𝟼𝟶 𝙶𝚄̈𝙽 | 𝚃𝙰𝙴𝙺𝙾𝙾𝙺

𝐾𝑎𝑛 𝐷𝑜𝑛𝑑𝑢𝑟𝑎𝑛 𝑀𝑎𝑧𝑖

Selam arkadaşlar lütfen notu geçip okumayın
Size söylemek istediklerim varrr

Fic bitmek üzere ve biliyorum bunu biraz geç söylüyorum ama kendim de henüz karar verme aşamasındayım. Fic angst da bitebilir, sonu mutlu da bitebilir söylediğim gibi henüz karar vermedim. Beklediğimden de kısa oldu açıkçası ve bundan şikayetçi değilim çünkü diğer ficlerim aşırı uzun wpdjwojdkwj

Bu bölüm bomba bir bölüm. Artık hikayeye ve olaya tamamen sahip olacaksınız. Kafanızda büyük ihtimalle fazla bir soru işareti kalmayacak artık. Bundan sonrası nasıl olur bilmem çünkü bir plana göre yazmıyorum, senaryoyu belirliyorum bölümün ana konusunu belirleyip öyle yazıyorum. Yani her şey olabilir haberiniz olsun. 

Sona yaklaşıyoruz, hepinize okuduğunuz için, her ne kadar ayda yılda bir bölüm atsam da takip ettiğiniz ve destek olduğunuz için teşekkür ederimmmm

Oy vermeyi unutmayalımmm (bu fic vampir sıralamasında yükselsin istiyom arkadaşlar lütfennnn)
Size güzel güzel okumalarr..... 😏💕💕💕

🩸

"Birkaç kere şehre gitmişliğim var, hiçbir zaman alışamadım. Bana her zaman karışık geldi. Binalar tek katlı değildi, her yerde restoranlar ve kafeler vardı. Kıyafetler farklıydı, yollar farklıydı, okullar ve hastaneler de çok farklıydı. Özellikle de insanlar, daha güzel ve şıklardı. Çok yabancıydım o ortama. Ne zaman şehre gitmem gerekse işimi hızlıca halledip hemen kasabaya kaçardım. İnsanlarla, üst sınıflarla sohbete hiç girmezdim. Çekinirdim. Bana her zaman aşağılayıcı bakışlar atarlardı. Zaten ufak tefek bir çocuktum. Kolay ezilirdim."

Taehyung'un hayatı Jungkook'u heyecanlandırıyordu. Onun hakkında bir şeyler öğrenirken bu heyecan onu hep bulurdu.

"Sanırım bu kadar, çocukluğumla ilgili pek bir şey hatırlamıyorum. Zaten sadece 19 yıl boyunca insan olabildim."

Taehyung'un anlatabileceklerinin anca bu kadar olduğunu anlayınca yine merakıyla ortada kalmıştı Jungkook. Daha fazla şey sorarsa moralinin düşeceğinin farkındaydı.

"Jungkook... akşama kadar bekle. Eğer hazır olabilirsem... sana her şeyi anlatacağım. Çünkü artık beklemenin bir anlamı kalmadı."

Jungkook yüzünde izleri beliren sevinçle dudaklarını birbirlerine bastırdı. Sonunda ikna olduğuna inanamıyordu. Onu tamamen tanıyacak, sevgilisi hakkında bilmediği hiçbir şey kalmayacaktı. İçine gömdüğü acıları anlayabilecek, ona yardım edebilecekti. Sadece akşama kadar sabretmesi gerekiyordu.

"Ama söylediğim yalanlar için bana kızma. Sana en başında söylemiştim... fazla yalan söylediğimi."

Jungkook kıkırdadı ve daha başka bir şey demeden koluna yapıştı. Yalanları keyfine söylemediğini biliyordu. Alınmıyordu.

Sonunda insanların arasında karıştıklarında Jungkook alışkın olduğu çevreye girdiği için rahatlamış, Taehyung ise böyle bir kalabalığa alışkın olmadığından Jungkook'un peşinden ayrılmamıştı. Tedirgin bir şekilde yürümüş, bütün gün boyunca birinin onun vampir olduğunu farketmesinden korkmuştu.

İlk olarak Jungkook'a, her hatırladığında ağzının sulandığı pizzayı yedirmişti. Ardından ise şehirde yavaş bir gezintiye çıkmışlardı. Jungkook Taehyung'a şehri tanıtmış, ona eskiden nerelerde takıldığını göstermişti. Arkadaşlarıyla nerelere gittiğini, nerede yemek yediğini, geceleri nerede takıldığını, spor yaptığı parkı... Bir restoranda yemek yedikten sonra artık ayakları ağrımaya başladığında bir kafeye oturmuş sohbet ediyorlardı.