"sean မင်း ဘာ စောက်လုပ်တွေလုပ်နေတာလဲ?!!"
ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ဒေါသတကြီးအော်နေတဲ့သူက အချစ်ရဆုံးသူငယ်ချင်းကြီး ကျန်းချန်။
"ဘာဖြစ်လာတာလဲ ကျန်းချန်ရာ ဆိုင်လာလဲ ဖြည်းဖြည်းသက်သာလာပါ မင်းလုပ်တာနဲ့ ငါ့ consumers တွေထွက်ပြေးကုန်ပါ့မယ်ကွာ"
"ဘာ!! မင်း လုပ်ချင်တာလုပ်ထားပြီး အေးဆေးနေ,နေနိုင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား!"
"ဘာလဲကွာ ငါဘာလုပ်လို့လဲ?"
"အော် အော လုပ်ပြီးတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်တယ်ပေါ့ မင်း!"
"စကားကို ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါ ကျန်းချန်ရာ"
"အေး ပြောမယ် ပြောချင်လွန်းလို့ကို အလုပ်တွေဖျက်ပြီးလာခဲ့တာ လာ သွားမယ် မင်းအခန်းထဲ"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လက်မောင်းမှဆွဲကာ ဆိုင်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းကိုဆွဲခေါ်လာတဲ့ ကျန်းချန်နောက် sean မှာ တရွတ်တိုက်နီးပါး ပါလာရသည်။
"ကဲ ပြော! Leo နဲ့တွဲနေရတဲ့ အကြောင်းအရင်းလေး"
"အာ ဘာများလဲလို့ကွာ ဘာမှအကြောင်းအရင်းမရှိဘူးလေ သူကလဲတွဲချင်တယ် ငါကလဲတွဲဖို့ဆန္ဒရှိတယ် အဲ့ဒါကြောင့်တွဲဖြစ်သွားကျတယ် ဒါပဲလေ"
"လွယ်လွယ်လေးမပြောနဲ့ မင်း Leo အကြောင်းတွေသိထားရက်နဲ့"
"လက်ထပ်မယ့်သူရှိတယ့်ကိစ္စမလား အဲ့ဒါဘာဖြစ်လဲကွာ လက်မှမထပ်ရသေးတာ သူက ခုလူလွတ်ပဲလေ"
"ဘာ!!"
"အား! ကျန်းချန် မင်း တအားတွေအသံအောင်နေတာလား"
နားနှစ်ဖက်ထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ အော်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းလေးက သိသိရက်ကြီးနဲ့မိုက်နေတာမို့ မေး,မေးပြီးသာ ရိုက်ပစ်လိုက်ချင်တော့တယ်။
"ဒေါသလေးလျော့နော် ငါပြောပြမယ် သူမှာလက်ထပ်ရမယ့်သူရှိတာလဲ ငါသိပါတယ် ဒါပေမယ့် ငါ..ငါ ရလာတဲ့အခွင့်အရေးလေးကိုလဲ လက်လွတ်မခံချင်လို့ပါ ကျန်းချန်ရယ် မင်းသိရက်နဲ့ ငါ့ကို ဒါလေးတောင် နားမလည်ပေးချင်ဘူးလား"
"အေး ငါသိနေလို့ မင်းစိတ်တွေကိုနားလည်နေလို့ ဒီလောက်ထိ ဒေါသထွက်နေရတာကွ မင်းသိလား တချိန် မင်းခံစားပြီး ကျန်ခဲ့ရမယ့်အဖြစ်ကို ငါကပျော်ပျော်ကြီး လက်ပိုက်ကြည့်နေရမှာလား sean ရဲ့"
