Καλ.
Το τηλέφωνο χτυπάει στην τσέπη του παντελονιού μου και το βγάζω για να δω ένα μήνυμα στο μπλοκ μου.
Έχετε ένα μη αναγνωσμένο μήνυμα από το ΣυμμετρίαΠόνου, λέει η οθόνη μου. Πατάω την ειδοποίηση, βλέποντας ότι ο άγνωστος άντρας με τον οποίο μιλάω περίπου τρεις τέσσερις εβδομάδες, μου έγραψε:
"Θα πας στο Lust;" Είναι το μόνο που λέει.
"Θα συναντήσω τον ιδιοκτήτη το απόγευμα", απαντώ.
«Δεσποινίς, ορίστε», η φωνή της γυναίκας από την άλλη πλευρά του πάγκου με κάνει να πάρω τα μάτια μου από το τηλέφωνό μου και να της χαμογελάσω.
«Ευχαριστώ».
Πληρώνω τον καφέ και απομακρύνομαι.
Τα μαθήματα ξεκίνησαν πριν από μερικές εβδομάδες και θέλω ήδη να τελειώσουν. Είμαι στο πανεπιστήμιο καθώς περιμένω να φτάσει η ώρα για να πάω στο μάθημα.
«Πιστεύεις ότι η Κλασική Λογοτεχνία είναι δύσκολη;» Η Άμπερ με κοιτάζει, στέκεται ακριβώς δίπλα μου και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
Με αυτήν είμαστε φίλες εδώ και λίγα χρόνια, από το γυμνάσιο και είμαστε και οι δύο στο ίδιο πανεπιστήμιο, αν και εκείνη είναι περισσότερο επικεντρωμένη στη μελέτη της σύγχρονης λογοτεχνίας και εγώ είμαι πιο κοντά στην κλασική λογοτεχνία.
«Έχω ακούσει καλές αναφορές από τον καθηγητή» σχολιάζω, ενώ ανακατεύω τον καφέ μου με ένα κουτάλι.
«Δεν καταλαβαίνω πώς δεν χρησιμοποιείς ζάχαρη», η φίλη μου δείχνει το φλιτζάνι μου και εγώ χαμογελάω.
«Καφές μαύρος και πικρός σαν την ψυχή μου, ξέρεις», της λέω όταν ξεκινάμε να περπατάμε προς την έξοδο της καφετέριας του πανεπιστημίου. «Πώς τα πας με τα μαθήματά σου στα Λατινικά;» την ρωτάω. «Είναι ακόμα εκεί ο καθηγητής Λίκορντ;»
«Ω! ναι. Αυτός ο άντρας θα έπρεπε να βρίσκεται στο αιγυπτιακό τμήμα του μουσείου», ξεφυσάει, «η μούμια Λίκορντ», χαμογελάει. «Τουλάχιστον εσύ έχεις τον όμορφο».
«Όμορφο;» Χλευάζω. «Ξέρεις ότι κανείς δεν σκέφτεται αυτό για τον δάσκαλο».
«Είσαι τυφλή;»
«Δεν τον έχω δει ακόμα», παραδέχομαι, «έχασα το πρώτο μάθημα».
«Σωστά, το ξέχασα», η Άμπερ και εγώ σταματάμε στον διχαλωτό διάδρομο, γιατί έχουμε διαφορετικές τάξεις. «Πως είναι η αδερφή σου;»
YOU ARE READING
Αγκάθια (Lust #3)
Romance⚠️🔞⚠️Περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. «Καθηγητή;» «Υποθέτω ότι το να ρωτήσουμε τα ονόματά μας πριν μπούμε σε μια σκηνή ήταν τελικά σημαντικό», μουρμουρίζει με μία βραχνή φωνή. Στη συνέχεια, βγάζει τη μάσκα του.
