceza

iyi okumalar!
--
/Flashback/

Artik kavga etmek istemiyordum. Yorulmustum bu cocuksu oyunlardan ve o günlerdir yapmak istedigim seyi yaptim. Ona sarildim. Hemde haytimda kimseye sarilmadigim kadar siki ve özlem dolu. Oda bu ani bekler gibi hemen kollarini belime sardi. Kafasini ensem ve boynumun arasindaki bosluga koyup saclarimin kokusunu icine cekti. Iste huzur buydu.

/Flashback son/
Kaan'dan:

Uzün süre sarili kaldik. Birakmak istemiyordum. Sanki birakinca bir kus gibi ellerimden ucacak gibi hissediyordum. Saclari ve kendisi öyle güzel kokuyordu ki hicbir cümle anlatmaya yetmiyordu.

Kollarimin arasinda yavasca kipirdaninca bende ona simsiki sardigim kollarimi biraz gevsettim. Aramizdaki sessizligi bozan o oldu.

"Kaan ben artik yoruldum."
"Bende güzelim, bende"
"Peki simdi napicagiz? Senin o öküzlüklerini nasil unutucagim? Nasil affettiriceksin kendini? En yakin arkadasimla ki öpüsme resmini nasil aklimdan silicegim? Nasil?"

Sesi öyle cagresiz ve masumdu ki. Sanki dokunsan aglamaya baslicakmis gibi. Ama hakliydi..

"Sen benim seni sevdigimi anladigin gün herseyi istemesen bile unutacaksin."

"Peki o gün ne zaman? Ne zaman anlicagim?"

"Onu ben degil sen daha iyi bilirsin.."

Kollarimdan ayrildi ve derin derin gözlerime bakti. Sanki birsey demek istermis gibi. Bende onlarinkine bakarken kendimi kaybettim. O kadar güzel gözleri vardi ki icinde kendimi kayip ettim. Bu güzelligi beni kendisine cekiyordu. Yavas yavas yaklastim ve oda bunu beklermis gibi gözlerini kapatti. O güzel dudaklarinin tadina ilk önce arabada bakmistim ve o günden sonra hasret kalmistim. Simdi ise tam karsimda ve cok yakinimda. Dudaklarimiz birbirine tam deyecekken telefonum caldi. Kahrolasica!

Defne gözlerini acti ve biraz uzaklasti. Telefonuma baktigimda metenin aradigini gördüm. Mal ! Tam arayacak saati buldu. Sessize alip defneye döndüm.

"Acmicakmisin?"
"Hayir."
"Neden? Kim ariyorki?"
"Mete. Yine bos bos konusacak iste."
"Belki önemli birsey oldu.. Ac yoksa"
"Suanda senden daha önemli birsey olamaz."
Ve tekrar yaklasmaya basladim ki tekrar telefon caldi.
"Siktir!" Telefonumu elime alip ve baktim ama calmiyordu. Defneninki caliyordu bu sefer.

Bana masum bir yüz ifadesi yollayip telefonunu acti.
"Efendim beyza? .. Hii nee! .. Aman allahim ben tüpten unutmussun!.. Off .. Yaa sussana beyza! .. Iyi tamam tamam geliyoruz.. Geberme sen tamammku gerizekali! Hadi kapat!" Ve kapatti.

Ona sormama gerek yoktu cünkü defne birazcik taniyorsam hemen ötücekti.

"Kaan!" Nerden bildim?
"Kaan cabuk kalk okulu unuttuk! Off yaa .."
"Defne biraz sakin ol.. Okula gitmeyelim"
"Ne demek okula gitmeyelim? Inek degilim ama gec kalirsak bütün kütüphaneyi temizlemek zorunda kalicagiz!"
"Ee gitmeyelim iste.. Hem kütüphaneden kurtuluruz hemde sevgilimle bas basa bir gün gecirmis olurum."
"Ya sen malmisin kaan? Bu ceza öyle böyle - bi dakika sen bana sevgilimmi dedin?"
"Evet.. Degilmisin?"
"Sevgilinmiyim?"
"Eeh yani .. Sevgililerin yaptigi herseyi yaptik.. Sarildik, agladik, dertlestik.. Daha dogrusu dertlestin ve son olarak öptümde seni.. Tabi o öpücük biraz arkada kaldi onu tazelemek lazim" e tekrar bir deneme. Ama hayir bu sefer ayaga kalkti.

"Üff kaan utandirmanin sirasi degil.. Romantik olmaninda. Simdi hemen okula yetismezsek ya bugün ya yarin orayi temizlemek zorunda kalicagiz."

Saate baktigimda son 2 dakikamiz kaldigini gördüm.

"2 dakikada nasil yetismeyi düsünüyorsun?"
"Vallah senin gibi yaylanarak otururken degil. Hadi kalk kosucagiz"
"Ben kosmam."
"Iyi ozaman sana temizlerken iyi eglenceler." Demesiyle kosamaya basladi. Kücük cadi iste.
Bende kalktim ve hizli adimlarla yetisdim. O kosarken bende birkac adim arkasindan yürüyordum. Sonunda okula gelicekken kolundan tutup kendime cektim.

"Sevgilim olduguna göre artik yanliz gezemezsin orda burda." Ve o ince kücük parnaklarini parmaklarima gecirdim. Cevap vericegine utanarak basini asagi egidi.

Okula girdigimizde karsimizda müdür vardi.
"Ve bugünkü gec kalan isimlerimiz kaan ve defne. Bunun ne anlama geldigini biliyorsunuzdur galiba.. Bugün dersten sonra ikinizde burda kalip kütüphaneyi temizliyorsunuz. Ne kadar hizli biterseniz okadar cabuk eve gidebilirsiniz ama bitirmeden bu okuldan size cikis izni yok. Ailelerinizinde haberi var."

Defneye baktigimda bana sinirli bir sekilde bakiyordu ben ise sadece siritiyordum. Müdür gittiginde hemen konusmaya basladi benim kücük askim.

"Neden siritiyorsun? Ceza aldik ve siritiyorsun! Kafana birseymi düstü senin?"
"Sen ve ben. Yanliz kütüphanede. Ve bitmeden cikamayiz. Kulaga cok hüs gelmiyormu sencede." Ve bunu derken ne yaptim sizce? Kizarmasini cok sevdigim icin daha cok yaklastim ve görmek istedigim yüz ifadesini gördüm.

Utanmis ve kizarmis bir defne.
--
Gec geldigi icin özür dilerim.. Haftaya yeni bölüm gelicek!